20. Bölüm

64 21 2
                                    

Hala koridorda bekliyorduk. Aslı yogun bakimdaydi. Gözünü açmadı bir türlü. Hatice teyze yanına girdi kısa bir süreliğine. Ben de çok görmek istedim ama doktorlar yalnız bir kişi deyince göremedim onu.

Eğer görsem ona onu sevdiğimi söyleyecektim. Ama Aslı benim yüzümden zarar gördü. Ona iyi gelmiyordum. Belki de hayatından çıkmam gerek. Bunu ona yapamam.

Demirin yanına gidip

"Demir benim Aslıyla konuşmam gerek "

"Tamam da kardeşim doktorlar izin vermiyor "

"Ya gizliden girmem lazım bana yardım et "

"Tamam abi "

Deyip ayaklandı. Hatice teyze ve Ebru kantine inmislerdi. Faruk amcada Ece'nin yanına gitmiş. Ece komşuda kalıyormus.

Selim hala burda bekliyor. Hala burda napiyorsa. Onun yanına gidip

"Sen hala napiyorsun burda"

"Sanane "

"Selim git artık gördüğün gibi biz buradayız "

"Gitmiyorum lan napicaksin "

Deyip üstüme yürümeye başladı. Ben de ona diklendiğimde Demir bizim aramıza girip

"Napiyorsunuz siz hastanedeyiz "

"O zaman gitsin burdan "

Şuan çocuk gibi davraniyordum farkındayım ama Selim'in burda olmasından rahatsızım.

"Gitmiyorum "

Deyince

"Neden lan neden"

Diye çok yüksek olmasa da bağırdım.

"Çünkü ben de en az senin kadar seviyorum onu. "

Deyince afalladim. Ne yani Selim Asliyi mi seviyor.

"Ne dedin sen "

"Duydun işte ben de Asliyi seviyorum"

Deyip gitti. Ben arkasından öylece bakarken Demir elini omzuma koyup

"Takma sen onu. Kıyafet ayarladım hadi git de kimse görmeden gir yanına "

Ben de kafa sallayıp Demirin getirdiklerini üzerime geçirdim. Kimseye görünmeden yoğun bakıma girdim.

Aslı ağzında bir şey kolunda serum ve başında öten bir makineyle yatıyordu.
Makine düzenli düzenli öterken yatağın kenarına dizlerimin üzerine çöktüm. Elini tutup

"Aslı ben geldim. Doktorlar izin vermedi ama gizlice girdim içeri. Herkes seni bekliyor dışarda. Sen de çok bekletme bizi hadi be Aslı aç artık gözünü. "

Derin bir nefes alıp devam ettim.

"Biliyor musun Selim seni seviyormuş. Ben de dellendim hemen. Niye diye soracak olursan çünkü çünkü ben de seni seviyorum Aslı. Bu dediklerimi hatirlamayacaksin belki ama böyle söylemesi daha kolay sanki.
Ama ben sana zarar veriyorum Aslı. Şuan bile benim yüzümden burdasın.
Çok düşündüm ve eğer ben yanında olmazsam sen daha güvendesin. "

Sonra sustum. Söylemeye dilim varmıyordu. Makine hala düzenli bir sesle öterken ses sinirimi bozmaya başlamıştı.

"Ve ben bir karar aldım. Artık senden uzak durucam. Böylesi daha iyi. Bana kızma olur mu. Uyandığında beni görmeyeceksin. Okuldan da giderim. Beni unutmaya çalış. Çok üzülme tamam mı. Ve bir gün beni affet. "

Deyip ayaklandim. Gözyaşlarımı silip hızla yoğun bakımdan çıktım.

Tam hastaneden de gidiyordum ki Aslının doktoru koşarak yanımdan geçti.

MAVİŞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin