Under His Hoodie

Chapter 27

Tulala lamang ako nang ihatid ako ni Nazareth ilang dipa ang layo mula sa bahay. Nanatili ako sa aking pwesto. Kanina pa sumisikip ang dibdib ko dahil nasa iisang kotse kami ni Nazareth. I could even hear his deep breath. Amoy na amoy ko siya mula sa aking pwesto. His scent was too manly.

"Nazareth."

"Let's talk for a minute."

"Wala tayong dapat pag usapan," saad ko. Hindi pa rin lumilingon.

"Marami," sagot niya. "Look at me, love. Please."

Akala niya siguro ay magmamatigas pa ako para tingnan siya, no way. Taas noo ko siyang tiningnan—only for my body to tremble. Damn this effect from him!

His deep-set of grey eyes stared back at my eyes. His pointed nose has its way. Pati ang makapal at mahaba niyang pilik mata ay mas lalong nagbibigay ganda sa kaniyang abong mga mata. His sensual lips were slightly hung open.

"N-now, what?" Fuck.

"Promise me that you won't avoid me anymore," aniya. Seryoso ang kaniyang boses. Natulala tuloy ako sa kaniyang mata at bahagya akong natigilan.

Nazareth Sarmiego was perfect boyfriend material. Kahit sino, kaya niyang paluhudin gamit lamang ang mala-abo niyang mga mata. It could even make everyone lose the garter of their panties. Gano'n kalala. Kung tutuosin ay maraming naghahabol sa kaniya. Maraming nagmamahal sa kaniya—meron nga siyang fans club. Nakakahiya naman 'di ba? But the fact that he was here beside me, begging me not to avoid him anymore, melts my heart.

Nag expect ako na hindi niya na ako muling kakausapin dahil nga meron siyang pinagkaka abalahang babae, ngunit hindi. Naalala ko na naman iyon. 'yong time na kitang kita ko ang labis na pag aalala sa kaniyang mukha habang nakatingin kay Kestrel. Sumikip ang dibdib ko ng oras na iyon.

But seriously, Nazareth was still a mystery to me. A big mystery to be exact. Marami pa akong hindi nalalaman sa kaniya. Sobrang dami.

"O-okay..." Like I was hypnotized, napa-okay ako.

Pumungay ang kaniyang mata. Tila nabunutan ng tinik ang kaniyang dibdib sa sinabi ko. Ngumiti siya at hinawakan ang aking kamay. "Fuck. That's a mini heart attack, love..."

Umirap ako. "Stop cursing, Nazareth."

"Alright," aniya. "But..."

Tinaasan ko siya ng kilay. "What?"

"Do you miss my bird, love?" he said. "Miss ka na raw niya..."

"T-talaga?"

"Yup," he answered. "Gusto ka raw niyang makita. Ikaw ba, gusto mo siyang makita?"

"Ayoko. Wala namang pinagbago sa kaniya, Nazareth."

"Meron." Ngumisi siya. "Mas lalong lumaki."

Namilog ang mata ko. Mula sa sulok ng utak ko, may parte rin talaga sa 'kin na nami-miss ko si P. Matagal na akong hindi nalalagi sa rooftop, eh.

"Okay. Next time."

"Wala ng next time, next time. Dapat ngayon na." Kumindat siya.

Naguluhan naman ako.

"Teka, paano?"

"You sure about this, love? Shy type ako."

Umirap ako. "Bahala ka nga!"

Binuksan ko na ang pintuan ng kotse at lumabas. Ngunit hinila ako ni Nazareth kaya napalapit ako sa kaniya. He kissed my forehead, and his sensual lips formed into a smile. "It's too hard to get attached with someone, love. It's scary. But I know it's worth it...you're worth it."