İZ

17.Bölüm

Buraya bıraktığım şarkıyla okursanız çok sevinirim keyifli okumalar. ♥️

17.Bölüm

Karanlığın içinde her zaman tek başınasın, herkes karanlıktan neden korkar? gün ışığında rahatlar çünkü gün ışığında herkes yanındadır. Ama karanlıkta kimse yoktur ondan kimseye güvenmeyin, tek güvenceniz gölgeniz olsun çünkü karanlıkta sadece gölgen senin yanındadır.

Ekin Sağlam...

Arabayı deli gibi kullanıyordum artık sinirden kendimden geçmiştim bir kaç ay içerisin de İzel benim hayatım da bir merkezde yer aldı, kimseyle işi olmayan ben bir kız peşinden koşuyordum ona bir şey olduğun da benim canım yanıyordu onun canını bir şey sıktığın da ben sinirden çıldırıyordum. Ama kimseye duygularımdan bahsetmem benim yapım böyle her zaman karanlık bir insan olmuşumdur ne olursa olsun hep sessiz sakin olmuştur benim hayatımda insanlardan hep nefret etmişimdir. Düşüncelerim beni boğarken Güneşin bana bağırışıyla kendime geldim.

''Ekin biraz yavaş ol böyle gitmeye devam edersen kaza yapacağız.''dedi sesi bayağı tedirgin çıkıyordu.

düşüncelerim yüzünden sinirimi arabadan çıkartıyordum telefonum çaldığın da hızlı bir şekilde cebimden telefonu çıkardım arayan Asaf'tı sesini hoparlöre verdim.

''Dinliyorum.''dedim düz ve ciddi bir şekilde.

''Abi ses kaydını Ahmet diye biri almış Ayazdan ses kayıt cihazını bize getiren adam Ali Soylu adında bir şerefsiz şimdi onu buldum neredesin''dedi.

''Eski su deposuna gidiyorum oraya getir o yavşağı!''dedim ve telefonu kapattım.

Tekrardan hızımı yükselterek arabayı sürmeye başladım gözüm bir ara Güneşe kaydığında sinirden tırnaklarını yiyordu eskiden beri böyleydi bu kız bir şeye sinirlendiğin de tırnaklarını yerdi kardeşimden öte görüyordum onu hayatım da göreceğim en cesur kızlardan biriydi. Tekrar yola döndüğüm de sapaktan dönerek ara sokağa girdim yokuştan aşağıya inerek eski su deposuna geldim.

Arabadan inip seri adımlarla içeriye girdim içeride Asaf'la o şerefsiz duruyordu Asaf onu sandalyeye bağlamıştı ceketimi çıkartarak yanına gittim ve ona doğru eğildim.

''İzel nerede sana bir kere soracağım!''diye kükredim.

''Ah Ekin sen beni tanımıyorsun ben diğerleri gibi korkak bir insan değilim ve sevdiğim insanları satmam, sana bir şey söyleyeyim İzel de benim gibi aynı bu şekilde elleri bağlı bu sandalyede oturuyordu.''dedi kahkaha atarak.

''Bak ben diğerleri gibi sabırsız değilimdir sabrederim ama sonuna geldiğin de seni dövmem ya diri diri yakarım yada düşünelim nasıl işkenceler yaparım seni öldürerek kurtarmam!''dedim ben de sonunu gülerek vurguladım. Bir anda yüzü beyaza büründü benden ona vurmamı veya yerini öğrenmem için teklifte bulunmamı bekliyordu.

''O Ayazı seçti daha anlamıyorsun dimi seninle ses kaydın da dalga geçiyordu anla bunu o kız tam bir...'' lafını bitirmeden ben devreye girdim.

''O cümleyi bitirebileceğini zannediyorsun dimi? hangi elinle bana ses cihazını verdin?''diye sordum. İlk şaşırsa da benim sakin halimden cesaret alarak sağ elini kaldırdı.

''Asaf benzini ver.''dedim sakince ve Asaf'a döndüm lafımı ikiletmeden arka taraftan benzini getirdi.

Elinden benzini alarak şerefsizin yanına yaklaştım ve sağ eline benzini döktüm.

''Bak sana tekrar söylüyorum ben gayet sabırlı bir adamımdır ve seni öldürerek kurtarmam saatlerce hatta hayatın boyunca sana acı çektiririm.'' dedim çok sakin ve ölümcül bir sesle.