I never forget you//Ποτέ δεν σε ξέχασα

20. Γρήγορα συμπεράσματα...

...Τι παίζει εδώ πέρα;...

Συνεχιζω να τον κοιτάω χωρίς να καταλαβαίνω τι γίνεται. Ή μπορεί να μην θέλω κιολας να καταλάβω τι γίνεται.
Αλ:Τι εγινε;! Και εσύ γιατί δεν είσαι μαζί της;!
Τον βλέπω ανυσηχο,θυμωμένο.
Αλ:Θα έρθω από εκεί σε λίγο και θα μιλήσω εγώ μαζί του. Τα λέμε.
Λέει και το κλείνει.
Α:Αλέξη τι σκατα γίνεται εδω;! Ποια ήταν αυτή η μαρια που από ότι βλέπω έχεις και μεγάλη οικειότητα μαζί της;!
Αλ:Ανδριάνα σε παρακαλώ σταμάτα άσε με λίγο. Απλά δεν...
Α:δεν είναι αυτό που νομίζεις. Τα έχουν πει και άλλοι αυτά! Εγώ φταίω σε εμπιστευτικα ήμουν πολύ ηλιθια όμως!
Πάω να φύγω αλλά σηκώνεται γρήγορα και με πιάνει από το χέρι.
Αλ:μην πεις τίποτα άλλο. Ντύσου. Έχουμε να πάμε κάπου και μετά θα στα πω ολα. Λέει και φεύγει.
Θέλω πολύ να δω που θα με πάει και ποια άλλη δικαιολογία θα μου πει. Φοράω την ζακέτα μου και τα παπούτσια μου και περιμένω να έρθει.
Αλ:είσαι έτοιμη;
Α:ναι παμε. Λέω απλά και προχωράω μπροστά. Ο Αλέξης με ακολουθεί από πίσω και φτάνουμε στην μηχανή.
Αλ:Ανέβα. Μου λέει και τον ακούω.
Ανάβει την μηχανή και ξεκινάει.
Αλ:σε 20 λεπτά θα είμαστε εκεί.
Μα καλά που θα με πάει; Για να μου πει ψεμματα δεν χρειαζόταν να με πάει στην άκρη του Θεού!..
Φτάσαμε και είμαστε εξω απο ένα..Πως να το πω. Κέντρο υγείας; Ξενώνα για άρρωστους; Δεν ξέρω πάντως Σε ένα τέτοιο.
Α:Αλέξη τι είναι εδω;
Αλ:εδώ μένει η μάνα μου.
Τι ειπε; Τι δουλειά έχει εδώ πέρα η μαμά του; Δεν μου είχε πει ότι ήταν άρρωστη ή κάτι τέτοιο.
Αλ:ελα μαζί μου. Θα δουν πολλά τα μάτια σου και θα ακούσουν πολλά τα αυτιά σου. Μην φοβηθείς. Λέει και μου δίνει το χέρι του και του το δίνω και εγώ χωρίς άλλη σκέψη.
Ανοίγει την πόρτα και προχωράμε ευθεία. Είναι κάτι σαν νοσοκομείο έχει πολλά δωμάτια. Βλέπω ανθρώπους άσχημα άρρωστους. Άλλοι άρρωστοι σωματικά και άλλοι άρρωστοι ψυχικά. Αυτο είναι και το χειρότερο για μένα.
Ακούστηκε μια γυναικεία φωνή να φωνάζει. Αυτην σίγουρα θα είναι άρρωστη ψυχικά. Τρόμαξα από τις φωνές και σταμάτησα απότομα. Ο Αλέξης το κατάλαβε από ότι φαίνεται γιαυτό και με πήρε μια αγκαλιά.
Αλ:είπα θα δουν πολλά τα μάτια σου και θα ακούσουν τα αυτιά σου. Μην φοβάσαι είμαι εγώ μαζί σου.
Τον κοίταξα και προσπάθησα να του χαμογελασω για να μην στεναχωριεται γιατί ήδη για κάποιον λόγο είναι πολύ στεναχωρημενος.
Συνεχίσαμε μέχρι που φτάσαμε και σταματήσαμε έξω απο ένα δωμάτιο.
Αλ:είσαι έτοιμη;
Α:ναι αλλά δεν καταλαβαίνω τι γίνεται.
Αλ:θα μάθεις σε λίγο μικρή μου. Μου λέει και ανοίγει την πόρτα. Μέσα είναι ένα κρεβάτι και μια γυναίκα πάνω του. Είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση από ότι βλέπω. Γύρω της πολλά μηχανήματα και δίπλα της μια γυναίκα περίπου στην ίδια ηλικία με την γυναίκα που είναι ξαπλωμένη.
Η γυναίκα που κάθεται στην καρέκλα μας είδε και σηκωθηκε. Ήρθε κοντά μας και πήρε αγκαλιά τον Αλέξη.
Μ:ήρθες αγόρι μου. Θα σε στεναχωρήσω αλλά η κατάστασή της χειροτερεύει.
Αλ:πότε την έπαθε;
Μ:μια ωρα πριν σε πάρω τηλέφωνο ξεκίνησε. Προσπάθησε ο γιατρός να την ηρεμήσει και μετά σε πήρα τηλέφωνο. Πρέπει να πας να μιλήσεις με τον γιατρό αγόρι μου.
Συμβουλεύει αυτήν η γυναίκα τον Αλέξη και μετά γυρνάει σε μένα.
Αλ:αγάπη μου. Αυτην ειναι η Μαρία. Μαρία είναι η κοπελα μου η Ανδριάνα
Αυτην ειναι η Μαρία; Είμαι και πολύ ηλιθια τελικά!
Μ:χάρηκα κορίτσι μου.
Α:και εγω.
Αλ:λοιπόν πρέπει να πάω να μιλήσω με τον γιατρό θα έρθω σε λίγο ένταξη. Θα σου εξηγήσει η Μαρία τι γίνεται. Δεν θα αργήσω.
Α:ένταξη. Λέω και τον παίρνω μια αγκαλιά.
Α:συγγνωμη δεν ήξερα.. Του ψυθιριζω στο αυτί και μετά με κοιτάει. Μου χαμογελάει και βγαίνει από το δωματιο.
Μ:κάθισε κορίτσι μου μην είσαι όρθια. Μου λέει η κυρία Μαρία και κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα της.
Α:να σας ρωτήσω κάτι;
Μ:ότι θέλεις.
Α: η κυρια που είναι ξαπλωμένη είναι η μητέρα του Αλέξη; λέω και την κοιτάω με την ελπίδα να μου πει αυτό που θέλω να ακούσω. Να μου πει όχι δεν είναι.
Μ:δυστηχως αγάπη μου. Την λένε Ελένη. Είμαστε φίλες από το γυμνάσιο. Βέβαια αυτήν δεν με καταλαβαίνει. Δεν καταλαβαίνει κανέναν πλέον. Όχι ότι ξυπνάει και συχνά. Και δυστηχως σήμερα έπαθε μια κρίση που ευτυχώς την σωσαμε την κατάσταση αλλιώς τώρα..
Μου λέει και την βλέπω δακρυσμενη.
Α:είναι πολύ καιρό έτσι;
Μ:πολύ καιρό..5 χρονια.
Πάγωσα. Ο αλεξ μου φροντίζει προσπαθεί να φροντίσει την μητέρα του εδώ και 5 χρονια. 5 χρονια τα περνάει αυτά και δυστηχως δεν μπορώ να κανω κάτι για αυτό.
Α:Λυπάμαι πάρα πολύ. Πως το έπαθε;
Μ:αυτό καλύτερα αγάπη μου να στο πει ο Αλέξης.
Για να μην μου το λέει αυτήν σίγουρα είναι κάτι πολύ σοβαρό.
Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Αλέξης πολύ σκεπτικός και αγχωμένος.
Σηκώνομαι και τον παίρνω μια αγκαλιά. Αυτό μπορώ δυστηχως να κάνω μόνο.
Αλ: Ένταξη Μαρία μίλησα με τον γιατρό θα τα κανονίσω εγώ όλα τα άλλα.
Μ:ένταξη αγόρι μου. Αν γίνει κάτι θα σε ενημερώσω.
Αλ:ευχαριστώ Μαρία. Πάμε μικρή μου;
Α:ναι πάμε.
Βγαίνουμε έξω αφού χαιρετησουμε την Μαρία και πηγαίνουμε προς τα έξω. Φτάνουμε την μηχανή και πάω να ανέβω αλλά με σταματάει ο Αλέξης.
Αλ:αγάπη μου θα στα πω ολα μόλις πάμε σπίτι ένταξη;
Α:αν σου είναι δύσκολο δεν θέλω να μαθω τίποτα πραγματικά.
Αλ:όχι θέλω να ξέρεις. Μου λέει και τον παίρνω ξανά μια αγκαλιά.
Αλ:λοιπόν παμε. Λέει και ανεβαίνουμε στην μηχανή. Σε 20 λεπτά ειμασταν σπίτι του. Μπαίνουμε μέσα και ανεβαίνουμε στο δωμάτιο του.
Κάθομαι στο κρεβάτι και περιμένω να έρθει και αυτός. Έρχεται κρατώντας ένα άλμπουμ.
Αλ:Ζωή μου..Παλιά ήμασταν μια ενωμένη οικογένεια. Ο Γιάννης..
Α:ποιος είναι ο Γιάννης;
Αλ:Ο πατέρας μου. Μου λέει και μου δείχνει μια φωτογραφία που ήταν και οι τρεις τους μαζί.
Α:και γιατί τον λες με το όνομα του;
Αλ:γιατί δεν του αξίζει να τον λες πατέρα ή σύζυγο. Θα καταλάβεις αργότερα. Ο Γιάννης λοιπόν είχε μια μεγάλη εταιρία οπότε ότι θέλαμε εγώ και η μάνα μου το είχαμε. Μια μέρα όμως χρεοκόπησε και άρχισε να παίζει χαρτιά μήπως και κερδίσει τίποτα και μπορέσει να σώσει την εταιρία του. Όμως έχασε ακόμα περισσότερα όπως έχασε και την εταιρία. Άρχισε να πίνει,να παίρνει ναρκωτικά οπότε όταν γυρνούσε σπίτι δεν καταλάβαινε τι γινόταν γύρω του. Χτυπούσε την μάνα μου,έμενα χωρίς κανέναν λόγο. Μια μέρα τα πράγματα αγριεψαν πολύ. Ήμουν 13 χρονών. Έπαιζα κάτω στην αυλή είχε βραδιάσει τότε. Άκουσα φωνές να έρχονται από την βεράντα. Κατάλαβα ότι ο πατέρας μου ήρθε μεθυσμένος για άλλη μια φορά και εδερνε την μάνα μου. Κοιτούσα από κατω πάνω για να δω τι κάνουν. Μια στιγμή τον είδα να την σπρώχνει προς τα κάγκελα. Πηγα να σηκωθώ για να πάω πάνω να την βοηθήσω όταν άκουσα τις φωνές της. Τον είδα να την ρίχνει από την βεράντα. 13 χρονών αγοράκι να βλέπει τον πατέρα του να ρίχνει την μαμά του από την βεράντα. Αυτην η εικόνα με στοιχειωνε μέχρι να τελειώσω το γυμνάσιο. Για τα επόμενα 3 χρονια δηλαδή. Ο Γιάννης μπήκε μέσα για 5 χρονια και τώρα είναι κάπου έξω στο εξωτερικό. Η μητέρα μου όμως βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση από τότε αφού υπέστη μόνιμη βλάβη από τότε. Έκανα πολλά για να την σώσω και θα κάνω ότι χρειαστεί για αυτην.Ορκιστηκα ότι θα κάνω τα πάντα για να μπορέσει να σηκωθεί και να γίνει όπως ήταν.
Σήμερα έπαθε μια κρίση την στιγμή που κοιμόταν. Όταν κοιμάται δεν πρέπει να πάθει αυτήν την κρίση γιατί δεν μπορεί μετά να ξυπνήσει και είναι πολύ δύσκολο να την σώσουμε.
Τον κοιτάω δακρυσμενη. Πόσα έχει περάσει το μωρό μου.. Ο άνθρωπος που είχε για πατέρα ο Αλέξης θα έπρεπε να μπει ισόβια. Πως μπορεσε να το κάνει αυτο;!
Α:μην πεις αλλά..Συγγνώμη. Για σήμερα το πρωί και για τώρα. Δεν ήθελα να στα θυμησω. Λέω και κοιτάω κάτω.
Αλ:δεν πειράζει μικρή μου. Το έχω ξεπεράσει. Σου χάλασα την μέρα συγνώμη.
Α:δεν πειράζει. Πάρε με μια αγκαλιά απλά και μην πεις τίποτα άλλο. Δεν χρειάζεται.
Αλ:ελα. Λέει και με παίρνει μια αγκαλιά αφού ξαπλωσουμε. Καθίσαμε έτσι για πολύ ώρα μέχρι που με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του..