Springend komen de jongens het podium opgerent, wauw, wat zien ze er weer super uit! Ze zingen hun eerste liedje af en we zingen vrolijk mee, terwijl we stralend naar de jongens kijken, ze staan gewoon voor ons neus, de 5 jongens die ons leven veranderden, die ons aan het lachen maken als we verdrietig zijn, die ons zo hard kunnen laten huilen bij het horen van hun stemmen, en het gevoel geven dat we samen 1 familie zijn. En nu staan ze voor ons neus. Ik kijk de Arena rond, 60.000 meiden die ze net zo gelukkig hebben gemaakt, wat geweldig dat 5 jongens zo veel meiden gelukkig kunnen maken... Maar gauw concentreer ik me weer op het podium waar de jongens zijn begonnen met Little Things, ik zie Harry recht op ons aflopen en voor ik het weet zit hij precies voor ons neus, wauw, ik kan het bijna niet geloven, Harry Styles zit voor mn neus en kijkt me aan terwijl Louis zijn solo zingt van Little Things. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven en met mijn liefste glimlach kijk ik Harry aan, zijn ogen blijven maar op mij gericht gedurende het hele liedje. Het lijkt wel of hij het voor mij zingt... Ik voel me dolgelukkig en het liefst wil ik naar hem schreeuwen dat ik van hem hou en nog veel meer, maar ik krijg niets uit mn mond... Het enige wat ik kan is staren, staren naar die mooie groene ogen die me aankijken en zijn grote hand die hij door zijn haren haalt om de krullen uit zn gezicht weg te halen. Het liedje is afgelopen en Harry moet opstaan, maar voor hij dat doet rijkt hij zijn hand uit, ik doe hetzelfde en ik kan het eigenlijk niet geloven, ik heb de hand van Harry vast! Hij houdt mijn hand stevig vast en laat hem na een paar seconden weer los, geeft me een knipoog en staat op. Ik weet niet wat er met me aan de hand is maar het lijkt of ik in een andere wereld ben, ik hoor vaag gegil van meiden om me heen die waarschijnlijk allemaal hebben gezien wat Harry deed, maar zelf kan ik het niet bevatten, dat was zo raar...
Maar, kom op Joëlle, hier denk je later maar over na, nu genieten van het concert! En dat doe ik dan ook maar, ook al heb ik nog steeds het idee dat ik er niet helemaal bij ben. De jongens zingen nog een paar liedjes en af en toe vang ik een blik op van Harry die mijn kant op kijkt, waarom kijkt hij de hele tijd? Ik denk er verder niet bij na en geniet van alles wat er gebeurd, als de jongens de laatste noot van Best Song Ever hebben gezongen bedanken ze iedereen en dan rennen ze weg, het is over... Het is alweer afgelopen. De leukste jongens van de wereld zijn weg, en waarschijnlijk duurt het weer minimaal een jaar voordat ik ze zie... Maar wat er dit concert gebeurde was zoo bizar, ik kijk naar het podium en denk na over wat er is gebeurt. Dit was zo bizar..
