KARRA POV
Kasalukuyan akong naglalakad ngayon sa gilid ng kalsada. Gabi na kaya wala ng masyadong taong nakakalat sa paligid.
"Ayoko ko kasing matamaan ka." Napahinto ako sa paglalakad nang maalala ko na naman ang katagang iyon.
Paulit-ulit nalang iyong pumapasok sa isipan ko. Nakakainis na.
"Karra!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses.
Si Nekko pala.
Tumakbo siya papunta sakin pero tumakbo naman ako palayo sa kaniya.
"Sandali lang." Pigil niya sakin.
"Bakit?"
"Iniiwasan mo ba ako?"
"Hindi ba halata?"
"Ano bang problema mo!" Sigaw niya sakin.
"Wag ka ngang sumigaw! Pinagtinginan ka tuloy ng mga tao!" Agad niyang nilibot ng tingin ang buong paligid. Akala ko'y titigilan niya na ako pero nagkakamali ako.
"Wala akong pakialam!"
"Mapapahiya ka lang! Iisipin nilang baliw ka na!"
"Isipin na nila yung gusto nilang isipin! Wala akong pakialam!"
"Baliw ka na talaga!" Naiiling kong sabi.
"Pinagsisihan ko tuloy na kinulit pa kita." Muli kong sambit. Tumalikod ako at akmang aalis na pero natigilan ako dahil sa sinabi niya. "Sige umalis ka. Total, iiwan mo rin naman ako sa huli." Ikinuyom ko ang aking mga kamao tsaka mabilis na naglakad paalis.
NEKKO POV
Umalis siya! Umalis siyang hindi ko manlang nasabi sa kaniyang mahal ko na siya.
"Bro tama na 'yan!" Sambit ng kaibigan kong si Kevin. Pilit niyang inaagaw sakin ang boteng hawak-hawak ko.
"Ano ba! Wag mo kong pigilan!" Inis na sambit ko.
"Pero marami ka nang nainom!"
"Wala akong pakialam!"
"Bakit ka ba nagkakaganiyan? Ha!"
"Nainlove ako sa multo! Nakakatawa diba?"
"Ha?"
"Wag mo akong tanungin! Hindi ka lang din naman maniwala!"
"Naniniwala ako sayo! Dahil tulad mo, ganun din ako."
YOU ARE READING
My Tutor Ghost
HororI'm Patrick Nekko Jeid Ferrer. The one and only child of the Ferrer family. We're one of the richest families. I was just 15 years old back then when my mom died. She's the only one that I love. But now, she's gone. Kaya dahil dun nagiging miserable...
