Bu son özel bölümde (son olamadı) veda konuşmamı başa saklamak istedim. *aniden gelen göz yaşları * uzun, çok uzun konuşmak isterdim ama ağlamak üzereyim sanırım. Eğer buraya kadar okuduysanız sizden bir ricam olacak;
Buraya, cherish me eğer sizde ufacık bir şey bıraktıysa bile yazabilir misiniz?
Herkese çok çok çok teşekkür ederim. Hikayeme yer verdiğiniz onu okuma listelerine ekleyip, oylayarak yorum yaptığınız için. Ve şey beyninizi yaktığım için 23. Bölümde aldığım ciğeriniz içinde özür dilerim.
Ama pişman değilim ehehej
Ölümle cilveleşen, sevgiden gözleri dolan gökkuşağını,
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve onların ölümden kaçıp birbirlerine doğuşlarını unutmamanız dileğiyle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya : RED - Pieces
| Çok zorsun, ah sen dik amansız bir yokuşsun. |
~~~
İnsanın sinesinden başka çekeceği yer kalmıyordu sustuklarını. Gözünden dökülünce onca hayal kırıklığı sessizce sığdırıyordu şarkıları bir kaç radyoya. 80' lerden kalma bir arabanın cızırtılı radyosundan taşıyordu en sevdiği şarkı, cızırtılar beynini şarkı ruhunu kemiriyordu. Boş bir deponun önünde beklerken şafakla birlikte çökecek felaketi klasik bir arabadan klasik bir müzik ve hayali kırmızı şarabıyla izliyordu dalgalanan denizi. Karanlıkta dikiliyordu yalın ayak, yerlerde cam parçaları her birinin keskin tarafında kırmızı lekeler nazlı nazlı süzülüyordu zemine. Hayali kırmızı şarabının rengi değildi bunlar, kan bulaşan şiirlerin ağıtlarından taşanlardı. Cam fanusta kitli kalan gül yapraklarının süzülmüş son göz yaşlarıydı.
