Arsevi (boyxboy)

5.6

Yorum istiyorum bu bölüme çok yorum.

Yorum yapmayanlara bisi demiyorum sizi az seviyorum bunu bilin.....

...

Kulağımdaki kulakları çıkartıp arkama yaslandım. Şarkı düzenlemekten beynimi hissetmiyordum. Artık tek istediğim eve gidip uyumaktı. Birde pastaneye uğrayıp kendime pasta alacaktım.

Cebimde titreyen telefonuma baktım.

...

Babam: Doğum günün kutlu olsun oğlum. 22 yaş umarım sana yeni ve güzel şeyler getirir. Seni seviyorum.

...

Bu bile gülümsememe yetmişti. Zaten bunun harici bir mesaj alacağımı sanmıyordum. Tekin bir kaç gündür bende kalıyordu ama bugün ailesinin yanına gitmişti o ne yapıyor onu da bilmiyordum.

En son Burcu'yu bulmuştuk birlikte. Ve Burcu gerçekten Tekin'i dövmekle tehdit edip kovmuştu bana sarılmış sonra beni de kovmuştu. Garip anlardı.

"Ufuk." diyen sesle düşüncelerimden ayrıldım.

"Efendim Aysima hanım." dedim yorgun bir sesle.

"Çalışıyor musun?"

"Bitirmek üzereyim yarım saate çıkacağım."

"Ya Ufuk. Akşam bir kayıt işi var. Kalsan olur mu? Senden başkasının halledeceğini sanmam. Kaprisli biri zaten. Reklam anlaşmamız olmasa hayatta kabul etmezdim ya neyse."

Ama kendi kendime parti yapacak, pasta yiyecektim ben.

"Aysima hanım."

"Ücretini yatırırım onu dert etme. Hem istersen yemeğe de birlikte gideriz. Kal ama lütfen."

"Biraz yorgundum ama. İlla bugün mü olması gerekiyor?" dedim nazik bir sesle. Gerçekten kalmak istemiyordum. Para umrumda değildi. Zaten zengindim ama harcayacak yer bulamıyordum.

"Yarına yetişecek. Acele geldi. Benim de yeni haberim oldu."

"Pekala madem." dedim. "Kalayım."

"Harikasın Ufuk. Sen olmasan ne yapardım? Ben seni çağırırım tekrar. Devam et sen."

"Teşekkürler Aysima hanım. İşim bu ama yaparım sorun değil." dedim gülümseyerek.

Aysima hanım gerçekten fazla iyi biriydi. Bilindik kendini beğenmiş patronlarla alakası yoktu. Her şeyo takip eder, ilgilendirdi. Fazlasıyla samimi ve kibardı. Belki de beni çok sevdiğinden de olabilirdi bu bilemiyordum.

Boş verip yeniden kulaklıklarımı taktım ve çalışmaya devam ettim. Kendi başıma olsam da doğum günü kutlama hakkım yoktu ha. Pekala olsundu.

...

Omzumu sarsan elle yerimden sıçradım.

"Ufuk. Uyuyor musun?"

"Çok özür dilerim Aysima hanım. Uyuyakalmışım." dedim panik içinde.

"Sorun değil Ufuk." dedi gülümseyerek. Etrafıma baktım. Kimse yoktu. Yahu saat kaçtı? Ne kadardır uyuyordum?

Elimde gözlerimi avuşturdum. Hala uykum vardı. "Saat çok mu geç?"

"Değil. Hatta ekip anca geldi çekim için. Ben de seni çağıramaya gelmiştim."

"Tamam." dedim hala uykulu çıkan sesimle ve yerimden doğruldum.

Önümde Aysima hanım yürüyor. Ben arkasından tabiri caizse yalpalıyordum. Her an yere kapaklanabilirmişim gibi geliyordu. Uyumak istiyordum.