V A R İ S

S A R I L M A

..Çevik bir hareketle yerinden kalktı, iki kişilik yatağın örtüsünü açtı ve asasının bir hareketiyle şömineyi yaktı. Daha sonra yatağa uzandı.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ben nerede uyuyacaktım? Yüzüne baktım.

'Ne bakıyorsun?' diye çıkıştı birden.

'Ben nerede uyuyacağım?'

'Burada' dedi yanındaki boşluğu göstererek.

Bir şey diyemiyordum, Tom bana yanında uyumamı mı söylüyordu ben mi hayal görüyordum?

'Sen de haklısın tabii beni rahatsız ettiğini bile bile yanıma yatmak istemiyorsun, çok saygılıca, takdir ettim. Ama inan sana bir geceliğine katlanabilirim.'

Şu an ona o kadar çok şey söylemek istiyordum ki, ama söyleyemiyordum. Çünkü söylersen sıcak bir yataktan olabilirdim, bende dediklerini duymazdan gelerek yanına yatmak üzere yatağa doğru yürüdüm.

• • • • •

İstemeye istemeye yanına yattım. Marvolo ile değil yanyana uyumak, yanyana olmak bile beni çok geriyordu. Yanına yattım sağıma uzandım.
Yüzüm, Marvolo'nun yüzünün karşısındaydı. Gözünü kapamamıştı, öylece suratıma bakıyordu. O kadar soğuk bakıyordu ki, kendimi "Acaba yanlış bir şey mi yaptım?" diye sorguluyordum. Daha fazla bekleyemeden sordum.

"Ne var?"

"Anlamanı beklerdim, Lewis"

"Ama anlamadım"

"Lütfen arkanı döner misin? Yüzünü görerek uyumak istemiyorum. Beni rahatsız ediyorsun"

O kadar şaşırmıştım ki, ne diyeceğimi şaşırdım. Bir süre yanıt veremedim.

"Zaten uyurken yüzümü görmeyeceksin. Ama eğer senin uyurken etrafını görebilme gibi bir yeteneğin varsa ve beni görmekten rahatsız oluyorsan, sen arkanı dönebilirsin. Ben dönmeyeceğim"

"Ben dönmek istemiyorum, o yüzden sen döneceksin"

"Dönmeyeceğim."

"O zaman lütfen biraz daha uzak dur." dedi ve gözlerini kapadı.

Ben sinirle onun suratına bakarken birden "Ve suratıma bakmayı kes!" diye bağırdı. Galiba bu çocuk gerçekten uyurken etrafını görebiliyordu.

Kendimi hiç bu kadar aşağılanmış hissetmemiştim. Zaten uyuyacaktı, yüzümü görmeyecekti ki? Ayrıca benim yüzümü görmek onu neden bu kadar rahatsız ediyordu?

Bu sinirle, özellikle ona biraz daha yaklaşarak gözlerimi kapattım. Bir süre sonra da uykuya dalmıştım.

                 ********************

Tom'u bir türlü uyku tutmuyordu. Şu ana kadar içinde sevgiye dair bir şey hissetmemişti. Kendini öfkeye ve nefrete kadar yakın hissediyorsa, sevgiye de o kadar uzak hissediyordu. Ama son günlerde, hiç de tanıdık olmadığı bir duygu içini doldurmaya başlamıştı. Acaba bu sevgi miydi? Önceden hiç tanımadığı için yaşadığı bu yeni duygunun tanımını da tam olarak yapamıyordu.

O sırada uyuyan Allison'a baktı. Allison'la olduğu her dakika kendini daha iyi hissediyordu. Ama birini sevmekten, hatta sevilmekten korkuyordu. O yüzden, kendini hep duvarlarının arkasına gizliyordu.

O sırada Allison kıpırdandı ve bir kolunu Tom'a doladı. Tom ışık hızıyla Allison'un kolunu sıktı ve "Sen ne yaptığını sanıyorsun!!" diye bağırdı.

               *********************

Allison'dan;

Birden Tom'un bağırışıyla ve kolumdaki acıyla uyandım.

'Napıyorsun?'

'Asıl sen ne yaptığını sanıyorsun! Bir daha bana sarılmaya kalkma, yoksa çok kötü olur'

'Gerçekten farkında değilim, uyurken yaptığım şeyleri farkında olamam, isteyerek yapmadım.' duraksadım, ve ekledim

"Zaten isteyerek böyle bir şey asla yapmam"

Son cümleden sonra duraksadı, kolumu hala sıkıyordu. Yüzünde gördüğüm şey hayal kırıklığıydı, ama emin olamıyordum. Çünkü bu duyguyu gördüğüm yüz Tom'un yüzüydü ve böyle duygular ona oldukça uzaktı.

'Bırak kolunu Tom, çok acıyor' dedim ve kolumu debeledim. Fakat hiçbir işe yaramıyordu. Tom kolumu bıraktı.

'Senin gibi bir bulanığın bana sarılmış olmasına inanamıyorum. Bir daha sakın ama sakın böyle bir şeye cürret dahi etme!"

'Sakın' ları bastırarak söylemişti. Gerçekten çok sinirlenmiştim, arkamı döndüm, soluma yattım.

Birden 'Ne oldu?' diye sordu. Bu çocuk balık hafızalı mıydı? Daha demin yaptığı şeyi farkında değil miydi? Ne olmuş olabilirdi acaba?

'Senin yüzünü görmek istemiyorum' dedim.

'Zaten uyurken yüzümü göremezsin, onun için sırtını dönmene hiç gerek yoktu, Lewis' dedi ve sırıttı. Sırıttığını tabii ki görmedim ama görmeme de gerek yoktu, yapmaması zaten imkânsızdı.
Ve uykuya daldım.