I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα

54. Αντίο μωρό μου...

...Τα χείλη του πάνω στα δικά μου για ακόμη μια φορά..

Όχι δεν νομίζω πως μπορώ να το κάνω άλλο αυτό..
Αν:συγγνώμη δεν μπορώ..Λέω και απομακρύνομαι και προχωράω γρήγορα προς την έξοδο.

Προχωράω προς ένα μέρος που μοιάζει με πάρκο και τότε είναι που ακούω την φωνή του από πίσω μου.
Φυσικά θα με ακολουθούσε.
Αλ:Ανδριάνα σταμάτα!
Αν:Φύγε Αλέξη. Λέω ήρεμα και κάθομαι σε ένα από τα παγκάκια που έχει εδώ.
Αλ:Τι έγινε; Με ρωτάει αγνοώντας αυτό που του ζήτησα.
Αν:Μπορείς να φύγεις;
Αλ:Ανδριάνα είσαι καλά γαμωτο;! Νομίζεις πως θα φύγω και θα σε αφήσω εδώ μόνη σου;
Αν:Αλέξη είμαι καλά φύγε.
Αλ:μπορείς να μου πεις τι στο διάολο έγινε μέσα και έφυγες κυνηγημένη;
Αν: Σου είπα, δεν μπορώ.
Αλ:Τι πράγμα γαμωτο;!
Αν:Άλεξ άφησε με..
Αλ: Όχι θα μου πεις τι συμβαίνει. Νόμιζα ότι..
Αν:ότι όλα ήταν καλά; Ότι τα περάσαμε; Άλεξ όχι.
Αλ:Δεν με έχεις αφήσει να σου εξηγήσω!
Αν:Και να μου εξηγήσεις νομίζεις ότι θα είναι όλα κατευθείαν όπως πριν; Νομίζεις ότι η εικόνα αυτήν να σε φιλάει εκείνη θα φύγει από το μυαλό μου;! Να φιλάς εμένα και οταν κλείνω τα μάτια μου η πρώτη εικόνα να είναι αυτήν νομίζεις ότι θα φύγει;! Λέω και δάκρια πέφτουν για άλλη και φορά από τα ματια μου.
Αλ:γι'αυτό..γι'αυτό έφυγες πριν. Λέει με μια ηρεμία στην φωνή του.
Αλ:Μικρή μου..Λέει και γονατίζει μπροστά μου.
Αλ:κοίτα με. Λέει και υπακούω.
Αλ:θα κάνω τα πάντα για να είμαστε όπως και πριν. Τα πάντα.
Αν:δεν ξέρω αν μπορώ εγώ άλλο Αλέξη. Εσύ είσαι εδώ, εγώ είμαι αλλού. Μπορεί να μιλάμε κάθε μέρα αλλά δεν νομίζω πως λειτουργεί.
Αλ:Όχι αγάπη μου λειτουργεί! Εξάλλου είναι για πολύ λίγο. Κάνε υπομονή έναν μήνα και δεν θα φύγω ξανά μακριά σου. Θα γυρίσω σπίτι μας.
Αν:Θέλω τόσο πολύ να το πιστέψω όλο αυτό. Το ότι και οι δύο μας θα αντέξουμε..ότι όλα θα πάνε καλά και ότι θα γυρίσεις και δεν θα χρειαστεί να ξανά φύγει κάποιος.
Αλ:Πίστεψε το τότε μωρό μου.
Τον κοιτάω και απλά κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου.
Αλ:Όχι όχι! Ανδριάνα οχι!
Αν:μεθαύριο το πρωί θα φύγω. Άρα εδώ τελειώνουμε.
Αλ:Θα έρθω μαζί σου.
Τον κοιτάω προσπαθώντας να καταλάβω τι είπε μόλις.
Αλ:με άκουσες; Θα έρθω μαζί σου!
Αν:Όχι..Δεν θα το κάνεις αυτό.
Αλ:Θα το κάνω. Δεν με νοιάζει τίποτα άλλο πέρα από σένα. Προτιμώ να χάσω αυτό παρά εσένα. Δεν έπρεπε να είχα έρθει από την αρχή.
Αν:Όχι. Δεν υπάρχει περίπτωση. Αυτό ήθελες πάντα.
Αλ:Εσένα ήθελα πάντα!
Αν:Αλέξη αν θες να τα παρατήσεις όλα κάντο εγώ δεν θα είμαι μαζί σου σε αυτό.
Αλ:Ανδριάνα γαμώτο μην με τρελαίνεις! Σε θέλω! Εσένα θέλω! Δεν θα αντέξω. Θα τρελαθώ, θα χάσω το μυαλό μου.
Αν: Αλέξη..
Πάει να πει κάτι αλλά τον σταματάω.
Αν:Μην με διακόψεις σε παρακαλώ.. Λέω και κουνάει το κεφάλι το θετικά.
Αν:Δεν θέλω όλο αυτό να σταματήσει έτσι..με φωνές και κλάματα. Θέλω κάτι τελευταίο.
Με κοιτάει αμίλητος.
Πλησιάζω το πρόσωπο του και φιλάω τα χείλη του μια τελευταία φορά.
Αλ:Ανδριάνα..
Αν:μη..συγγνώμη και χρόνια πολλά...Λέω και σηκώνομαι από εκεί. Προχωράω προς το μαγαζί και αφού πάρω τα πράγματα μου λέω στα παιδιά ότι φεύγω. Προσπάθησαν να με πείσουν να κάτσω και άλλο αλλά τους είπα ότι είμαι κουρασμένη. Δεν χρειάζεται να χαλάσει και η δική τους διάθεση τώρα.
Βγαίνω για τελευταία φορά έξω από το μαγαζί και κοιτάει ασυναίσθητα προς το πάρκο. Δεν είναι εκεί.
Ελπίζω όπου πάει και ότι κάνει να είναι καλά...