MEDYA: TARKAN = KIŞ GÜNEŞİ
Sönmüş sobanın soğukluğunu hisseden Çiğdem, büzüterek uyandı.
Yeni bir güne başlamak için oldukça erken bir saatti.
Uykusunu düzene koymakta zorlanıyordu. Gördüğü kabuslar ve geçmişin etkisini üzerinden atamamasının yanında yalnızlığın
verdiği çaresizlikle birlikte geceleri uykularının bölünmesine neden oluyor sonrasında ise yatağında düşüne düşüne sabah ezanlarını okutuyor, gözüne bir gram uyku girmiyordu. Günde ancak birkaç saat uyuyabiliyordu.Hırkasını giyer giymez lavaboya yöneldi. Yüzünü yıkarken dikkatli bir şekilde aynada zahirine baktı. Yüzünün ne kadar çok çöktüğünü farketmemesi elde değildi. 25 yaşına girmek üzereydi ve saçında bir-iki tel
beyazlık gördü.Ellerini ters-düz yapıp kendisine doğru yaklaştırdığında kaderin zik zak çizen acılarını içi burkularak baktı, baktı ve bir daha baktı.
Hayat ondan o kadar çok şeyi alıp
götürmüştü ki... Her gece isyan etmemek için kendini zor tutuyordu.Lavabodan çıkarken her sabah olduğu gibi duvarda asılı olan annesinin resmi ile göz göze geldi.
Bakışlarını kaçırarak elleriyle yüzünü
kapattı. Kendi dünyasında daha annesiyle yüzleşememişti. Ona kızgındı. Aynı zamanda onun resmine
bakmaya da utanıyordu. Çünkü annesine karşı çok mahcuptu.Keşke zamanında annesinin, İsmail ile ilgili uyarısını dikkate alsaydı. Keşke annesi, kendisinin evlatlık olduğunu ve nasıl evlat edinildiğini anlatsaydı. Keşke gerçek anne ve babasının kim olduğunu söyleseydi.
Keşke ölmeden önce işlediği günahı
itiraf etseydi. Keşke annesi ölmeseydi.
Keşke, keşke, keşke...Derin bir nefes çekip hırkasının düğmelerini ilikledi. Daha fazla üşümemek için sobanın kül kovasını alıp bahçeye çıktı.
Bahçenin ortasına geldi ve kovayı koyup başını gökyüzüne dikti.
Kış mevsiminin el salladığı sabah ayazı başkalaşan yüzüyle gökten düşen son kar tanesini Çiğdem'in alnına döktü ve Çiğdem bu kar tanesine tebessüm ederek eliyle alnını sildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECE 2(Gülümse Kaderine)( Tamamlandı )
General FictionBen annesinin yaralı kızı ÇİĞDEM... Hatalarımdan ders alıp yeniden doğacak olan ÇİĞDEM... Artık bana karanlık geceler değil, aydınlık günler doğacak...