Ben annesinin yaralı kızı ÇİĞDEM...
Hatalarımdan ders alıp
yeniden doğacak olan ÇİĞDEM...
Artık bana karanlık geceler değil,
aydınlık günler doğacak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SAHRA( EKİB-İ ŞAHANE)
Sahra karakteri bu bölüm konuğumuzdur. Hikayeye ve yazarına;
SONSUZ SAYGILARIMLA
- Bacım Allah kurtarsın. Kardeş seni de Allah kurtarsın. Ablam Allah kurtarsın.
- Kader senin yüzünden geldiğimiz duruma bak. Nezarethane'ye düştük. Sen de hiçbir şey olmamış gibi her girene Allah kurtarsın diyorsun. Dalga geçmeyi bırak.
- Ne dalgası kız. Sen önce şu suratının haline bak. Küçük Emrah'tan farkın yok. Çatmışsın kaşlarını öyle, dudağın da büzük büzük.
Kader yanında oturan kadına dönüp:
- Bacım sen neden düştün buraya?
- Benim bir suçum yok. Boş yere getirdiler buraya. Birazdan çıkartırlar beni.
- Yav he he... Benim de bir suçum yok ama düştük bir kere.
Ben çok büyük hırsızlık çetesinin üyesini çökertmek üzere iken polis baskın yaptı. Ne güzel kendi kendime operasyon yapıyordum.
Kız Çiğdem, dansöz'e de paraları kaptırdım. Cebimde beş kuruş bile kalmadı. Demek ki karılara para kaptırmak böyle bir şey...
- O paraları kendi rızan ile taktın. Sus artık.
Kader, polis'in gözünün içine bakıp:
- Nerede benim kırmızı tencerem. Arap Naciye'ye söyleyin kırmızı tenceremi versin. Hırsız Naciye... Çete bunlar çete. Şikayetçiyim ondan.
