Ben annesinin yaralı kızı ÇİĞDEM...
Hatalarımdan ders alıp
yeniden doğacak olan ÇİĞDEM...
Artık bana karanlık geceler değil,
aydınlık günler doğacak...
Poyraz'ın kucağına bayılan Çiğdem ağızdan ve burnundan gelen kanların Poyraz'ın eline bulaşmasıyla birlikte Poyraz ne yapacağını bilemez bir halde Çiğdem'i kucaklayarak dışarı çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O an sekterini çağırmayı düşünememiş odasının kapısını ayağıyla açmıştı.
Koşarak asansör tarafına gitti. Asansörün yoğun olduğunu görünce vakit kaybetmemek adına merdivenlere yöneldi.
Merdivenleri üçer beşer atlayarak indi ve şirket çıkışına geldiğinde bağırmaya başladı.
- Açın şu kapıları... Biri kapıları açsın...
Şirket çalışanları onlara ne olduğunu anlamaya çalışırken Poyraz daha da sinirlenip:
- Niye bakıyorsun? Açın şu kapıları... Biri arabamı getirsin...
Poyraz'ın bağırmasıyla şok durumundan çıkan Kader gidip ana kapıyı açtı.
Bülent Bey koşarak otoparka gitti ve arabayı şirketin önüne getirip arabanın kapılarını açtı.
Doktor Tahir Bey'in verdiği suyu içmesiyle Poyraz ancak kendine gelebildi. Şimdi olayın nasıl cereyan ettiğini daha da iyi hatırladı.
- Poyraz...Oğlum iyi misin?
- İyiyim Tahir Abi... Biraz panik yaptım o kadar...
Tahir Bey: Yıllardır Soydere ailesinin doktoru ve aynı zamanda en yakın aile dostlarından biriydi.
Poyraz'ın babası öldüğünde içli içli ağlamış, arkadaşıyla yeteri kadar ilgilenmediğini düşünüp kendini suçlamıştı. Ölmeden önce ona diktiği doktor kıyafetlerini ise sadece ölüm yıldönümünde giyiyordu. Ve her giydiğinde kendini bir nebze daha suçlayarak gününü kahırla geçiriyordu.
