I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα

10.Αυτο δεν έπρεπε...

...και εγώ το ίδιο...

Σ:μωρο μου;! Ακούμε την φωνή της από μακριά. Εγώ φεύγω αμέσως από κοντά του.
Α:αντε πηγαίνε. Θέλει το μωρό της. Λέω αυστηρά και τον κοιτάζω.
Αλ:Ανδριάνα;
Α:Αλέξη! Φύγε.
Λέω και τον κοιτάω.
Αλ:γαμωτο σου ρε Ανδριάνα! Λέει και φεύγει από μπροστά μου.
Πως έγιναν έτσι; Γιατί έγιναν ετσι;
Θα τρελαθώ...Είναι διπολικος. Την μια είναι έτσι την άλλη είναι αλλιώς. Τώρα μου φώναξε κιόλας. Εγώ φταίω δηλαδη;
Βγαίνω έξω γιατί έχω πολύ ώρα εδώ πέρα και θα ανυσηχουν οι άλλοι.
Περνάω μέσα από τον κόσμο που χορεύει και φτάνω στην παρέα μου.
Ν:που είσαι τόση ώρα; Λέει καθώς χορευει.
Α:σορρυ άργησα. Έφτιαχνα το μακιγιάζ.
Ν:Το μακιγιάζ...οκκ.λεει και γελάει.
Α:δεν κατάλαβα γιατί γελας;
Ν:σε βοηθήσε τουλάχιστον ο Αλέξης να το φτιάξεις καλύτερα;
Α:Τι λες;
Ν:η Σία πήγε να βρει τον Αλέξη και λέει ότι τον άκουσε να σου μιλάει. Μετά εκείνος έφυγε βρίζονται την Σία.
Α:αλήθεια; που πηγε;
Ν:σε καίει;
Α:Νικόλ! Που πήγε;
Ν:έξω απέναντι...
Δεν άκουσα κάτι άλλο. Άρχισα να περπατάω γρήγορα για να βγω έξω.
Κατάφερα να βγω και κοίταξα δεξιά και αριστερά πουθενά. Κοιτάω μπροστά μου και βλέπω ένα πάρκο. Μήπως είναι εκει; Θα το μάθουμε. Περνάω απέναντι και αρχίζω να προχωράω. Κοιτάω στα παγκάκια γύρω μου. Πουθενά..
Τον βρήκα..Εκεί είναι τον είδα..
Πάω προς το μέρος του και αυτός συνεχίζει να κοιτάει κάτω βγάζοντας τον καπνό από το τσιγάρο του.
Α:Αλέξη τι κάνεις εδω; Ελα μεσα.
Αλ:γιατι; λέει χαμογελώντας.
Α:μέσα είναι όλοι ελα. Σε ψάχνει και η Σία εξάλλου. Λέω και κάθομαι στο παγκάκι δίπλα του.
Αλ:δεν πειράζει ας με ψάχνει. Λέει και βγαζει για άλλη μια φορά τον καπνό.
Α:πόσο διπολικος άνθρωπος είσαι γαμωτο ποσο; λέω και τον κοιτάω. Γυρνάει και αυτός και οι ματιές μας κλειδώνονται. Όμως ο ήχος από το κινητό μου μού αποσπάει την προσοχή.
Κοιτάω την οθόνη και βλέπω ότι παίρνει η μαμά μου. Τι θέλει τέτοια ώρα; Έπρεπε να είναι στο αεροπλάνο.
Σηκώνομαι και πηγαίνω λίγο πιο εκεί.
Α:ελα μαμά τι κανετε;
Μ:καλά κορίτσι μου. Αγάπη μου η δική τελικά δεν ολοκληρώθηκε οπότε αναγκαστικά θα κάτσουμε μια εβδομάδα ακόμα. Συγγνώμη μωρο μου γιαυτό σε πήρα. Δεν έως πολύ μπαταρία πρέπει να σε κλείσω να προσέχεις ενταξη; Λεφτά θα σου στείλει ο μπαμπάς αύριο.
Α:ένταξη μαμά μην ανυσηχεις θα τα πούμε.
Άλλη μια εβδομάδα μόνη. Οκκ δεν πειράζει. Κοιτάω τον Αλέξη και με κοίταξε νευριασμενος. Στην ερώτηση μου πόσο διπολικος..Πολύ πάρα πολύ.
Το έγινε τωρα; πάω προς το μέρος του.
Αλ:σε πήρε ο γκομενος να δει τι κάνεις; λέει και γελάει.
Α:Τι λες;! Είσαι καλά;!
Αλ:εγώ καλά! Χαιρετίσματα δωστου από μένα. Δεν τον φέρνεις και καμιά μέρα να τον γνωρίσουμε τον μαλακά;
Α:Ααα εσύ δεν πας καθόλου καλά αγοράκι μου! Λέω και τον κοιτάω στα μάτια για τελευταία φορά.
Αλ:σου θίξαμε τον γκομενο;!
Δεν είπα τίποτα..Μια σφαλιάρα προσγειώθηκε στο μάγουλο του. Τον είδα να με κοιτάει περίεργα. Λες και τον ξυπνησα...Ότι κοιμόταν τόση ώρα δεν καταλάβαινε τι του έλεγα ούτε ότι είπε...
Αλ:Ανδριάνα περίμενε Συγγνώμη...
Α:ότι τι πεις μαλακά! Λέω και αρχίζω να τρέχω. Θα πάω στα παιδιά να διασκεδάσω. Να ξεχαστω και να τον ξεχάσω. Αλλά γιατί δεν φτάνω μέχρι την πόρτα; Γιατί πονάει το κεφάλι μου; Γιατί ακούω την φωνή του Αλέξη να ουρλιάζει το όνομα μου; Γιατί έκλεισαν τα φωτα;...