İZ

15.Bölüm

Buraya bıraktığım şarkıyla dinlerseniz sevinirim. Keyifli güzel okumalar.♥️

15.Bölüm

Hayatın bir anlık olsa bile durduğu an vardır sende., her şey  herkes susar ışıkların altında olsan bile sana karanlık gelir olduğun yer kısacası bunlar hepsi korkudan ibarettir.  Nefes alamadığın noktalarda kendini sakinleştirmeye çalışırsın rahatlamak için yavaşça solursun korkunun gitmesini beklersin veya bu korkudan birinin seni gelip kurtarmasını beklersin.

Gözlerimi açmak gelmiyordu içimden iğrenç adamın ayak seslerinin bana daha çok yaklaştığını duymak midemi bulandırıyordu. Önümde gelip durduğun da derin bir nefes alarak gözlerimi açtım ve ona bakmaya başladım yerde olduğum için bana tepeden bakıp sırıtıyordu. Bir anlık olsa da cesaretimin olduğunu hissettim zaten cesaretliydim bu zamana kadar yaşadıklarım beni olgunlaştırıp cesaretlendirmişti. Etrafıma hızlıca göz attım yakınım da büyük cam su şişesi olduğunu gördüm bir den ayağa kalkarak adamı ittim ve şişeyi alıp kafasına geçirdim. Adamın anın da başından kanlar fışkırdı ve yere serildi ellerime baktığım da adamın bütün kanları elime gelmişi ve bir kaç yerine cam batarak kanı daha arttırmıştı ilk başta yaptığımdan çok memnundum ama ben böyle biri değildim ama yaşadıklarım beni acımasız yapmıştı. Hemen adamın yanına eğilerek elimi cebine attım anahtarı aldığım gibi kapıya koştum. Anahtarlar çok fazlaydı ellerim kanlı ve titriyordu bir yandan kapıyı açmaya çalışıyordum bir yandan adamın uyanmaması için dua ediyordum. Bir kaç anahtar denedikten sonra kapıyı açmayı başarmıştım adama doğru tekrar baktığımda yerde kıpırdanmaya başladığını gördüm, koşarak depodan çıktım kasa doğru daha hızlı koşmaya başladım arkama baktığım için birisine tosladığımdan bir den içimi korku sardı önüme döndüğüm de hiç tanımadığım bir yüz vardı karşım da uzun boylu kumral ,bal renginde gözleri olan takım elbiseli bir adam duruyordu. Adam halimi görünce kolumdan tutup önüne doğru çekti.

''İyi misiniz hanımefendi?'' diye sordu konuşma tarzı yabancılara benziyordu 24 25 yaşlarında biriydi ama giyimi oldukça şık ve olgundu buraya göre.

''iyiyim.''diye bildim titrek sesle sadece ve hemen kasaya gidip telefonumu çantamı alıp dükkandan çıkmak için koşar adımlarla yürümeye başladım. Adam arkamdan tekrar seslendi.

''İyi gözükmüyorsunuz isterseniz gideceğiniz yere ben bırakayım?''diye sordu gayet nazikti ama bundan sonra tanımadığım bir insanla bir saniye bile yan yana durmazdım. Hiç cevap vermeden hızlıca dükkandan çıktım kapıda bir kaç insan yüzme dehşetle bakmaya başladı,dükkanın camına baktığım da ellerim kan yüzüm kırmızı saçlarım dağılmış ve gözlerim ağlamaktan şişmişti. Başımı eğerek koşmaya başladım bir ara sokağa girip apartman merdivenlerine oturdum elime telefonu aldım ve Ekini aramak için biraz düşündüm en son ayrılmamız hiç iyi olmamıştı ve kaç gündür konuşmuyorduk. Ama şu an ondan başkasını arayamazdım telefonumun kilidini açarak Ekinin numarasını çevirdim ve çalmaya başladı, bir kaç çalmada telefonu açtı.

''Alo İzel kaç gündür sen neredesin kaç kere aradım!'' diye bir anda çıkıştı bana ama şu an umurum da değildi hala sesim titriyor ve ağlıyordum.

''Ekin yanıma gelmeni istiyorum iyi değilim.''dedim ağlayarak. Bir an telefonda sessizlik oldu ilk defa Ekinden çaresizce yardım istiyordum.

''Tamam sakin ol güzelim neredesin bana nerede olduğunu söyle.''dedi bu sefer daha sakin ve yumuşak konuşuyordu.

''Merkezden biraz uzağım bir ara sokaktayım tam nerede olduğumu bilmiyordum.''dedim.

''Etrafına bak sokak ismini söyle bana.'' dedi ve beklemeye başladı.