İZ

25.Bölüm

Canlarım güzel keyifli okumalar, buraya bıraktığım şarkıyla okursanız daha güzel olur.❤❤

25.BÖLÜM

Bir an neler olduğunu anlamadım Ekin'in Murat amcaya baba demesi her şeyi o anda yerle bir etmişti, neler olacaktı şimdi bir türlü aklım da toparlayamıyordum bir nefes alıp tekrar konuya daldım.

"Ekin ne babası ne diyorsun biri bana burada açıklama yapsın."dedim meraklı şekilde.

"İzel bir dakika bir dur."dedi.

"Ekin oğlum sen nasıl ya nasıl yaşıyorsun?"diye sordu murat amca şaşkın şakın bakıyordu.

"Nasıl olabilir baba annemle, sen trafik kazasın da öldünüz küçüktüm ama gördüm her şeyi hatırlıyorum! diye bağırdı.

"Ekin sakin ol oğlum her şeyin bir açıklaması var bura da konuşmayalım gel içeriye girelim." dedi.

"Benim seninle konuşacak bir şeyim yok, İzel hemen arabaya bin gidiyoruz! diye tekrar kükredi.

"Ekin bir sakin ol babanı buldun tamam şuan hiç bir şey mantıklı değil ama her şeyin babanın dediği gibi bir açıklaması var bir dinleyelim lütfen."dedim üzgün tonla.

"İzel sana her zaman söylüyorum lafımı ikiletme şu arabaya bin! diye bağırdı.

Hiç bir şekil de sakin kalamıyordu ama bu olayın burada çözülmesi gerekiyordu inada binecektim bu olayı çözecektik ondan sonra buradan gidecektik aklıma koymuştum ben de Ekine dönerek sesimi yükselttim.

"Ekin sakin ol yeter bu olayı çözeceğiz bir anda baban ortaya çıktı ve sen bir anda her şeyi kestirip atmak istiyorsun istiyorsan sen git sakinleş ben buradayım hiç bir yere gelmiyorum! diye bağırdım.

Ekinle Murat amca şaşkın gözlerle suratıma bakıyorlardı çok mu bağırmıştım? Ekin sadece gözlerimin içine bakıyordu ama bu normal bir bakış değildi gözlerinde alevleri görebiliyordum. Ama bu umurum da değildi ben bu olayı çözecektim.

"Tamam İzel sen değerli Murat amcanla içeride otur hadi."dedi.

Hızlıca bizden uzaklaşıp arabaya bindi acı bir lastik sesiyle bulunduğumuz yerden ayrıldı, gideceğini tahmin etmiyordum ileride gider bir sigara içer sakinleşir diye düşünüyordum ama öyle yapmadı bakacağız artık zaman ne gösterecek. Ben kendi kendime düşünürken kafamı hafifçe Murat amcaya çevirdim gözlerinden yaşlar akıyordu dayanamadan ona sarıldım yavaştan ben de ağlamaya başladım.

"Hadi gel içeri geçelim Murat amca biraz konuşalım."dedim.

Ellerimi gözlerine götürdüm ve gözünden akan yaşları sildim. Elinden tutup eve girdik koltuğa oturduk ve derin nefes alıp artık soru sormaya başlaya bilirdim adam çok üzgündü ama bari bana anlatsın Ekini ben sakinleştireyim.

"Murat amca bunca zaman nasıl Ekin'in ölmediğini nasıl bilmezsin o bana anlattı hepinizin öldüğünü görmüş bunca zaman her şeyi tek başına yaşamış ve yapmış nasıl olur da oğlundan haber almazsın."dedim.

"Kızım kazanın olduğu gece arabadan atladım arabanın için de sadece Ekin vardı  derya yerdeydi araba birden patladı arabanın parçalarından bir tanesi kafama gelince orada bayıldığımı hatırlıyorum, sonrasında hastanede gözümü açtım tamı tamına 1 hafta boyunca yoğum bakım da beni uyutmuşlar uyandığım da bağırmaya başladım Ekin, Derya diye o anda doktorlar odaya koştular. Bana sakinleştirici yaptılar ve Deryala Ekin'in öldüğünü ve onların gömüldüklerini söylediler, Hastaneden çıktığım da Hasan diye arkadaşım beni mezarlığa götürdü mezarda Ekin ile deryanın adı yazıyordu onlardan sadece bu şekil de haber alabildim hastaneden sonra onları göremedim bile."dedi ve tekrar ağlamaya başladı.