Sen BENİMSİN.

BÖLÜM -10-

Hala bu sözlerin şokundayken hemen Doruk'un yanına gittim. Durumu kötü değildi ama yine de o yumruk gereksiz yereydi ve benim yüzümdendi. Hemen yardım ettim ve kantine gidip oturdum. Defalarca özür dilememden Doruk o kadar bıkmış olacaktı ki "Güneş, yeter. Önemli bir şey değil. Yeter, özür dilediğin." Dedi ve güldü. Ben de gülümsedim.

Ertesi gün alarmın sesiyle zar zor uyandım. Telefonumu elime aldığımda Kaan'dan gelen mesajı açtım. "Seni okula ben bırakacağım. Yoldayım." Yazıyordu. Hemen okul formalarımı giyip hazırlandım. Saçlarımı da yaptıktan sonra hızlıca kahvaltı yaptım ve evden çıktım. Kaan gelmişti. Arabaya bindik ve okula doğru gitmeye başladık. Hiç konuşmuyorduk. Her ne kadar sessizliği bozmak istesem de bir şey söylemedim. Okula yaklaştığımızda birden durduk. Kaan bana döndü ve "Kapıdan birlikte girdikten sonra birçok şey değişecek. Bundan emin misin?" dedi. Ben ise "Ne? Anlamadım." Dedim. O da "Sevgilim olmak istediğine emin misin? Benim hayatım için fazla masum ve iyisin. Hayatıma girmek istiyor musun gerçekten? Çünkü eğer girersen, çıkman gerçekten çok zor olur" Dedi. Ne yani? Şimdi artık sevgili miydik?! Yaşadığım sevinçle dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Nefes nefese kaldığımızda geri çekildim ve "Cevabını aldın bence." Dedim. Ve gülümseyerek önüme döndüm. O da küçük çaplı bir kahkaha attı ve önüne döndü. İnanmıyorum. Kaan kahkaha mı atmıştı?! Hem de artık sevgiliydik! Midemde uçuşan kelebeklere engel olamadım, olmak da istemedim. Okula vardığımızda arabadan aynı anda indik. Kaan yanıma geldi ve elini tutmam için uzattı. Biraz çekinerek de olsa bana kendimi güvende hissettiren elini tuttum ve okul binasına doğru yürümeye başladık. Tabiki herkes bize bakıyordu. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Garip bir histi ama bir o kadar da güzel..

Okul binasından girdiğimizde herkesin bakışları yine bizim üzerimizdeydi. Sınıfa girdiğimizde Kaan hala elimi bırakmamıştı. Sıraya oturduğumuzda anca elimi bıraktı. Dersin başlamasına daha vardı. Bu nedenle Doruk'u bulup olanları anlatmak üzere ayağa kalktım ama kalkmamla oturmam bir oldu. Kaan kolumdan tutup beni geri oturtmuştu. "Nereye?" diye sordu. Ben de "Doruk'la konuşcaktım." Dedim. Kaan ise ayağa kalktı ve "Ben de geliyorum." Dedi. İtiraz etmeye çalışsam da izin vermemişti. Kantine gittik ve Doruk'un oturduğu masaya ilerledik. Yanına oturduğumuzda Doruk bir bana bir Kaan'a bakıyordu. Olanları bilmediği için şaşırmıştı tabi. Şimdi ona her şeyi anlatmak istiyordum ama Kaan'ın yanında utanır ve bunu yapamazdım. Bu nedenle Doruk'a kısaca bir özet geçtim ve Kaan'la sevgili olduğumuzu öğrendi. Bunun üzerine şaşırdı ve kulağıma eğilip "Ne yalan söyliyim. Gerçekten şaşırdım ama sen mutluysan ben de mutluyum." Dedi. Kaan'ın bakışlarını fark edince de sesli bir şekilde "Her neyse, ben gidiyim. Görüşürüz." Dedi ve gitti. Kaan'dan biraz rahatsız olmuştu. Onun bakışlarından genelde ben bile korkuyordum. Kaan da "Hadi, ben de gidiyorum, öğlene kadar yokum." Dedi ve konuşmama fırsat vermeden yanağımdan öptü ve gitti. Nereye gittiğini sormama bile izin vermemişti. Her neyse. Zaten söylemeyeceğine adım gibi emindim. Kaan da gittikten birkaç dakika sonra yanıma bir kız geldi ve oturdu. Adının Cansu olduğunu söyledi. Yalnız biriymiş pek arkadaşı yokmuş. Arkadaş olabileceğimizi düşünmüş. Bir süre oturduk ve konuştuk. Ortak zevklerimiz vardı, iyi birine benziyordu. Daha sonra sınıflarımıza gittik. Bizim karşı sınıfımızdaymış. Hocanın gelmesiyle dersi dinlemeye çalıştım. Bu yanımda dikkatimi tamamen kendine çeken Kaan olmayınca daha kolay oluyordu.

Merhabaa, bu bölüm daha çok geçiş bölümü gibi oldu. Asıl olay bir sonraki bölümde. Vee, bir sonraki bölümü de az sonra yükliycem. Ben bu hikayeye gerçekten emek harcıyorum. Bu nedenle lütfen beğenin ve yorum yapın. Hiç yorum olmayınca ve beğeni sayısı da az olunca gerçekten emeklerim boşa gidiyormuş gibi hissediyorum. Neyse bir sonraki bölümde görümek üzeree.