The Wolf & The Beauty

CHAPTER 5

ALAS-SINGKO ng umag ng mapaigtad si Kathryn. May kumikiliti sa ilong niya at nais niyang mahatsing. Kapagkuwa'y isang mahinang ungol ang narinig niya. Nakapa ng kamay ang pinagmulan ng ungol. Makapal na balahibo. At nakaunan siya roon. Nasisimghot niya ang balahibo ng aso, dahilan upang ninais niyang mahatsing.

  Muntik na siyang mapasigaw ng pumasok kaagad sa isip ang nangyari kagabi. The big dog was still here! At nakaunan siya sa katawan nito. Ang init ng katawan nito ang nagkanlong sa kanya sa matinding lamig.

   Binantayan siya ng malaking aso sa boong magdamag. Mabilis siyang bumangon. Napaungol siya sa sakit ng mga kasu-kasuhan. Nang maalis ang katawan niya sa malaking aso ay tumayo rin ito at bahagyang lumayo sa kanya. Nagsimula ng mamanaag ang liwanag sa mga bundok at natitigan niya nang husto ang malaking aso. Nanlaki ang mga mata niya. Oh my god! You are so big dog!  sheuttered in horror kung malaki ito sa tingin niya sa dilim, ngayong mag-uumaga ay masnamamangha siya. Ang alam niya may ganitong kalaking aso ay Great Dane, subalit ang mga Great Danes ay hindi makakapal ang balahibo na tulad ng malaking asong ito. Anong klasing aso ito?

But then, what did it matter? The huge dog dind't hurt her. It protected her fom last night's rain and cold. 

  Umingit iyon at ikiniling ang ulo na isang bahagi na sa wari ay sinang-ayunan siya. Nawawalan siya ng sasabihin sa sindak. Kinsabagay, kahit ano ang sabihin niya ay sasagotin ba naman siya nit? Pinakatitigan niya ang aso. Pinag halong abo at puti ang makapal nitong balahibo. Its eyes were almost golden.

   "Ano ginagawa ng isang mamahaling aso sa lugar na ito? she asked aloud. "Naiwan kba ng mga amo mo? Tunalon ka ba  mula sa sasakyan?

   Hindi niya kaylangan matakot. Bagaman nanginginig siya ng kaunti mula sa pang-umagang hangin. Ngayon niya lubosang natiyak na hindi siya sasaktan niyo. Sa halip ay binantayan siya nito. Ipinagsanggalang sa matinding lamig. Nakatagpo siya ng kaybigan sa malaking aso. Maybe her situation wasn't as hopeless as she first thouth last night. Humakbang ang malaking aso patungo sa lugar kung saan siya nagdaan kagabi. Nilingon siya at sa wari ay niyayaya siyang bumaba  roon. Nang tumayo siya ay nagpatiunang tumalon ang aso. Mabilis siyang sumunod. Sa pagsisimulang pagsikat ng araw  sa likod ng mga bundok ay napuna niyang hindi naman pala ganoon katarik ang batuhan. At may daan na mas napadali siya kung naaninag niya kagabi iyon.

     Hinintay siya ng aso na makababa at pagkatapos ay tinawid niyon ang ilog na karugtong ng dagat sa ilalim ng tulay. Huminto ito nang nasa kabilang bahagi na at nilingon siya.

   G-gusto mo akong sumunod sa iyo?  she sked stupidly. Iginalaw ng malaking aso ang ulo na sa wari ay tumatango.

  Nanlaki ang mga mata niya. Sa pagkakataong iyon ay maliwanag niyang nakita iyon. Naiintindihan siya nito! Ang napakalaking aso na ito ay alaga ng kung sino man. Turoan. Baka naman tama ang hinala niya. Naligaw ito o baka tumalon sa isang nakahintong sasakyan at hindi napansin.

  Pero kung sa lugar lang na ito nakatira ang aso ay kaya nitong umuwi. Dahan-dahan niyang tinawid ang mga batong inaagusan ng tubig. Pinili ang mga aapakan na hindi siya madudulas. Ilang sandali pa'y nakatawid na siya. Nagpatuloy sa paglalakad ang aso.

   Sinikil niya ang pagbangon ng takot. Dahil kasinlaki niya  kung tutuusin ang aso. But the dog was friendly.
  Napahugot siya ng hininga nang mapansing sa kaliwa nila ay malawak na karagatan.
   Sa ibaba ay munting dalampasigan ng mga bato. Mukha iyong mababaw pero ano malay niya? Madulas lang siya ay babagsak siya roon.
 
   But she knew how to swim so no worries. Subalit wala siyang balak mahulog doon. Hindi niya kabisado  ang bahaging iyon ng dagat.

   Iginaya siya ng malalaking aso na sa gilid ng pampang siya dumaan. Habang lumayo sila ay napuna niyang nagsisimulang kumitid ang dinadaanan nila.