I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα

48. Μάτια που γελάνε...

...κοιτάζοντας άγρια τον αντιπαθητικό άντρα μπροστά μας...

Π:Πάνος χάρηκα. Λέει τείνοντας το χέρι του για χειραψία.
Αλ:Άλεξ και δεν χάρηκα καθόλου.
Απαντάει ο Άλεξ χωρίς να τείνει πίσω το χέρι του για να ανταποδίδει στην χειραψία.
Α: Αγάπη μου ο Πάνος είναι στο περιοδικό.
Π:Αγάπη μου; Δεν μου είπες ότι έχεις σχέση.
Α:Δεν σε αφορα η προσωπική μου ζωή νομίζω. Και είπα θα μου μιλάς στον πληθυντικό,δεν θέλω στενές σχέσεις μαζί σου.
Π:μάλιστα..
Αλ:όποτε άντε καληνύχτα τώρα.
Π:φεύγετε τόσο νωρίς;
Αλ:θα σε ρωτήσουμε φίλε τώρα και πότε θα φύγουμε;
Α:Άλεξ..λέω και πιάνω το μπράτσο του.
Π:οκ οκ οκκ! Φεύγω. Καληνύχτα. Λέει αυτάρεσκα.
Τον βλέπουμε που φεύγει και μετά γυρνάω στον Άλεξ.
Α:συγγνώμη για αυτό.
Τον βλέπω που δεν μιλάει οπότε μιλάω εγώ ξανά.
Α:μωρό μου..λέω και βάζω τα χέρια μου στον λαιμό του.
Α:είδες ότι δεν τον γουστάρω καθόλου. Τον γνώρισα μια φορά σε ένα πάρτι έπεσε πάνω μου, με έκανε χάλια με το ποτό του και την επόμενη μέρα τον είδα στο περιοδικό. Δεν θέλω να μου ανησυχείς ούτε να ζηλεύεις.
Αλ:εντάξει..λεει τελικά και ενωνω τα χείλη μας...

{...}

Έχει περάσει περίπου μια ώρα από την στιγμή που φύγαμε και τώρα είμαστε σπίτι και καθόμαστε στον καναπέ χωρίς καν να έχουμε αλλάξει ρούχα. Με το που φτάσαμε πήγαμε κάτσαμε και με πήρε αγκαλιά.
Α:Άλεξ πρέπει να αλλάξουμε ρούχα. Εγώ θέλω να ξεβαφτω κιόλας δεν μπορώ άλλο.
Αλ:κάτσε λίγο ακόμα μικρή μου. Δεν θέλω ούτε ένα λεπτό να ειμαι μακριά σου.
Α:ρεε Άλεξ..
Αλ:εξάλλου μου αρέσουν αυτά τα ρούχα πάνω σου..Λέει και αρχίζει να χαϊδεύει τον ώμο μου.
Α:Άλεξ..λέω πιο σιγανά καθώς απολαμβάνω το παραμικρό άγγιγμα που μου χαρίζει.
Αλ:λίγο ακόμα;..
Α:λίγο. Λέω τελικά καθαρά ηττημένη καθώς πέρασε το δικό του και χαλαρώνω ξανά στην αγκαλιά του.

Μετά από λίγα λεπτά θυμήθηκα ότι δεν τον ρώτησα τι ώρα φεύγει αύριο. Έτσι λοιπόν τον ρωτάω..
Α: Άλεξ; λέω και κάνω κύκλους στο στέρνο του.
Αλ:Ναι.
Α:τι ώρα είναι η πτήση σου αύριο;..
Αλ:στις 10 θα πρέπει να είμαστε στο αεροδρόμιο. Λέει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.
Α:μάλιστα..
Άρα οι ώρες είναι πιο λίγες από όσες θα ήθελα να πιστεύω. Σε κάτι ώρες πάλι θα φύγει. Φεύγει όμως για να κάνει ένα από τα όνειρα του πραγματικότητα και χαίρομαι γι'αυτόν. Δεν θέλω να του σταθεί τίποτα εμπόδιο από το να πετύχει τον στόχο του. Το θέμα είναι βέβαια πως θα αντέξω να φύγει πάλι;

Ξέρω για ποιον λόγο πάει, ξέρω ότι θα γυρίσει,ξέρω ότι θα μιλάμε κάθε μέρα όλη μέρα αλλά πως θα αντέξω να τον βλέπω να φεύγει και να ανησυχεί που με αφήνει πίσω;