BÖLÜM -7-

5.2K 232 6
                                    

Eve gelir gelmez uyumuştum. Uyandığımda saat gece 2ydi. Normalde bu saatte asla uyanamazdım ama telefonum beni uyandırmıştı. Kimin aradığına baktığımda numarayı tanımadığımı fark ettim ama bu saatte aradığına göre önemli bir şey olması gerektiğini düşünerek telefonu açtım. Kaan'ın sesini duyunca küçük çaplı bir şok geçirdim. "Hemen aşağı gel." Diyordu. Ne?! Kaan aşağıda mıydı yani? Telefon numaramı ve evimin adresini nereden bulmuştu ki? Ah tabi doğru ya, ailesi ve o çok zengindi yani istediği her şeye bir telefonla ulaşabilirdi. Aynaya baktığımda tam bir fiyasko ile karşılaştım. Saçım başım dağınıktı ve pijamalarımlaydım. Saçlarımı hemen açıp hızlıca elimle taradıktan sonra tekrar aynaya baktım. En azından pijamalarımla tatlı görünüyordum. Dışarı çıktığımda son model arabasına yaslanmış elleri cebinde Kaan'ı gördüm. "Ne var, niye geldin?" dedim sesimin kızgın çıkmasına çabalayarak. O ise "Konuşmamız lazım." Dedi. Ben de "Ben anlayacağımı benim hakkımda neler düşündüğünü çok iyi anladım. Seninle konuşacak hiçbir şeyim yok artık." Dedim. Kaan "Bak Güneş, benim hayatım tek kişiliktir, annemin ölümünden sonra kimseyi gerçekten hayatıma almadım. Her kız tek gecelikti benim için. Ama sen. Sen benim yaptıklarımı düşüncelerimi seçimlerimi sorgulamamı sağlıyorsun. Gözlerine bakınca soruyorum kendime "Ne yapıyorum ben?" Kendimi sorguluyorum. Ama bu ben olamam. Senin yanında gerçekten gülümseyebiliyorum. Duvarlarımı çok kolay yıkıyorsun ama ben bunu yapmamalıyım. Sana bunu yapamam. Birlikte olamayız. Yan yana olamayız. Sana zarar vermekten korkuyorum, Güneş. Benim yanımda benim tarafımda olmak sana iyi gelmez. Müzik hocasına da o yüzden öyle söyledim. Ama ne yaparsam yapayım senden nefret edemem. Edemiyorum. Sadece bunu bilmeni istedim. Kendi iyiliğin için benden uzak dur."

Kaan'ın bu sözleri üzerine çok şaşirmiştim. Ama ondan uzak durmamı istiyordu. Kendi iyiliğim için. Belki de hâkliydi. Çünkü buraya ilk geldiğimde kendime ondan uzak duracağıma dair söz vermiştim. Yapamadım. Ama belki de bu sefer durmalıyım. Kaan sözlerini söyledikten sonra arabasına binip gitti ve beni arkada bıraktı. Yine. Kaan'ın dediklerini sindirmem ve düşünmem için biraz zamana ihtiyacım vardi. Bugun cumaydı. Bu nedenle hafta sonum vardı. Evden çıkmayacaktım ve bu olanları hazmetmeye çalışacaktım. Buna karar verdikten sonra uyumaya geri dondum.

Sen BENİMSİN.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin