ATEŞİN ORTASINDA (TAMAMLANDI)

8.YOLUN SONU

Keyifli okumalar

Gerçekler, ihanetler, yalanlar, planlar ve tuzaklar ortaya çıktığında bütün sokaklar, çıkmaz sokak oluyor. Bütün yollar kapanıyor ve her şey son buluyor!

Aybars duyduklarıyla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu. Kardeşinin ihaneti ona ağır geliyordu. Ubey'le iş birliği yapmış olması yüreğini sıkıştırıyordu. Aslında sırtından değil, kalbinden bıçaklanmıştı. Berfin'e kurulan tuzak, ona da kurulmuştu. Berfin'in gidişi, Aybars'ın sonuydu. Ubey'in planı çok can yakmıştı. Berfin'e umutlandırmış, Aybars'ı işinden kovdurmuştu. Oysa ki Ayris'in amacı sadece abisini korumaktı fakat farkında olmadan ona en büyük zararı vermişti.

Aybars ve Ayris, tek kelime etmeden ayakta dikilmiş vaziyette birbirine bakıyorlardı. Aybars, kardeşine hayal kırıklığıyla bakarken, Ayris ona özür dilercesine bakıyordu. Ubey ise, birkaç dakika evvel bir şey demeden arabasına binerek gitmişti.

"Abi..." diye başlayarak sustu Ayris. Devam etmeden evvel doğru kelimeleri seçmeyi çalışıyordu. "Ne olur izin ver açıklayayım!" dedi abisine yalvaran bakışlarla bakarak. "Ne olur dinle beni!" Aybars, kardeşinin dolan gözlerine aldırmadan kafasını hayır anlamında salladı. "Hayır, seni dinlemeyeceğim!" Sesi sert çıkmıştı. "Artık çok geç!" Kendini gösterdikten sonra devam etti. "Bir olup beni mahvettiniz, kalbimi parampaça ettiniz!" Yine kafasını iki yana salladı. "Artık ne desen boş!"

"Lütfen abi!" Ayris vazgeçmiyordu. "Beni affetmesen de ve bana hak vermesen de dinle beni, ne olur!"

"Dinlenecek bir şey kalmadı Ayris!" Aybars'ın sesi kesin ve netti. "Ben duyacağımı duydum!" Hiçbir bahane yaptıklarını açıklayamazdı. "Seni ne duymak ne de görmek istiyorum!" dedikten sonra arabasına doğru adımladı.

"Abi dur!" Genç adam, Ayris'in kolundan tutmasıyla durdu. "Ne yaptıysam, senin için yaptım, geçekten! Sırf hapishaneye girme diye yapmak zorundaydım, inan!" Karşısına geçtikten sonra üzgün bir sesle devam etti. "Berfin için üzülsem de seni düşünmek zorundaydım!"

Aybars duyduklarıyla kaşlarını hızla çattı. "Benim içindi öyle mi?" dedi sorarcasına. "Zorundaydın öyle mi?" Cevap vermesini beklemeden kendi sorusuna cevapladı. "Zorunda filan değildin!" Bıkkınlıkla ofladı. "Bana gelip söyleyebilirdin mesela!" dedi isyan dolu bir sesle. "Tehdit etmiş olsa da, ona boyun eğmek ve dediklerini yapmak yerine benden yardım isteyebilirdin!"

"Abi ne olur yapma!" dedi Ayris yalvarcasına. "İsteyemedim, isteyemezdim çünkü seni hapishaneye attıracağını söylemişti!"

Genç adam yine kolunu çekip ilerlemeye devam etti. "Bulunduğum durum daha mı iyi sence?" derken arabasının kapısını açıyordu. "Berfin'in gerçekleri öğrendikten sonra yıkılması daha mı iyi?"

"Senin için yaptım ama!"

"Yapmamalıydın ama!"

"İki yıl önce sen de annemi korumak için fedakârlık yapmıştın, unuttun mu?" Ayris pes etmiyordu. "Ben seni korumak için aynı şeyi yapınca kötü mü oldum?"

Aybars isyan ederek, "Saçmalama Ayris, aynı şey değil!" dedi. Haklıydı. Aynı şey değildi. Onun yaptıkları kimseye zarar vermemişti. Oysa ki Ayris'in yaptıkları çok can yakmıştı.

"Hayır, aynı!" diyerek itiraz etmişti Ayris. "Hatta senin yaptığın tehlikeli, her an hapishaneye girebilirsin!" Aybars hiç olmadığı kadar emin bir şekilde konuştu. "Senden başka kimse geçmişteki yaptıklarımı bilmiyor!" Emindi. Ona göre, o gerçeği, o sırrı kimse bilmiyordu. Ayris kafasını iki yana salladı. "Kayla da biliyor ama, unuttun mu?" Aslında sadece Kayla değil, Ubey de biliyordu. Başka birinden öğrenmişti...