My Tutor Ghost

CHAPTER 20: The Exorcist Nurse

 NEKKO POV

"Look who came to see you." Napatingin ako kay tanda nang bigla nalang siyang pumasok sa kwarto ko.

Naningkit ang mga mata ko nang makita ko si... Si Ellen? Yung babaeng exorcist.

Anong ginagawa niya dito?

"What are you doing here?"

"Obvious ba? Nandito ako para alagaan ka."

"No thanks."

"I will go downstairs. Nekko, be nice to her." Sambit ni tanda sabay labas ng kwarto ko. Napabuntong hininga nalang ako.

"Naglinis ka lang saglit nilagnat ka na." Natatawa-tawan sambit ni Ellen.

"SHUT UP!" Irita kong sigaw sa kaniya. Pero nginitian niya lang ako, ngiting pang-asar.

"Now, I will wash your face first." Sabi niya habang naglalagay ng mainit na tubig sa bowl. "You know, germs love dirt." Dag-dag niya.

"Im not dirty!" Sinamaan ko siya ng tingin pero tinawanan niya lang ako. Baliw!

Inaasar talaga ako ng babaeng 'to. Lagot siya sakin. Lumapit siya sakin at saka ako pinunasan sa mukha.

"Ang sabi ni Karra, kasalanan niya raw kung bakit ka nagkasakit. Totoo ba?" Sabi niya habang nagsasalin ng mainit na soup sa bowl.

"Hindi noh. Wala siyang kasalanan. Kusa lang talaga akong tumulong sa mga maid. Bigla nalang siyang napatingin sakin.

"Sinungaling! Hindi mo gagawin yan kung wala kang dahilan. Ikaw pa. Tamad ka kaya!" I glared at her, ngunit hindi yata siya tinatablan. Nagawa niya pa akong nginitian ng nakakaloko.

Damn her! Iniinis niya na ako masyad. Tumayo ako tsaka lumapit sa kaniya.

"T-teka? B-bumalik ka ng sa kama!" Nag-kakandautal niyang sabi. Ngumisi ako. "At bakit? Wag mo sabihing natatakot ka?"

"H-hindi noh. H-hindi ako natatakot sayo!"

"Talaga lang ah." Ngumisi ako at saka pa lalong lumapit sa kaniya. Bahagya naman siyang napaatras.

"L-lumayo ka nga sa a-akin." Putol-putol na sambit niya. Tsk, halata namang natatakot siya.

"A.YO.KO!" Diin kong sabi. Lumapit pa ako ng lumapit.

"Isa!" Sigaw niya.

"Isa?"  

  "I-i-isang lapit mo nalang uupakan na kita!" Saglit akong natigilan tsaka tumawa ng malakas. "Sige nga!" Ngumisi ako tsaka inilapit yung mukha ko sa kaniya.

Bahagya akong natawa nang bigla nalang namula yung magkabilang pisngi niya.

"You're blushing." Bulong ko sa kaniya sabay upo sa sofa.

"Kainis ka!" Inis na sambit niya tsaka padabog na lumabas paalis.

"Thank you." Mahinalang ang pag-kasabi ko nun pero sapat na yun para marinig niya.

Sa unang pagkakataon, naging sincere ako sa isang tao. This is not false, hindi fake at mas lalong hindi ako nagprepretend lang.

Lumingon siya sakin tsaka ako nginitian."Kay Karra. Sa kaniya ka dapat magpasalamat." Nakangiti niyang tugon sabay alis.