Drought Affection (Pueblo Dulce #1)

Kabanata 12

Rooftop

Walang imikan ang aming naging byahe pauwi sa Pueblo. Kahit ganun ay naging komportable naman ako. Mas gusto ko kasi ang hindi ako pinakikialaman lalo na kapag ganitong nasa punto ako ng buhay ko kung saan nararamdaman ko kung gaano nga ito kagulo.

After our small scene in the restaurant, mas pinili ko na lang na ayain siyang umuwi na. Nahihiya ako sa kanya lalo na at panay ang pagsulyap niya sa namamaga kong mga mata, wari tinitingnan kong ano ba ang totoong nararamdaman ko.

His stares are held with curiosity. The hazel brown color on its center decipher a question about the woman who made me cry. Hindi naman siya nagtanong tungkol doon. He respect what I feel..

"We will stop buy in the nearest gasoline station, pwede tayong magtake out ng pagkain sa malapit na convenience store.."

Tumango ako. Hindi na ako tatanggi dahil gutom na rin ako. Ngayon ko lang namalayan dahil ngayon lang rin naman ako nakapag-isip ng maayos. Ni hindi ko alam kong nabayaran ba ang naorder na pagkain ni Tita kanina. Hindi iyon nagalaw kahit isang subo man lang. Maybe, yes. Hindi naman siguro ako papalabasin sa mall kung may tinakbuhan pala akong bayarin sa loob.

"Which one do you like?"

Tiningnan ko ang tinuturong pagkain ni Tobias. Mayroong donuts, hotdog with bunch, at sandwich na nakapaloob sa lalagyanan. Wala sa sariling pinili ko na lang ang isang donut at nag-order na rin ng frappe.

"Dito na lang tayo kumain," Napatigil ako. " Hindi naman siguro tayo nagmamadali diba?"

Bahagyang tumango siya at pumunta na sa counter para makapagbayad. Pumwesto na lang kami sa isang table sa labas ng convenience store. Magkaharap na kumakain ng tahimik. Almost lunch time na rin, pero hindi ganoon kainit sa pwesto namin dahil nasa lilim kami ng isang malaking payong.

"Did I ruin your appointment today?" I chewed my lower lip before reaching my courage to continue what I'm about to say. "Uh, narinig ko kasi na mukhang hindi pa talaga tapos yung meeting mo kanina.."

"Patapos na rin iyon nung tumawag ka, Yndra."

"But still.."

My voice vanished like thin air in the middle of my sentence. Sa lahat ng nangyari ngayong araw, mas nangingibabaw sa akin ang pagod sa pag-alala sa lahat ng mga rason ko.

"It's okay, Yndra. Mabuti na rin at nandoon agad ako."

His jaw pulled tight, like he is absentmindedly showing me the full view of his growing stubbles. Well, I know better..parang may naalala siyang kung ano na ikinagagalit o nakakafrustrate sa kanya.

"Thank you for being there, Tobias.."

Bumuntong hininga ako at sinalubong ang mata niya. For the first time in a long time, I genuinely smiled.

"I'm a mess, you know," Pagak akong tumawa. "I embarrassed myself and almost broke down in a public place.."

His eyes turned soft upon hearing what I said. The tensed muscles on his jaw relaxed.

"You're young, Yndra. Most teenage girls like you have the tendency to be like that. You're no exception."

Tumawa ako. I find him amusing, so damn amusing that I find it hot for a independent man like him. Naglalaro tuloy sa isip ko kung anong itsura niya noon, nung mga panahong teenager pa lang siya na tulad ko..

"Ahuh? Kung makapagsalita ka parang ikaw pa ang Papa ko ah."

Tumaas yung kilay niya, naghahamon dahil hindi niya tanggap ang kung anong sinabi ko.