Part 30

89 3 0
                                    

"Wowww" met grote ogen kijk ik de kamer binnen. Snel scan ik met mijn ogen alle mensen om te kijken of ik Harry of een van de andere jongens zie. Maar ach, waarom zouden ze eigenlijk ook komen, ze zullen nooit zo veel moeite doen voor mij. Laat ik maar gewoon even gezellig doen voor alle mensen die wel zijn gekomen.

"Gefeliciteerd meid, 18! Klaar voor de beste tijd uit je leven!"
ik glimlach zachtjes naar mijn tante die vrolijk met haar wijn staat te zwaaien en al de weet ik veel hoeveelste is met hetzelfde 'gefeliciteerd klaar voor de beste tijd uit je leven' zinnetje. Het is gezellig hoor, er is veel familie en vrienden van school. Maar toch kan ik Harry niet uit mijn hoofd zetten, logisch natuurlijk.

"Hee Jo, gaat het? Zullen we anders even buiten gaan staan?" vraagt Silke terwijl ze me bemoedigend aankijkt. Het is fijn dat Silke me begrijpt, ze ziet het altijd gelijk als er iets niet goed met me gaat... Ik knik zachtjes en samen lopen we naar buiten.

We zitten op de tafel en staren naar allebei naar de grond. We zitten al een half uur niks te doen maar ik vind het wel lekker zo.

"BABEEEEEEE!"
Ik schrik van het Ierse accent achter me en zie twee stevige armen om Silke haar nek. Nee, nee... Het is Niall. Please laat Harry hier niet zijn, please.
Ik doe mijn ogen dicht en haal diep adem zodat ik misschien een beetje normaal kan functioneren tegenover Niall.

"Jo! Happy birthday sweetie!" Zegt Niall en hij geeft me een stevige knuffel. "Dankje Nialler, hoe kom je hier? Wat tof dat je er bent!" Ik vraag het enthousiast en kijk Niall hoopvol aan, maar zonder succes want hij staat alweer twee meter verderop met Silke te zoenen. Fijn. Laat maar, ik moet hier weg...

Ik loop/ren naar binnen, de hoek om, door de grote groep mensen en ben bijna bij de trap. "Auw! Kut, kan je niet een beetj... Ow wacht..." ik schrik me kapot, ik botste keihard tegen iemand aan en kijk nu recht in de ogen van Harry. "Auw nee oke dit kan niet, ik droom," ik knijp keihard in mijn arm maar dat doet nog meer pijn.
"Haha, nee ik ben het echt, kom hier ik heb je gemist!" Harry kijkt mee aan met een grote glimlach en gelijk smelt ik weer van binnen door de kuiltjes in zijn wangen en zijn glinsterende ogen, maar nee Jo stop. Zonder erbij na te denken ren ik naar boven en laat me op mijn bed vallen. Huilen, ik kan alleen maar huilen...

"Jo, ik weet niet wat er is maar... Pff oke je hebt het gezien hè?" vraagt Harry vanuit de deuropening. Ik kijk op en zie hem staan, vanaf hier kan ik de pijn in zijn ogen zien maar ik moet er niet in trappen.

"Harry alsjeblieft ga weg, nu. Ik wil je niet meer zien, nooit meer. Hoe durf je hier nog te komen? Ga je aandacht zoeken bij Taylor of Kendall ofzo, maar die van mij hoef je niet meer te verwachten Harry. Je bent een klootzak." Schreeuw ik. Tenminste dat was de bedoeling, ik denk dat het half jankend half schreeuwend was. En blijkbaar was de boodschap niet duidelijk want Harry kwam naar me toe gelopen en probeerde me een kus te geven, maar zonder dat ik het doorhad gaf ik hem keihard een klap in zijn gezicht. Tranen sprongen in zijn ogen en zonder emotie op zijn gezicht liep hij weg. Hij was weg, Harry Styles was weg. Ik had hem geslagen, en nu is alles, alles verpest.

Nog harder huilend liet ik me weer op mijn kussen vallen. Ik kon mezelf wel vermoorden, waarom heb ik hem geslagen? Hij heeft er spijt van dat zag je, maar hem zomaar vergeven kan hij vergeten. En ik heb hem gewoon geslagen, echt geslagen. Ik voel me zo slecht nu. Ik ben een kreng, dit vergeef ik mezelf nooit.

"Jo? Mag ik please binnen komen?"
Ik hoor aan de stem dat het Silke is maar ik kan geen normaal woord uit mijn keel krijgen. De deur gaat zachtjes open en Silke loopt naar me toe. Fijn dit, ze maakt het alleen nog maar erger. Helemaal overstuur lig ik op de schouder van Silke, die me stevig vast houd. Alsof ze me nooit meer loslaat. Ik huil nog harder en heb het idee dat het nooit meer kan ophouden.

"Sil.. I-ik ben e-een kreng" met veel moeite komt het eruit en ik knijp hard in Silke's hand.

"Je bent geen kreng Jo, rustig ademhalen. Ik ben er, het komt allemaal goed...We komen hier wel uit, en ik ga je daarbij helpen."

From the first time we metWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu