...Τελευταία φορά που κοιμάμαι στην αγκαλιά του...
Το ξυπνητήρι ηχεί σαν τρυπάνι στα αυτιά μου..αμέσως καταλαβαίνω τι πρόκειται να γίνει τώρα. Αγκαλιάζω τον Άλεξ πιο δυνατά. Ανταποδίδει πίσω και καταλαβαίνω πως ξύπνησε.
Αλ: Ανδριάνα..
Α: όχι..Λίγο ακόμα κάτσε. 5 λεπτά ακόμα.. Λέω και τον αγκαλιάζω ακόμα πιο δυνατά.
Καθόμαστε έτσι χωρίς να μιλάμε..Ανοίγω ελάχιστα τα μάτια μου ίσα για να δω την ώρα. Είμαστε έτσι 15 λεπτά. Ούτε που το κατάλαβα..μακάρι έτσι να περάσει και ο καιρός..
Αλ: μικρή μου..Πρέπει να φύγουμε..
Α: το ξέρω..Λέω και σηκώνομαι.
Βρίσκω ένα μαύρο τζιν και μια άσπρη μπλούζα και αφού βάλω τα παπούτσια μου πηγαίνω στο σαλόνι.
Αλ: είσαι έτοιμη; μου λέει και με κοιτάει. Τον κοιτάω και τον αγκαλιάζω ξανά.
Α: θα περάσει γρήγορα ο καιρός έτσι;
Αλ: πολύ γρήγορα ματιά μου..Λέει και τα δάχτυλα μας γίνονται ένα.
Παίρνει τον σάκο με τα πράγματα του και φεύγουμε για το αεροδρόμιο.Αλ: αγάπη μου ξεκίνησαν και ο Άρης με την Νικόλ. Θα γυρίσεις με αυτούς.
Α: μην ανησυχείς. Λέω και με μεγάλη προσπάθεια του δίνω ένα χαμόγελο.Στον δρόμο δεν μιλούσαμε. Η σιωπή τα έλεγε όλα..3 μήνες δεν είναι πολύς καιρός έτσι; Περνάνε πολύ γρήγορα 3 μήνες σωστά; Δεν θα καταλάβω τίποτα..ποιον κοροϊδεύω;.. Όταν φεύγει η ψυχή σου η ίδια ακόμα και 3 μέρες να είναι σου φαίνονται αιώνες. Ειδικά όταν έχεις περάσει τόσα και επιτέλους, επιτέλους λες ότι όλα θα πάνε καλά πλέον, δεν θα χρειαστεί να χωριστουμε ξανά συμβαίνει κάτι και πρέπει να είσαι μακριά από τον άνθρωπο σου ζορίζεσαι..στεναχωριεσαι..θυμώνεις με την ζωή. Λες γιατί τώρα;
Από την μία χαίρομαι. Θα κάνει ένα από τα όνειρα του πραγματικότητα. Θα κάνει κάτι που πάντα ήθελε να κάνει. Αλλά έπρεπε να κάνει το όνειρο του στην Αμερική; δηλαδή κάπου αλλού δεν γινόταν; Έπρεπε στην Αμερική και έπρεπε τώρα;
Αλ: μικρή μου φτάσαμε..Λέει διακοπτοντας τις σκέψεις μου και πιάνει το χέρι μου. Κοιτάω τα χέρια μας. Πόσο τέλεια ταιριάζουν ενωμένα. Τον κοιτάω και βγαίνουμε από το αυτοκίνητο.
Βλέπουμε τα παιδιά και η Νικόλ με αγκαλιάζει.
Αρ: πρέπει να πάμε γρήγορα. Σε λίγο η πτήση φεύγει. Λέει και μας κοιτάει. Ο Άλεξ πιάνει το χέρι μου και προχωράμε.
Αλ: εδώ είμαστε.
Αρ: φιλαράκι καλά να περάσεις. Λέει και κάνουν μια αντρική αγκαλιά.
Αλ: να προσέχεις τα κορίτσια.
Αρ: μην ανησυχείς καθόλου εσύ. Λέει και τον χτυπάει φιλικά στον ώμο.
Ν: να προσέχεις. Λέει και τον αγκαλιάζει.
Αλ:μην την αφήσεις μόνη της. Λέει και η Νικόλ του χαμογελάει.
Τώρα ήρθε η δική μου σειρά.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα
Genç KurguΔυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ταιριαστοί. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον μέχρι που όλα άλλαξαν. Ξεχνιέται όμως το άτομο με το οποίο ένιωσες αλλιώς; Το άτομο που σου έμαθε τι είναι έρωτας; Έστω και αν δεν το ενιωθε; Τι θα γίνει όταν αυ...