İZ

6.Bölüm

6.BÖLÜM

Bir anda sanki hayat durmuştu, bu sesizslik canımı yakmaya başlamıştı. Ekin bana demişti sakın yerinden kıpırdama diye ama ne olduğunu çok merak ediyordum, ne olursa olsun gidip bakmam lazım. Yerimden kımıldadığım anda bir silah sesi daha patlamıştı o anda yeniden nefesim kesilmişti.

'' Kendini ne zannediyordu ki şerefsiz arkasına bakmadan kaçıcak tabiki!'' sesin Ekine ait olduğunu duyduğum anda derin bir nefes almıştım. İlk defa onu sesi beni böyle rahatlatmıştı. Artık kurtulmuştum galiba bu beladan belkide yarın sabah bu evden de kurtulacaktım. Yerimden kalkıp yanına doğru yürdüm ve konuşmaya başladım.

''Sanırım artık bir sorun kalmadı seni duydum kaçmışlar bu demek oluyor bir hafta beklememe gerek yok ben yarın sabah gidiceğim!'' artık kararlıydım kendime yeni bir hayat kurucağım ve bu insanlardan kurtulucağım.

''Tamam sabah gidebilirsin.'' dedi ve yanımdan hızlı bir şekilde uzaklaştı. İçeri girdiğinde o şerefsizlere yaptığı şeyler için gülüyordu şimdi yine sinirlenmişti bence bu adamın ruh sağlığı hiç iyi değildi. Böyle davranmasıda biraz garibime gitmişti hayır demesi bağırmasını bekliyordum ama artık onun için de bir sorun olmadığı için rahattı.

Odaya çıktığım da direkt duşa attım kendimi sıçak su bana çok iyi geliyordu gevşiyor ve mutlu oluyordum. Duştan çıktığım da üstümdekileri tekrar giymek zorundaydım çünkü kıyafetim yoktu. Üstümü giydikten sonra aynanın karşısına geçtim saçlarımı tararken yüzümü incelemeye başladım kendi gözlerime hep dikkatli bakınca annemin bakışları geliyordu gözümün önüne.

Onu çok özlemiştim o olsaydı yanım da belki bunlar hiç olmayacaktı evimde huzurlu bir şekilde uyuyor yada aile şefkatiyle ısınıyor olacaktım, ama beni bırakıp gittiği günden beri yüzüm gerçek anlamında hiç bir zaman gülmemiştim, direkt yatağa uzandım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Gözümü açtığımda saat 9.30 yataktan çıkıp banyoya gidip elimi yüzüm yıkayıp odaya geri geçtim., üstümü giymeme gerek yoktu kıyafetlerim olmadığı için Ekinin bana aldıklarını gece giyip öyle yatmıştım. odadan çıkıp merdivenlerden inip salona geçtiğim de evde kimse yoktu Nurgül hanım bile. Koltuğun üzerin de telefonum ve çantam duruyordu eşyalarımı barda unutmuştum kesin korumalar yada ekin bulmuştu.

Eşyalarımı alıp kapıdan çıktığımda bir kaç tane koruma vardı bir tanesinin yanına gidip taksi çağırmasını rica ettim ve beni başıyla onaylayıp taksi çağırdı. Bir kaç dakikanın ardından taksi geldiğin de korumalardan biri kapıyı açıp arka koltuğa oturmamı sağladı ve taksi şoförüne bir kaç bir şey dedikten sonra yerine geçti.

Taksici beni şehir merkezin de indirdiğin de artık yeni bir hayat beni bekliyordu. Yürümeye devam ettim hiç bir yer bilmiyordum ama artık kendime bir iş bir de ev bulmam gerekiyordu, karşımda bir emlakçı vardı oraya girip kendime bir ev tutabilirdim. Emlakçın'ın önüne geldiğim de bir kız kolumu tutup beni kendine doğru çevirdi.

'' Hey ne yaptığını sanıyorsun sen çek elini üstümden!'' sinirden çok fazla bağırmış olmalıydım ki çevredeki insanlar yüzüme bakmaya başlamıştı.

'' Sakin ol sana zarar verecek bir insan değilim sadece bu emlakçı sapık ve iğrenç bir insan seni uyarmak için durdurdum buraları iyi bilen biriyim." kızın o masum sesi beni sakinleştirmişti.

'' Teşekkür ederim ama bunu canımı yakmadan da hallede bilirdin.'' Kolumu tutup çevirdiğin de kolum acımıştı beni dürte de bilirdi.

'' Bir anlık refleks oldu bu arada ismim Güneş ya senin.'' Tatlı bir tebessümle konuşması çok hoşuma gitmişti çok samimi bir kızdı.