Arsevi (boyxboy)

4.8

YORUM YAPMAYANIN KULAKLIGI BOZULSUN HADI BAKALIM

Herhangi bir fakülteye girmeyeli uzun zaman olmuş gibi hisseddiyordum. Oysa 1 yıldan fazla değildi. Yine de farkettiğim şuydu; üniversite hayatını özlemiştim.

Kendimi fakültenin önünde beklerken kız meslek çıkışına gelen endüstüri meslek öğrencileri gibi hissediyor oluşum da cabasıydı. Sahi bu ne alakaydı?

Dersliğin kapısının açılmasıyla duruşumu dikleştirdim. Henüz Arsevi çıkmamıştı. Bana uzaylıymışım gibi bakan bir kaç insana dik dik baktım. Biri ise neredeyse koşarak yanıma geldi. Benim yaşlarımda kıvırcık saçlı gözlüklü bir çocuktu.

"U-ufuk! Sensin değil mi?"

Tabi ya ben ünlüydüm hala. Çoğu zaman bunu unutuyordum.

"Yani son 21 yıldır öyleyim."

"İnanmıyorum. Size biraz takıntılıyım da şaşırdım seni görünce."

Bir gözüm hala kapıdaydı. Kapıdan Doğa ile birlikte çıkan ama beni görmeyen Arsevi'ye baktım.

"Biraderim çok naziksin ama gitmeliyim biri için geldim. Sonra gelirim yine olur mu?" dedim kibarca.

"Oluur." dedi çocuk gülümseyerek. Ben de gülümseyip yanından ayrıldım ve hızlı adımlarla Arsevi'nin peşinden gittim.

"Arsevi." dedim nefes nefese.

Arkasını dönüp kocaman gülümsedi.

"Ufuk! Burada seni görmeyi beklemiyordum ben." Bir kaç adımda yanıma gelip sarılacakmış gibi kollarını açtı ve bana doğru eğildi. Ardından sanki bir hata yapmış gibi nefesini tutup geri çekildi ve yere bakmaya başladı.

İçimde bir şeylerin acıdığı hissettim böyle yapması beni üzmüştü.

Ben de fazla düşünmedim. Ceketinden tutup kendime çektim ve ona sarıldım. Şaşırmış olmalı ki kolları hala vücudunun iki yanında duruyordu. Bir kaç saniye sonra o da bana sarılmayı akıl etmiş gibi kollarını bedenime doladı. Nefesim boynuna değiyordu. Burnuma dolan kokusunu içime çektim. Sigaradan uzak bir kokuya alışık değildim. Ama bu çocuk farklıydı. Kokusu da huzur doluydu. Her şeyi temizleyebilirmiş, düzeltebilirmiş gibi temizdi.

"Şuan çıkış saatinde okulda bana sarılıyorsun? Bu oluyor?" diye fısıldadı kulağıma.

"Evet." dedim. "Sarılıyorum."

"Bu çok güzel." Yutkunduğunu net bir şekilde hissetmiştim. Başka bir şey demeden geri çekildim.

"Ben de tam kankitoşkom beni özledin de mi geldin diyecektim ama belli ki niyetin Avrupa'yı fethetmek." dedi Doğa sırıtarak.

"Avrupa?" dedim tek kaşımı kaldırarak.

"Avrupalılar anladı kanka sen boşver."

"Ben anlamadım." dedim Arsevi'ye bakarak.

Sevimli bir şekilde gülümsedi. "Boşver blok dersten çıktık. Kafası yerinde değil."

"Seni evine bırakmam şansını kaybettim Arsevicim." dedi Doğa yalandan kaşlarını çatarak.

"Ben zaten onu almaya geldim." dedim Arsevi'den tarafa bakmamaya dikkat ederek.

"Oh. Vov. Çok iyi. Harika. O zaman ben gideyim, koşarak. Yalnız kalın. Meğersem acelem varmış. Görüşürüz kankim." Doğa seri bir şekilde konuştu sonra el sallayıp gerçekten koşmaya başladı.

Arkasından ikimizde aynı anda kahkaha atmaya başladık.

"Sen de gülmeye çok alıştın."

"Zararı yok sonuçta." dedim kendim de şaşırarak. Evet ulan zararı yoktu. Neden gülmüyordum ki ben!