"Bedankt voor alles Hazza, je bent lief!" ik kijk Harry verdrietig aan, we moeten nu echt afscheid nemen.. De jongens gaan terug naar hun eigen huis in London en wij moeten morgenavond ook alweer met het vliegtuig terug naar Nederland. Niemand had verwacht dat 4 dagen London zo kon uitpakken, maar man wat heb ik het fantastisch gehad met de jongens.
"Lieverd, we houden contact en na de tour kom ik je opzoeken en... Ik hou van je..." Harry keek me zielig aan terwijl hij moeite deed om de woorden normaal zn mond uit te krijgen. Het was best raar, Harry en ik hadden geen relatie, dat verwachtte ik ook helemaal niet want ik ken hem pas een paar dagen. Maar die paar dagen waren zo speciaal, het voelde zo vertrouwd om bij hem te zijn... Bij alle jongens trouwens, het zijn nu vrienden voor me, en niet meer zo zeer de 5 meest populaire jongens van de wereld.
"Ik bel je, doei Hazz!" ik gaf hem nog een dikke zoen en liep toen de deur uit. Silke stond al op de gang te wachten, die was al klaar met afscheid nemen en kon Niall nu ook niet meer zien. Samen liepen we naar de liften, pfff dit voelt zo raar... "Kom hier, hug please!" Ik knuffelde haar en voelde tranen opkomen, nee niet huilen, please... Maar toen ik losliet en ik Silke aankeek zag ik dat ik niet de enige was. We liepen de lift uit en zonder iets te zeggen liepen we de hotelkamer binnen. Ik besloot mn pyjamabroek maar aan te doen, dan kon ik daarna alvast wat spulletjes inpakken en vooral vroeg mn bed in, heel. veel meer zat er niet in deze avond.
"Verdomme, ga dicht!" ik was al een halfuur bezig om mn koffer dicht te krijgen, wat natuurlijk onmogelijk was aangezien ik heel veel nieuwe kleren heb gekocht hier... Toen ging Silke erop zitten en was hij gelijk dicht, tuurlijk! Oke, maar ik ben nog steeds depressief want ik mis Harry en de rest van de jongens nu al. "Zullen ze al weg zijn?" Silke en ik liggen in bed en denken waarschijnlijk allebei aan hetzelfde, "Geen idee, ik wil het ook gewoon niet weten!" "Dat is waar ook..." ik kon maar beter gewoon proberen te gaan slapen, nadenken hielp nu ook niets...
*Knock knock* ik keek verbaast op en Silke keek mij net zo verbaasd aan, wie kan dat zijn? Ik stond op en wou de deur open doen maar Silke probeerde me tegen te houden omdat het zogenaamd een verkrachter zou kunnen zijn. Maar uiteindelijk liet ze los en kon ik naar de deur toe. Ik haalde de knip eraf en deed langzaam de deur open terwijl ik naar beneden keek. "MEIDEN PAK JULLIE SPULLEN, OVER 5 MINUTEN VERTREKKEN WE NAAR HUIZE HORAN EN STYLES!!!" Ik keek omhoog en daar stonden ze, Niall en Harry, met de grootste smile die ik ooit heb gezien. "We leggen het zo wel uit, schiet op!" En voor ik het wist was Niall al naar binnen gerent en knuffelde Silke helemaal plat. Harry zoende me zacht en fluisterde, "Babe, ga al je spullen pakken, je komt niet meer terug hier." toen liep hij ook de kamer in. Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar, wow, ik ben niet helemaal op aarde, "Maar jongens?! Hoe? Wat? Wie? Waar?!" ik kreeg het bijna mn keel niet uit maar ik moest even snappen waar ze het nou over hebben.. "Oke! Joëlle, Silke, jullie gaan mee naar ons huis want we kunnen jullie niet alleen laten en misten jullie net al dus hebben we besloten dat jullie maar met ons mee moeten komen, maar de bus vertrekt dus schiet op schatjes!!!" Niall ratelde in één stuk door en begon rare sprongetjes te maken, maar even serieus... Aaaaaaaaaaah!!
