İZ

13.Bölüm

13.Bölüm

Merhaba arkadaşlar buraya bırakacağım şarkıyla okumanızı tavsiye ederim.💎

Hissizlik bazen en iyi kaçış yoludur, boşluk düşüncelerinin en güzel sığınağıdır. Bazen her şey kolay gelir sana en basiti yaşamak ama hiç kimse bilmez asıl bize kolay gelen şey en zorudur.

Başımın acısı bütün bedenimi sararken tek düşüncem Ekindi. Sesini duymak istiyordum ama sanki sessizlik bizi yutmuştu,bir silah sesiyle dünyanın bütün ışıkları sönmüştü. Gözlerimi öyle bir sıkıyordum ki açmak gelmiyordu içimden ama ciddi anlamda artık korkuyordum,nedenini bilmediğim bir duygu vardı içimde Ekine çok fazla güveniyordum, kimseyle yaşamadıklarımı onla yaşıyordum. Sürekli bir belanın içindeydim ama bu bana saçma bir şeklide mutluluk veriyordu.

Kafama kaldırdığım da başıma silah dayayan adam yerde yatıyordu, Ekine baktığım da adamı yere yatırmıştı. Ekin'in baktığı yere doğru başımı çevirdiğim de Asaf elinde ki silahla öyle duruyordu. Adamları vurmuşlardı, gözlerim istemsizce dolmaya başladı resmen bir sürü ölünün ortasın da duruyordum. Ekine tekrar dönünce adamı elinden bırakarak yanıma doğru geldi yere eğilip belimden tutarak beni kaldırdı. Anlamsız gözlerle ona bakıyordum içten içe telaşlıydım ama benim aksime Ekin fazlasıyla sakindi bu kadar ölmüş adam ne olacaktı. Ekin bana yaklaşarak başımdan öptü ve sessizce konuştu.

''Sakin ol güzelim,hiç bir sorun yok.''dedi sakince. Bu adamın sakinliği beni daha fazla korkutuyordu öyle duruyordu ki ölümün öncesinden gelen sessizlik gibiydi. Kanımı donduruyordu ona cevap vermek için ağzımı açtığım da elimden tutup beni hızlıca çekiştirmeye başladı.

Kendi kişiliğime bu olayları çok uzak buluyordum,hayatım boyunca sessiz sakin ortamlarda bulundum tek gürültülü ortamlarım ailemle tartışmaktı. Ama Ekinle tanıştığımdan beri belalardan kurtulamıyordum kendi isteğimle yanındaydım zorla değilim. Ama ne olursa olsun kendi isteğim olsa bile bu yoldan çıkmam gerekiyordu git gide psikolojim bozuluyordu. Dışarıya çıktığımızda Asaf bir arabanı kapısını açmış bizi bekliyordu Ekin elimi bırakarak Asaf'ın yanına gitti. Cebinden bir kaç bir şey vererek bana döndü,çenesiyle arabaya binmemi gösterince direkt arabanın ön koltuğuna yerleştim. Arabayı çalıştırıp hızlıca sürmeye başladı,onunla hiç konuşmak istemiyordum o yüzden arabanın koltuğuna sinerek dışarıyı izlemeye başladım. İtalya'ya gelmiştik ama burada ki amacımız bile kandı. Ekin nasıl bir adamdı hala kendi kendime düşünüyordum onu çözmek fazlasıyla zordu evleneceği kadına cidden çok üzülüyordum çünkü böyle bir adamla zor hayat geçerdi. Onunla vakit geçirmek belki güzeldi ama yanında olduğumdan beri hep bir kan hep bir kaçış olmuştu bu yüzden bana onunla bir hayat geçmez gibi geliyordu. Ben düşüncelerime dalmışken hava limanına gelmiştik. Ekin arabaya durdurup bana baktı ve nefes alarak konuşmaya başladı.

''Türkiye'ye döndüğümüzde uludağa gideceğiz seninle.''dedi ve hızlı hareketlerle arabadan indi. Bu adam beni sinir ediyordu neden bir kere olsa benim konuşmama fırsat vermiyordu düşüncelerimi sormuyordu? anca kendi kendime sorardım bu soruları. Arabadan indiğimde davette giydiğim elbise hala üzerimde duruyordu,Ekinle beraber yürümeye başladık etrafımızda ki insanlar bize garip bakışlar atıyordu. Halimize gülsem mi? ağlasam mı?diye kendime tekrar sorular sormaya başladım.  Ekin etrafta ki insanların gözleri bizde olduğunu anladığın da ceketini çıkartıp üstüme attı ve elimi tutu. Ona anlamayan gözlerle baktığım da benim aksime o bana kızgın ve uyarı dolu bakışlarını attı.

Uçağa bindiğimiz de artık üzerimde ki elbiseden kurtulmak istiyordum,hissettiğim üzerim kan kokuyordu ölü kokuyordu. Bir insanı canını almak kolay değildir ama Ekin için bu çok kolay bir şeydi. Ekinle tanışmamızı her seferin de gözden geçiriyordum,keşke onunla normal bir tanışmamız olsaydı ama onun gibi bir insana normal şeyler Ekine göre çok tersti. Onunla beraber olmak benim seçimim benim kararımdı,beni terslediği zaman sesimi çıkartamıyordum yoksa diyeceği şey belliydi.''Kendi isteğinle yanımdasın.'' diyeceği buydu. Ama ben ona kısa bir süre içersin de alışmıştım ne kadar kötü ve karanlık bir insan olsa da bana sahip çıkıyordu. Kendi düşüncelerime daldığım dan Ekin'in beni dürtmesiyle yerimden sıçradım,Ekin kaşını kaldırarak konuştu.