Het duurde een eeuwigheid voordat we het vliegtuig uit konden, al die mensen die er een jaar over doen om hun koffer uit het bagageding te halen blehhh, we stonden hier nu al een halfuur te wachten en ik was er eigenlijk wel een beetje klaar mee...
"Aaaah dit is zo irritant, ik moet plassen, ik wil naar mn hotel en grrrrr" Silke was er dus ook al klaar mee aan haar stem te horen, daar moest ik dan stiekem wel weer om lachen, Silke die op en neer stond te dansen omdat ze zo nodig naar de wc moest en iedereen aan het uitschelden was in het vliegtuig omdat ze oh zo sloom waren volgens haar...
"Hallo schiet is op man, ik heb betere dingen te doen in mn leven als in een benauwd vliegtuig te staan wachten op slome mensen dus hup beetje tempo aub!" Gilde ze naar een oude man die zijn koffer niet te pakken kreeg. Toen de man haar een beetje angstig aankeek bedacht ze zich en liep naar de man toen pakte zijn koffer en bood haar excuses aan, wat echt geweldig was om te zien dus toen ze weer naast me stond begon ik keihard te lachen.
Maargoed door haar konden we nu wel doorlopen en kwamen we eindelijk in de grote hal waar we doorheen liepen (of eigenlijk renden) om voor Silke een wc te zoeken terwijl ik alvast keek bij welke band we de koffers op konden halen. Wat ook erg leuk is aangezien wij allebei zwarte koffers hebben die je dus totaal niet herkent, of waar er minstens 100 van in ons vliegtuig zitten waarschijnlijk. Gelukkig viel dat mee, en lopen we nu allebei weer wat vrolijker en met kriebels in ons buik naar de metro die naar het centrum gaat. "Eindelijk frisse lucht, pfoe daar was ik echt aan toe." Zeg ik tegen Silke die een liedje van One Direction aan het fluiten is. Ze stopt met fluiten en zegt: "Ja man ik ook, als die slome mensen in dat vliegtuig er niet waren geweest hadden we nu allang in het hotel geweest." Ik grinnik, dat is dus nou echt precies Silke, die maakt zich daar echt nog totdat we weer in Nederland zijn druk om.
Op dat moment stopt de metro op het spoor voor ons, we kijken nog even na of het echt de goede is en stappen daarna met onze handen vol met onze grote koffer een tas de metro in, we hebben echt bagage mee voor een jaar ofzo, en we zijn van plan met ongeveer het dubbele thuis te komen, want naar London gaan zonder te shoppen, uhmm nee!
Op dat moment stopt de metro en zie het bordje staan met de naam van het station waar we moeten uitstappen dus geef Silke een duwtje die veels te druk is met mensen bekijken, we pakken onze koffers en stappen de metro uit... De kriebels worden steeds erger...
