ATEŞİN ORTASINDA (TAMAMLANDI)

15.KAZANILACAK BİR ZAFER

KEYİFLİ OKUMALAR

Her savaşta yegâne bir kazanan ve yegâne bir zafer oluyor. Kenza'nın oyunları, tuzakları ve planları hep başarılı olmuştu. Berfin bugüne kadar hep ağlayan, acı çeken ve pişman olan taraf olmuştu. Aybars ise, fedakârlık yapan, yardım eden ve affeden taraf olmuştu. Geçmişte yapılan tek bir hata üçünün hayatını değiştirmiş, değiştirmeye devam edecekti. Bu hikâyede ödenecek tek bir bedel, kazanılacak tek bir zafer vardı.

Jad ağaca yaslanarak Berfin'in Atlas'a özlemle bakışını izliyordu. Çocuğun kime gideceğini biliyor, kardeşlerinin tepkisini merak ediyordu.

Atlas tekrar, "Anne!" diyerek kollarını Berfin'in boynuna doladı ve sıkıca sarıldı. "Canım annem benim!"

Kenza onlara öfkeyle bakarken, Berfin'in gözlerinden mutluluktan birer yaş aktı. Dünya durmuş, onun olmuştu. İlk defa gerçekten anne olmuştu. Zaten o duyguyu tatmadan ölmeyecekti. İlk defa biri ona 'anne' demişti. Atlas'ın hasret kaldığı kokusunu içine çekerek ona sarıldı. "Atlas'ım!" Bu anı ve ağzından dökülen o sözleri uzun zamandır bekliyordu. "Yakışıklı Atlas'ım benim!" Geri çekilip iki yanağından öptü. "Seni çok ama çok seviyorum!" dedi sevgi dolu bir sesle. "İyi ki varsın Atlas'ım!"

"Sen de annem!" Çocuk, küçük elleriyle annesinin akan gözyaşlarını sildi. "Bir daha ağlama anne!" dedi yumuşak bir sesle. "Mutluluktan olsa bile!" Masumca gülümsedi. "Sana ağlamak değil, gülmek yakışıyor!" Şefkatle sağ yanağından öptü. "Ben ve babam hep senin yanında olacağız, merak etme!"

Kenza deminden beri onlara kinle bakıyordu. Atlas ne kadar umrunda olmasa da, Berfin'in kazanmasını istemiyordu. Amacı oğlunu ve Aybars'ı kazanmak değil, Berfin'i yine ateşin ortasına bırakarak ondan intikam almaktı.

"Beni hep sev Atlas'ım, hep, çünkü ben de seni hep ve her gün daha çok seveceğim." Atlas'tan zinhar vazgeçmeyecekti. "Ben de son nefesime kadar senin yanında olacağım!" Dalgalı uzun sarı saçlarını savurarak geriye attı. "Beni seçtiğin için çok mutluyum Atlas'ım, beni annen olarak kabul ettiğin için çok teşekkür ederim." Kenza'ya baktıktan sonra meraklı bakışlarını çocuğun kahverengi gözlerine dikti. "Ama neden öz anneni değil de beni seçtin?"

Atlas önce onları uzaktan izleyen Jad'a ardından Berfin'e baktı. "Çünkü dün onu dayımla konuşurken duydum. Aslında o beni istemiyor o sadece sizi üzmek istiyor." Küçük elini Berfin'in yanağına koydu. "Ve ben beni ne kadar çok sevdiğini biliyorum, o yüzden benim annem sen ol!" dedi masumca. "Bundan sonra seninle, babamın evinde yaşamak istiyorum!" Berfin, çocuğu zarif bileklerinden tutup avuç içine öptü. "Bugünden itibaren mutlu, huzurlu ve çok güzel bir hayatın olacak!" Kenza'ya nispet yapar gibi devam etti. "Ben sağ elinden, baban ise sol elinden tutacağız!"

Jad, Berfin ve Atlas'ın yanına doğru adımlarken, Kenza ona nefretle bakıyordu. "Hep böyle mutlu olun inşallah!" dedi genç adam sıcak bir gülüşle. "Hep yan yana, el ele olun!"

Berfin, abisine minnetle baktı. "İyi ki varsın!" Ona sıkıca sarıldı. "Abim!" Geri çekilip iki yanağından öptü. "İyi ki benim abimsin, iyi ki!"

"Sen de kardeşim!" dedi Jad tebessüm ederek. "Canım benim." Vehibe Hanım'ın, Berfin'e bıraktığı mektubu hatırlayarak cebinden çıkardı. "Anneannem üç gün önce hastaneden çıktığında çok az zamanı kaldığını biliyordu..." Kardeşine mektubu uzatarak devam etti. "O yüzden sana bir mektup yazdı ve öldükten sonra sana vermemi istedi." Dolan gözlerini fark edince hızla alnından öptü. "Onun hatrı için güçlü durmalısın!" Ağaca bakan Atlas'ı gösterdi. "Atlas'ın için hep mutlu olmalısın!"

"Tamam..." Genç kadının sesi çaresiz çıkmıştı. "Atlas'ım için..."

"O zaman ben Aybars'ın yanına gideyim, Atlas sana emanet!"