İZ

14.Bölüm

Buraya bıraktığım şarkıyla dinlerseniz sevinirim. İyi okumalar!

14.Bölüm

Hayat bir yokuştur ne kadar dik o kadar nefes gereklidir. Yorulursun çıkmaktan ama inat edersin o yokuşu sonuna kadar gidersen,nefessiz kalsan bile yokuşun sonunda ya devam edersin yada pes edersin işte aşk böyle bir şey. Mücadele etmek gerek bir şeyi yaşamak istiyorsan sonuna kadar gideceksin iyi veya kötü. Hiç hissetmediğim duyguları hissetmek karnımda kelebeklerin uçuşması çok fazla garip geliyordu. Hayat o kadar kötü ve yanlışlarla dolu olmasına rağmen insanlar her an mutlu olmayı başarıyorlar.

Ekin yavaşça dudaklarımdan ayrıldığında elleri hala yanaklarımda gözlerimin içine bakıyordu o kadar çok utanmıştım ki aklımdan kafamı yerdeki karların içine sokmak geliyordu. Ekin'in ellerinin arasından ayrılarak hızlıca eve yürümeye başladım ilk defa birisiyle öpüşmüş'tüm sonrasında nasıl bir erkeğin yüzüne bakılır bilmiyordum,bu olaylar bana çok tersti. Eve girdiğimde hızlıca üst kata çıkarak kalacağım odanın içine girdim ve üzerimi soyunmaya başladım sıcak duşa ihtiyacım vardı ve bu utangaçlığım geçene kadar Ekinle konuşmak bile istemiyordum. Banyoya girerek suyu açtım direkt altına girip ısınmaya başladım karların içine atladığım için bütün her yerim donmuştu ama olsun hayatımda yaşayacağım en güzel anlardan biriydi. Hayallerim bir bir gerçek oluyordu sanki rüyada gibiydim biri bana bir tokat atıp uyandıracak gibi hissediyordum. Duşumu alıp duşa kabinin içinden çıktım havluyu üzerime geçirerek banyodan çıktım valizlerimin yanına giderek iç çamaşırları çıkartıp siyah tayt üzerine de siyah uzun kazağı geçirdim. Saçlarımı havludan çıkartım serbest bıraktım yavaş yavaş tarayarak işimi bitirdim havluyu yere bırakarak yatağın içine girdim.

Huzurlu bir uyku düşüncesiyle gözlerimi kapattığım da kapı açıldı tekrar gözlerimi açarak kapıya diktim Ekin siyah eşofman takımlarını giymiş saçları ıslak bir şekilde yanıma yaklaştı ve birden yatağa uzanıp yanıma girdi,ona ters ters bakarken kaşlarını çatarak konuşmaya başladı.

''Küçük hanım yanımdan kaçmakta ne oluyormuş?''dedi daha çok yorganın altına girerek.

''Yanımda gelip yatmak da ne oluyormuş Ekin bey?''dedim sorusuna karşılık soruyla cevap verdim.

''Nerede yatacağıma ben karar veririm ve kararım burada yatmak küçük hanım.''dedi pis pis sırıtarak.

''Benim yanımda yatarken bu kararın yarısını da benim vermem gerekiyor.''dedim her seferinde kendi isteğini yapsa da.

''Küçük hanım sizin diliniz uzamış olmaz ama böyle.''dedi ve üzerime doğru geldi.

Gözlerimi kocaman açıp ne yapacağını anlamaya çalışıyordum,bu hareketi bütün bedenime sinir sinyalleri veriyordu.

''Ekin üzerimden iner misin?''dedim onu üzerimden iterek

itiraz etmeden üzerimden inince bir şok daha yaşamıştım normalde bu kadar kolay pes etmeyen biri için bu durumlar garip geliyordu ama bu konularda böyle olması beni birazda olsa sevindirmişti. Yatağın diğer tarafına geçerek gözlerini kapattı bende aynı şekilde gözlerimi kapatmak istiyordum ama gözlerimi tavana dikmekten bir şey gelmiyordu içimden. Birden içimden konuşmak geldi ve kendi kendime mırıldanmaya başladım.

''Anneme bazen çok ihtiyaç  duyuyorum biliyor musun? zor geliyor bazen onun olmaması nefes alamıyorum ve çok korkuyorum.'' dedim içimden en mutlu günümde bile bunlar geçiyordu annemin yokluğunu hiç bir zaman kabullenemiyordum.

''Neden korkuyorsun?''dedi birden yerimden sıçradım

''Uyuyorsun zannediyordum öyle canım sıkılınca kendi kendime söylenirim önemli bir şey değil.''dedim uyuduğunu sandığım için rahat davranıyordum kendi kendime fısıldadığım halde beni duymuştu.