22. Bölüm

56 19 0
                                    

Bugün de üç tane sınava girdikten sonra beynim yandı. Yakında tepemden duman cikicak. 

Eve vardigimda evde Songül teyze vardı. Hiç umursamadan odama çıkiyordum ki annem mutfaktan çıkıp önümü kesti.

"Nereye. Kadın sana geçmiş olsun demeye gelmiş. Git yanına da bir selam ver. "

Ben de oflayip salondaki koltuğa oturdum.

"Hoşgeldin Songül teyze"

"Hoşbulduk Aslı geçmiş olsun nasılsın iyi misin "

"İyiyim iyiyim sağol"

"Ee derslerin nasıl "

"İyi iyi "

"Deniz de sınava girecek yakinda çok çalışıyor "

Deniz Songül teyzenin kızıydı ve benden bir yaş büyüktü.

Ve ilkokuldan beri ben onunla kiyaslaniyorum.

Hiç sevmiyorum bu yüzden çalışkan  komşu çocuklarını.

"İyi iyi "

Dedim tekrar. Fazla polemiğe girmemek lazım.

"Tıp istiyor o da "

"Ne güzel ne güzel "

"Çok çalışıyor garibim. Hiç erkek arkadaşı falan da yok. Senin var mı "

"Yok "

Buna da elini veren kolunu alamıyor.

"İyi iyi takilmayin oğlanlara"

"Neyse benim yarın sınavım var çalışmam lazım"

"Git kızım tabi çalış dersine"

Hemen ayağa kalkıp odama ilerlemeye başladım. Daha fazlasına ne kalbim ne de beynim dayanamaz çünkü.

Odama girdiğimde üzerimi değiştim.
Yarın biyoloji sınavı var. Biraz çalışmam gerek. Biyoloji sayısal bir ders ama içinde sayı yok.  Biyoloji kitabını açtım. Ve okumaya başladım. Tabi ne anliyorsam. Aklım hala Barandaydi. Benden vazgeçmiş resmen. Belki de seneye onu göremem. Okuldan giderse napicam.

Kafamı kurcalayan şeylere bir son vermem lazım.

Dikkatimi biyolojiye verdiğimde kitabı okumaya başladım. Ama bir türlü olmuyordu.

Kitabı kapatıp kulaklığımi elime aldım. Telefonuma takıp rastgele bir müzik açtım. Biraz müzik dinleyip kafamı dağıtmam lazim.

Gözlerimi de kapattığımda kendimi yatağa bıraktım.

.......

Birinin durtmesiyle gözlerimi açtığımda tepemde dikilen annemi gördüm. Kulaklığımi çıkardığımda

"Aslı ben sana kaç kere dedim. Kulaklıkla uyuma diye "

"Anne bilerek yapmıyorum ki uyuyakalmışım"

"Zararlı kızım zararlı neyse yemek hazır hadi gel "

"Akşam mi oldu "

" Yok Üsküdar'da sabah oldu "

"Espri anlayışın hiç yok anne"

O da bana bir bakış atıp odadan çıktı. Ben de ayaklanıp odadan çıktım. Akşama kadar uyumusum ya. Derste çalışmadim of. Neyse ya yemekten sonra artık. 

Mutfağa girdiğimde bizimkiler çoktan yemeğe başlamıştı. Bir kerede beni bekleyin canım.

Ben de masaya oturunca Ece bana bakıp

MAVİŞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin