ATEŞİN ORTASINDA (TAMAMLANDI)

25.FİNAL

Her ne kadar benim için zor olduğunu bilmeseniz de final bölümüyle karşınızdayım...

KEYİFLİ OKUMALAR

Bazen fedakârlık masumların sonu oluyor. Geçmişte yapılan dönülmez hatalar kavuşmamanın nedeni oluyor. Günahların gerçek aşkları yarım bırakıyor. Pişmanlık hiçbir şeyi fayda etmiyor.

Aybars kalbine ateş ettikten sonra yavaş bir şekilde yere düştü, yere yığılıp kalmıştı.

Berfin silah sesi duyduğu an, "Hayır!" dedi çığlık atarak. "Hayır!" Koşar adımlarla Aybars'ın yanına gidip başını ellerinin arasına aldı. "Ölme!" Gözlerinden yaşlar sel gibi akıyordu. "Beni bırakıp gitme!" diyerek yalvarıyordu. "Ne olursun ölme!" Elini kanayan kısmın üstüne koydu. "Ne olursun dayan!" Yanındayken gönül vermemişti ama şimdi adam ölmek üzüreyken ona gönül vermişti. "Sensiz nefes alamam!" Onsuz kalmanın ona zor geleceğini biliyordu. "Berfin'ini bırakma!"

Jad cep telefonunu çıkarıp ambulansı aradıktan sonra Furkan'ın yanına gidip ona sert bir tokat attı. "Neden yaptın bunu?" diyerek tüm hiddetiyle bağırdı. "Aybars masumdu!" Ona bir yumruk attı. "Onun hiçbir suçu, günahı yoktu!" Bir yumruk daha attı. "İşlemediği günahın bedelini ödememeliydi!" Kanlar içinde yerde yatan Aybars'a baktıktan sonra devam etti. "Masumlara bir şey olmamalıydı!" Sol gözünden düşen yaşa engel olamadı. "Bunu Aybars'a neden yaptın? Neden?"

"Ben değil, Berfin yaptı! Her şeyi başlatan kendisiydi!" Yerde hıçkıra hıçkıra ağlayan Berfin'e kısa bir bakış attı. "Onun hatası yüzünden bu hâldeyiz. Yaşatıkları yüzünden bu hâldeyiz! Herkes bir gün yaşattığını yaşar, Berfin de öyle!" Sesi duygusuzdu. "Yuvamı yıktı, ben de onunkini yıktım! Beni sevdiğimden ayırdı, ben de onu sevdiğinden ayırdım! Canımı yaktı, ben de canını yaktım!" Kenza'ya yaptıklarını yaşatmıştı. "Eminim şimdi acı çekiyordur aynı ben Kenza'yı kaybettiğimde çektiğim gibi. İntikam değil, adalet bu!" Duraksayıp ciddi bir ifadeyle ekledi. "O sadece bedelini ödedi ve yaşattığını yaşadı!" Yerdeki silahı alarak kafasına dayadı. "Sözümü tuttum, onları ayırdım!" Berfin'e bakarak devam etti. "Kızım sana emanet, Okyanus'uma çok iyi bak Berfin!" Tetiği çekmeden evvel son sözünü söyledi. "Ben sevdiğime kavuşacağım!"

Furkan'ın cansız bedeni yere düşerken, Jad, Aybars'ın yanına gidip yere çöktü. "Dayan kardeşim, dayan!" Aybars çok kan kaybediyordu. "Dayan, çok az kaldı, ambulans yolda geliyor!"

"Neden kendini feda ettin? Neden?" Berfin'in yüreği yanıyordu. "Beni kurtarmak uğruna neden bunu kendini yaptın?" Titreyen elleriyle Aybars'ın yüzünü okşadı. "Neden bana yine bu acıyı yaşatacaksın?" Yokluğuna dayanamıyordu. "Beni niye senden yine mahrum edeceksin?"

"Aybars'a bir şey olmayacak!" Jad, kardeşini teselli etmeye çalışıyordu. "O senden bir dakika bile ayrı kalamaz!"

O sırada ambulans sesi geldi. Birkaç dakika sonra sağlık çalışanları, Furkan ve Aybars'ı ambulansa taşıdılar.

Furkan ölmüştü ama Aybars hâlâ ölmemişti!

İki kardeş, Jad'ın arabasıyla Aybars'ın olduğu ambulansın arkasından gidiyorlardı. Berfin'in gözyaşları deminden beri durmadan akıyordu. Kendisini suçluyor, pişmanlık içinde kıvranıyordu. Bu aşk sevdiği adamı bitireceğini, onun sonu olacağını, onun için kendini feda edeceğini, ona bu denli bağlanacağını, yerine hatasının bedelini ödeyeceğini ve ateşinde yanacağını bilemedi, bilemezdi, habersizdi...

Sönen Ay bir daha parlar mı? Aybars bir daha hayata döner mi?..

***

Berfin çaresizce abisiyle beraber ameliyathanenin kapısında Aybars'ın çıkmasını bekliyordu. Yarım saat evvel buraya gelmişlerdi.