İKİ DELİ BİR SEVDA (DAVA SERİSİ 4)

Bölüm - 6 - Yalnızlık

Bölüm şarkısı : Cem Adrian - İnsan İnsan Derler İdi

İçinde bulundukları araçtan, önlerinde bulunan mekana çevirdi mavi bakışlarını. İçeri girmek için haber beklerken arkadaşının son hazırlıklarını tamamlamasını bekliyordu. Araştırdıkları olayın daha başında olsalarda bu davanın içine dört yıl önce hiç beklemediği bir şekilde dahil olmuştu. Yaşadığı o günü yıllarca içinde günden güne büyüyen bir aşkla, farklı hayallerle, süslemiş olsada kader ondan habersiz bir senaryo yazmıştı onun için. Hayali gerçek olsada, sonuç hiçte hayallerindeki gibi olmamıştı. Düşünceler yüreğini sıkıştırırken derin bir iç çekti. Neler yaşamıştı o günden sonra geçen dört yılda. Acılar,mutluluklar,ayrılıklar ve uzun yalnızlıklar. Hepsine göğüs germiş, hepsine ondan gelen başım üstüne diyerek eyvallah etmişti. Ama hep yalnızlık düşmüştü payına son beş aydır  geniş ailesi çektiği  bu yalnızlığın bittiğini düşünsede o her zamankinden daha da yalnızdı.  Bir evde iki yabancı olmuştu kocasıyla. Etrafına göre evliydi bir kocası vardı,aslında kocası hem vardı hem yoktu.Evliydi ama kocası yoktu ! Belki kendini hatırlatmasa,onun deyimi ile deli damarına basmasa bir karısı olduğunun varlığından bile bi haberdi. Onların hayatı iki ayrı odada iki yalnızlıktı. Zaten onun payına düşen hep yalnızlıktı.

Evlendiği gün başlamıştı yalnızlığı. Hak etmediği,hiç suçu olmadığı halde, hayalini kurduğu,ufacık bir sevgi kırıntısına talip olduğu sevdiği ilk o gece itmişti onu yalnızlığa. Ne kadar yara alsada belli etmemişti. O sevdiği adama tutunmaya çalışırken o istediği raporla uçurumun kenarından yalnızlığa bir kez daha itmişti kendisini. Hiç anlamamış,hiç dinlemek istememiş,hiç yüreğine yüreği ile bakmayı denememişti. Sonrası zaten hep yalnızlık olmuştu. Geniş bir ailenin içinde kocaman bir yalnızlık. Ailesinin yaşadığı onca olayda,acıda, sıkıntıda,arksdından gelen mutluluklarda,kocası  yanında olsasa da yalnızlığı onun varlığından daha çok yanındaydı. Mezuniyetinde yine yalnızdı. O gün kocasının yanında olmasını istediği kadar belkide hiç istememişti. İçinde bir umut beklesede gelmeyeceğini artık kopma noktasına gelen  iplerden zaten biliyordu. Meyra'nın düğününden bir gün önce gördüğü gerçekle kocası arasına kalın duvarlar örmüştü.Kendi için o duvarı kocası  zaten ilk günden örmüş,ona  ulaşmaya çalıştığında her defasında daha sert çarpmıştı o duvara. Dört yıl boyunca bu evlilik için çabalayan tek kendisiydi. Dört yıl boyunca yanlızlığa mahkum her gece bu ilişkinin sonunu düşünende sadece kendisiydi belliki. Arada bir ailelerine karşı göstermelik olsun diye kısa süreli gelip gitmeler dışında gelmemişti. Bırak gelmeyi mecbura kalmadıkça arayıp sormamıştı bile. Kendisi yalnızlığı yaşarken ailelerine her şey yolunda izlenimi vermeye,mutluluk rolü oynamaya çalışmıştı hep. Arada bir kocasının yanına gider gibi bir kaç gün ortadan kayboluyordu ki kimse şüphelenmesin. Bu kısa süreli kaybolmalarda genelde Kayra'nın uzun süreli eğitimlerine denk getiriyordu kimse bir şey anlamasın diye çabalıyordu. Aralarındaki  bu tuhaf ilişkiyi rlinden geldiğince saklamaya çalışıyordu. Aile büyüklerinden kimseye bir şey anlatmıyordu çünkü tecrübe ettikleri ona bu geniş ailenin ilişlileri çıkmaza sokmakta bir numara olduklarını öğretmişti. Yaşadıklarının ilk kısmını kadınlar bilsede onlarda oynadığı oyuna inanıp her şeyin yolunda olduğunu düşünüyorlardı artık. Öylede düşünmeleri gerekiyordu yoksa karı koca  ilişkisi  konusunda mastır yapmış ailesi onu Kayra öküzünden hiç acımadan boşatırlardı. O yüzden   kendi bildiğini yapıp kaderin eline bırakacaktı geleceğini. O buzul dağı kılıklı, suratsız, aksi,huysuz ,deli herif kendisini sevmesede, istemesede yanımda kalmaya mecburdu. Çünkü o kocasını seviyordu ve  istiyordu. İstediğini ne pahasına olursa olsun alacaktı! Bu davanın sonu ikisi için  ya tımarhane yada gasilhane olacaktı başka çıkar yolu yoktu. Hem ne demişti Asya ; Sevgi emekti... Onun yüreğindeki  kocası bir İlyas olsada, o kararlıydı kocası olacak İlyas kılıklı öküzden bir Cemşit çıkartmaya...