The Dauntless Amanda(ZGSP's Clan)

Chapter 1

"Amanda!" Mabilis kong pinindot ang numerong inuuwian ko. Nanginginig ang luha sa mga mata ko dahil sa sakit at pagpipigil. Sumara ang pinto ng elevator habang hinihingal ako sa pagtakbo ito.

I don't want to see him like this! I won't let him be like this! Masasaktan ko lahat ng nakapalibot sakanya. His family, si tatay, si tita Melia, ang clan at si....Mexiel.

Pumikit ako ng maramdaman ko ang pagtulo ng luha mula sa mga pagod na mata ko. I'm tired of running away. But I'm enough smart to choose the right. Yun ay layuan siya habang maaga pa.

-Ting-

Bumukas ang elevator hudyat na nasa tamang palapag na ako. Mabilis rin ang pagpunas ko sa mga luha ko habang naglalakad ng mabilis papuntang condo ko.

"Baby!" Nanlaki ang mata ko ng marinig ang boses nya. Shit! Bakit ang bilis nya? Bakit ako nagugulat? He always had ways to do what he want. "You can't run away from me forever, Amanda. You know I won't let you do that. Kahit pa na sino sakanila ang pumigil saaken!" he shouted. Napapikit ako at mabilis na pinindot ang passcode ng bahay sa kabila ng panginginig ng kamay ko. Ano ba, Amanda!

Tumunog ang pinto ng bahay hudyat na bukas na ito. Ngunit hindi ko pa ito naitutulak para mabuksan ay nahila na nya ang braso ko paharap sakanya.

"Xyzoe!" sigaw ko dahil sa galit at nerbyos ko. Nakaawang ang bibig nito mula sa pagkakatakbo habang hinihingal ngunit hindi ko parin naiwasang makita ang pagsusumamo at lambing ng mukha nya.

"Your always running away from me." sambit nito bago pumikit at lumunok para maibsan ang pagod. "You think it can help? Hmm? My baby?" napapikit ako. Naramdaman ko ang paghawak nya sa kabilang braso ko para iharap ako sakanya. "The reason why you're chasing by me is because of them? Which whom? Tell me. Is it because of her?"

"Love!"parang biglang napaso and tenga ko sa narinig.

It was sweet voice. Unfamiliar. It's strange to my ears.

"Mexiel.." xyzoe's whisper. Doon ay parang gumuho bigla ang lahat ng pader sa paligid ko.

M-mexiel is back...

Simula

"Amanda, You've got the highest score,again." muli akong nagsulat ng panibagong paragraph tungkol sa baby thesis namin.

"Talaga,Sir? Si Amanda na naman ang highest?"

"May nakakagulat ba doon? She got the brain, beauty and confidence. Diba, Amanda?"

Nilagyan ko ng panibagong tuldok ang papel ko bilang pagtatapos ng kasunod ng naunang talata. Nakarinig ako ng tikhim kaya medyo bumalik ako sa paligid ko. Tahimik kaya naninibago ako.

"Psst! Hoy!" nagbuntong hininga ako kasabay ng pagpikit ng mata ko. Bakit ba sila nag-aaksaya ng segundo para pag-usapan pa yun?

"Miss Amanda.."

Inangat ko ang tingin ko papunta sa kaliwa ko kung saan ko narinig ko ang pagsitsit ng kung sino kanina saken. Agad napayuko si Malo ng makasalubong ang mata ko.

Pagsisihan mong binuka mo ang bibig mo.

Tumingin ako sa pisara kung saan doon nakatayo ang nagmamay-ari ng walang hitsurang paaralang ito. Ngumiti ito kaya lumabas ang mga kunot sa mukha nya bilang tanda ng katandaan nya.

"Congratulation, eha. Mukhang ikaw na nga ang magiging valedictorian natin. Bilib talaga ako sa kakayanan mo. Hindi na ako magugulat kung bakit dikit na dikit sayo ang apo ko." Nangiwi ang labi ko sa sinabi nya bago ko binalingan ng tingin ang sinasabing apo. Muntik pa akong masuka ng makitang ngiting-ngiti ito habang nakaupo sa upuan nya at nakaharap saaken.  Hambog.