Under His Hoodie

Chapter 29

"Hellary, handa na ba ang wardrobe mo for the pageant?" tanong ni mommy habang nasa hapag kaming dalawa. Two days from now, gaganapin na ang pageant. Everything was too fast. Pinagtuonan ko ng pansin ang lahat ng dapat gawin. From my gown to my walk, everything.

Kasi ayoko matalo. I saw the determination in Kestrel's eyes to win the said pageant. I didn't want to lose. Like her, I also wanted to win. Sa tingin ko, she was competing with me. Hindi ako tanga para hindi maramdaman na may nararamdaman siya para kay Nazareth.

She wants war? Then just like my name, I'll give her Hell.

I'll fight fair and square. Matalo man o manalo, lalaban ako.

Tumango ako kay mommy. "Handa na po..."

Then we ate in silence after that. Tumayo si mommy at nag-excuse after awhile nang tumunog ang kaniyang phone. May tumatawag. Tumayo na rin ako dahil tapos na ako.

Mommy was avoiding the topic about Allen, her ex-boyfriend, since then. Kaya hindi ko na rin binuksan ang usapin tungkol do'n. Pabor sa 'kin 'yon because I didn't like Allen at all.

Umakyat ako sa kwarto ko pero mula sa hagdanan ay natanaw ko ang bodega. It still has a lock. Lumihis ang mata ko sa kwarto ni mommy. She was in the Garden, so I wished my plan would work.

Dahan-dahan akong pumunta sa kwarto ni mommy. The king-size bed met my gaze. The room was not as big as mine, mas magarbo iyon. I silently stepped in like a ninja. The time is limited, so I need to make this thing fast.

Hinanap ko sa drawer ang susi. Binuksan ko iyon at pasimpleng hinalukay. There's none. The key was nowhere to found. Sinara ko agad iyon at nilibot ang paningin ko. There was a door, and it's mommy's office.

Kung ako ang magtatago ng isang bagay, saan ko kaya itatago iyon?

Syempre sa lugar kung saan hindi madaling mahanap ng kung sino man. Sa mas tagong lugar. 'yong hindi mahahalata. Muli kong nilingon ang pintuan ng office ni mommy. Mabilis akong pumasok sa loob. It's dark inside so I pressed the button to lighten the room. Bumungad sa akin ang hindi kalakihang opisina. It was just enough for my mother to work at. Gabundok ang mga papeles sa table at napapaligiran ang kaniyang lamesa ng mga nagkakapalang libro.

Agad kong hinanap ang pakay ko. Inisa-isa ko ang likod ng mga picture frames na nakadikit sa wall. At hindi nga ako nagkamali. Dahil sa mismong pinagsasabitan ng huling picture frame ay nakasabit din doon ang susing hinahanap ko.

Agad ko itong kinuha. My heartbeat was getting wild. Lalo na nang marinig ko ang pagbukas ng pintuan ng silid ni Monmy. I immediately turned off the lights and hid under the table—bahala na. Sana hindi ako makita ni mommy.

"Allen, calm down. She doesn't need to know..." Rinig kong boses ni mommy. Tila may kausap pa rin sa telepono. "...yet."

I know it was terrible to eavesdrop, but I didn't have any choice but to hear everything. Anong ibig sabihin ni mommy sa sinabi niya? And what the hell. She was talking with Allen! Her ex! The fuck!

Akala ko ba wala na sila? Why was she still talking with that man? I didn't like him! Siya ang dahilan kung bakit lumayo ang loob ko kay mommy!

Nanigas ako sa aking pwesto ng bumukas ang pintuan ng opisina. Mommy turned the lights on, and I heard her stiletto's clicking sound. Ang pagsasalita niya ay tila nahinto.

Fuck! Hindi ako pwedeng mahuli! At hindi ko alam ang magiging rason ko kapag mahuli ako!

Dahil tahimik, rinig na rinig ko ang boses ni Allen sa isang telepono.

"Honey, what's wrong?"

Nakakita ako ng butas sa ilalim ng table. Sumilip ako roon upang makita si mommy. She was looking with something in her hands. She looked bothered. Shit! Hindi kaya natunugan ako ni mommy?