...Θα προσπαθήσω για εκείνη...
Ανδριάνας pov:
Τον Αλέξη από ότι μου είπαν τον νιώθω πολύ κοντά μου. Νιώθω διαφορετικά μαζί του. Δεν ξέρω γιατί. Ή μάλλον ξέρω αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ. Σίγουρα θα έχω παρελθόν μαζί του που τώρα το γνωρίζει μόνο εκείνος. Ελπίζω να τα θυμηθώ. Γιατί έτσι έχω χάσει εμένα. Τον εαυτό μου. Δεν θυμάμαι πρόσωπα , καταστάσεις, τίποτα! Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν ανέλπιστο να ξυπνήσω τόσο νωρίς γιατί το τραύμα στο κεφάλι μου ήταν βαρύ και ότι η μνήμη μου δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα επανέλθει. Μπορεί να μην επανέλθει και πότε και αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο.
Ήταν μαζί μου ο Αλέξης. Από ότι μου είπε ο γιατρός έπριν ήταν όλες αυτές της μέρες μαζί μου. Δίπλα μου. Τελικά αυτός ήταν που άκουγα να μου μιλάει. Και δικό του ήταν το χέρι που έσφιξα για να δείξω πως καταλαβαίνω. Δεν ξέρω τι σχέση είχαν μαζί του αλλά σίγουρα θα ήταν κάτι δυνατό από οποία πλευρά και αν το δεις.
Μου είπε ότι θα μου πει αύριο πως γνωριστήκαμε. Συμφώνησα και έκλεισα τα μάτια μου. Τον ένιωσα να με κοιτάει. Μετά από λίγο έφυγε και εγώ άνοιξα ξανά τα μάτια μου. Κοιμόμουν τόσο καιρό δεν μπορώ άλλο.
Ξέρω λίγα πράγματα. Ότι ήμουν σε μια παρέα με άλλα 5 άτομα. Με δύο κορίτσια την Νικόλ που μπήκε μέσα χαρούμενη όταν ξύπνησα αλλά δυστηχως την στεναχωρησα καθώς δεν την θυμόμουν και με μια Μαρία που δεν ξέρω αν είναι έξω. Είναι και άλλα τρία αγόρια. Ένας Αχιλλέας που πρέπει να τον άκουσα έξω να τον φωνάζουν ένας Λουκας και ένας Γιώργος. Μετά ήρθε και η παρέα του Αλέξη στην παρέα μας.
Έκανα μια προσπάθεια να σηκωθώ αλλά καθόλου καλή ιδέα. Ζαλίστηκα αμέσως. Έκατσα πάλι και ξάπλωσα. Έκλεισα τα μάτια για να σταματήσει να πονάει το κεφάλι μου.
Αλεξης pov:
Καθομαι με τα παιδιά και τους λέω την συζήτηση μου με την Ανδριάνα. Η Νικολ ακόμα να το χωνέψει όχι ότι εγώ πάω πίσω..
Αλλά νομίζω ώρα είναι να πάρω ένα τηλέφωνο.
Αλ:παιδιά πάω να πάρω ένα καφέ θέλει κάνεις;
Αρ:πάρε ένα σε μένα.
Αχ:και σε μένα φίλε.
Αλ:ένταξη. Νικόλ θέλεις;
Της λέω αλλά μου νευει αρνητικά. Φεύγω χωρίς να πω τίποτα και πάω εκεί που πήγα την προηγούμενη φορά.
Καλώ και περιμένω να το σηκώσει.
?:Τι εγινε παλι;
Αλ:σε πήρα για μια ενημέρωση. Τελειώνουν οι ώρες σου. Να το ξέρεις!
?:αλήθεια; Γιατί; λέει γελώντας. Θα του το κόψω εγώ το γέλιο.
Αλ:δεν πήρα να πω τίποτα άλλο. Ετοιμάσου να πεθάνεις! Αφου πρωτα μαθουν ολοι τι καθικι εισαι. Λέω γελώντας εγώ αυτήν την φορά και το κλείνω.
أنت تقرأ
I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα
أدب المراهقينΔυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ταιριαστοί. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον μέχρι που όλα άλλαξαν. Ξεχνιέται όμως το άτομο με το οποίο ένιωσες αλλιώς; Το άτομο που σου έμαθε τι είναι έρωτας; Έστω και αν δεν το ενιωθε; Τι θα γίνει όταν αυ...
