Kod Adı:Billdip

2.BÖLÜM

Tişörtünü kemirerek odada bir aşağıya bir yukarıya yürüyen ikizini izlemekten beyni yanan Mabel olaya müdahale etmeye karar verdiğinde biraz geç olmuştu.

Eve geldiginde Dipper yoktu. Ormana gittiğini öğrendiğinde pek bir tepki vermemişti çünkü buraya gizemler için gelmek istediğini biliyordu.

Ama akşama doğru Dipper ter içinde eve gelince -hızlı bir şekilde kolunu kaşıyordu- endişelenmesi gerektiğini düşündü ve sorular sordu. Nafileydi.

Dipper onun sorularını yanıtsız bırakarak hızlıca odasına gitmişti. "Misafirin olacak" derken elbetteki kendisinden bahsediyordu. O seytan buraya gelirse her şeyin mahvolacağını biliyordu. Mabel ile burada yaşama ve onca gizem arama hayallerinin suya düşmesi an meselesiydi.

Mabel hemen Dipper'ın arkasından odaya girmiş,biraz kendine gelmesine izin vererek sessizce yatakta oturmuştu. Ve buna sadece 10 dakika dayanabilmişti.

"Dipper neler oluyor? Tişörtünü kemirmeye başlayalı 10 dakika oldu ve şu kolunu kaşımayı bırakmıyorsun."

"Şimdi olmaz Mabel. Sonra."

"Tanrı aşkına ne sonra Dipper? Sana birşeyler olmuş bu çok belli."

Sonuna dolaşmayı bırakarak kendi yatağına oturduğunda Mabel da ikizinin yatağına gitmişti.

Burada olduğunu göstermek amaçlı çember işareti olan koluna dokununca , Dipper acıyla tıslayarak geri çekildi.

Bill haklıydı. Başkası dokununca acımıştı.

"Tanrım..."

"Dipper? Yanlış bir hareket mi yaptım?"

"Hayır Mabel sadece...beni biraz yalnız bırak. Lütfen."

Dipper birşey istiyorsa onu yapması gerektiğini iyi bilen Mabel nasıl sessiz girdiyse odaya aynı şekilde sessizce geri çıktı.

Tekrar tişörtüyle baş başa kalan Dipper ise şimdi aklını kolundakine takmıştı. Daha ne kadar devam edecekti bu?

Odayı turlama işlemine geri dönmek için ayağa kalkmıştı ki odasının ortasında oluşan mavi bir ışık buna engel olmuştu.

Işığın fazlalığı yüzünden gözünü birkaç saniyeliğine kapatan Dipper,onları tekrar açtığında tekli koltuk üzerinde kendisine bakan insan bir Bill Cipher göreceğini bilmiyordu.

Bill Ciper insan olmuştu. Kendisininki gibi 2 eli,2 ayağı,burnu,kısacası her şeyi vardı. (2 gözü yoktu ama)

Kendisi şeytanı nasıl süzüyorsa,aynı sekilde onun tarafından süzülüyordu.

Sıratına bakarak Dipper'ın yaşadığı duyguları anlamak mümkünken Bill Cipher ifadesizce ona bakıyordu. Onun için sadece öldürme ve intikam planları vardı. Şimdilik...

"Merhaba demek yok mu?"

"Sen...nasıl?"

Bu iki kelime yetiyordu aklındakileri aktarmaya.

"Sizden sonra beni duyan insanlar görmek istedi. Ve Soru işareti baktı ki bu işte iyi para var,beni sergiye çıkarır gibi insanlara gösterdi. Tanıttı."

Her cümlesinden sonra değişen mimiklerini takip etmek Dipper için zorlaşmaya başlamıştı.

"Peki bu zeki şeytancık ne yaptı biliyor musun Çam ağacı?"

Hiçte masum olmayan bir gülüşle ayağa kalkan Bill odayı yavaşça gezmeye başladı.

Komodinin önüne geldiğinde üzerinde duran ve ikizlere ait olan bir çerçeveyi eline aldı.

Dipper ise...kayıtsızca onu izliyordu.

"Bana her dokunan insandan enerji topladım. Tam 7 yıl."

Çerçeveyi yerine bıraktıktan sonra hedefinde Dipper'ın kitapları vardı.

"Onlara birşey olmadı merak etme. Sadece güç kaybettiler. Ah! Bayılanlar olmuştu sanırım."

Dipper artık emindi..o asla ölmemişti.

"Tabikide ölmedim! Ben dünyadan daha yaşlı bir varlığım. Basit bir silahın ve o kendini beğenmiş amcanın yumruğu bana ne yapabilirdi ki? Cidden öldüğümü düşünmüş müydünüz?"

Aklını okuyabildiğine göre Dipper okkalı bir küfür savurabilirdi şimdi.

Cipher artık daha güçlüydü. Bunu hissedebiliyordu.

Yüzünde bir sırıtmayla tam Dipper'ın karşısına dikildi. Boyları hemen hemen aynı olduğu için eğilme ya da yukarı bakma sorunu yoktu ikisi için de.

"Ve ne oldu biliyor musun Çam ağacı? Sen geldin. Ve beni kurtardın."

Her kelimesinde kendisine yaklaşan şeytanı geri itemeyecek kadar kafası karışan Dipper,sadece seytanın suratını izliyordu.

Burun buruna geldiklerini ve dudakları arasında az bir mesafe kaldığını yeni fark eden Dipper,geri çekilmek için hamle yaptığında kolundan tutuldu. Hissettiği acıyla oraya yapışmış gibi kaldı.

"Düşmanımdın. Hâlâ daha öylesin. Senin için harika planlarım var. Ve elbette..."

Kendi çemberi olan kolu acımasızca sıkmaya devam ederken dudaklarının istikameti Dipper'ın kulağıydı. Korkutucu olduğu bir sesle fısıldadı oğlanın kulağına.

"...elbette diğerleri için de öyle..."

Sikerler.

Gece gece yok illa gidecek ilham periciklerim.. djssjjs

Neyse bu kısa olsundu yarınki uzun olacaktı çünkü.

Şimdilik bu kadar.

Şeytanınız bol olsun...