İKİ DELİ BİR SEVDA (DAVA SERİSİ 4)

Bölüm - 19- Bebekler

Bölüm Şarkısı- Elif Buse Doğan : Gülüm Soldu

Keyifli okumalar 💓💓💓

Kocasının kendisine uzanan kollarının iki yana düşmesi ile Derya gözlerini pişmanlıkla sıkıca kapattı. O kollara sığınmayı o kadar çok istiyordu ki sanki yaralı yanı sevdiği adamın kollarına sığındığında merhemini bulacaktı.

Kayra karısının gözlerini kapatmadan önce yaşadığı pişmanlığı öyle yoğun hissetmiştiki çaresizlikten yumruklarını sıktı tğm gücüyle.Karısının ıslak mavileri kendi kahvelerine tekrar odaklandığında yalvarırcasına bir bakışla fısıldadı.

"Konuşmamız lazım. " Derya onu ağır ağır salladığı başıyla onayladı. Zamanı gelmişti konuşmları ve biten evliliklerini karşılıklı kabullenmeleri gerekiyordu ama Derya ayakları yere çakılmışcasına hareket ettiremiyordu. Belki de konuşmaları gereken konuları konuşmayı istemiyordu. Evliliklerinin bittiğini bilsede dillerinden dökülmesini istemiyordu. Sanki o kelimeler dillerinden dökülmeyince hala onun karısı olduğunu benimsemeye devam edecekti. Kocası onu baştan aşağı süzerken sadece bir kaç saniye çatılan kaşları ile ne olduğunu anlamaya çalışırken Kayra elini tüm gücü çekilmişcesine kaldırarak geçmesi için yol gösterdi karısına. Derya'nın ayakları sanki bu komutu bekliyormuş gibi harekete geçerken kocasının önüne geçip diğerlerinin sessiz bakışlarının arasından geçerek çıkışa doğru yöneldi. Kayra'da arkasından onu takip ederken eniştesi de hareketlensede Emir onu kolundan tutup,gözleri ile sessiz bir emir vererek olduğu yerde kalmasını sağlamıştı.

Sarah olup biteni film izler gibi şaşkınca izliyordu. Birbirini bu kadar çok seven iki insanın kendilerini neden bu noktaya getirdiklerine anlam veremiyordu. Derya ve Kayra'nın ortamdan ayrılması ile ne yapacağını bilemedi. Bakışları Kayra ile birlikte içeriye peş peşe giren adamlara takıldı. Onların üzerinde ürkekçe gezdirdi bakışlarını. Derya'nın kocası ile tıpa tıp aynı olan adamı görünce onun Tuğra olduğunu anladı. Otele tekrar geldiği günden beri Derya ile aynı odayı paylaşıyorlardı. Kaç gece birlikte sessiz göz yaşı dökmüşlerdi birbirinin omuzunda.İki aydır öyle çok bahsetmiştiki Derya ailesinden, kuzenlerinden onun hasretle nasıl yandığına bizzat şahit olmuştu.Hatta kızlarla yaptığı görüntülü sohbetlere bile katılmış onlarla tanışıp arkadaş olma fırsatını bile yakalamıştı.Bir tek kocasını anlatmamıştı. Sebebini elbette biliyordu anlatsa dile getirse içindeki hasrete yenik düşmekten korkuyordu. Pişmanlığı içini kavururken dayanamayıp döneceğinden,döndüğünde kocasının onu suçlamasından korkuyordu. Ama bir kaç saniye önce karşısında duran viraneye dönmüş adam bırak kızı suçlamayı bütün her şeyden kendini sorumlu tutarcasına pişmanlıkla bakıyordu karısına. Diğer adamlara takıldı gözleri. Derya'nın sözylediği gibi geniş ve birbirine tutkun bir aileye sahipti belliki. Kayra'yı bu zorlu yolda yanlız bırakmayıp,Derya'yı götürmek için, bu kadar adam onun peşine takılıp buralara kadar gelmeleri bile ailenin birbirine bağlılığını gösteriyordu.İçi sızladı,canı yandı. Kendi küçük ailesini kaybetmiş,Jamal den başka kimsesi kalmamıştı şu koca dünya da. Aile hasreti kimsesizlik içini yakarken karşısındaki aile dudaklarında buruk bir tebessüme neden oldu. O kocaman ailenin içinde olabilmek için her şeyinden vazgeçe bilirdi. Aile sevgisine o kadar çok ihtiyacı vardı ki özellikle Jamal'ın da gititği bir günün içinde bu sevgiye ne kadar ihtiyacı olduğunu hissetti. Düşünceleri arasında bakışlarını Derya'ya ve Kayra'ya olan sevgileri her hallerinden belli olan adamların üzerinde gezdirdi. Yaşı diğerlerine göre Kayra'ya daha yakın olan esmer uzun boylu genç adamın amber rengi gözlerle bakışları kesişince onun da Soner olduğunu anlamıştı. Derya ailedeki en farklı göz rengine sahip olan kuzenim diye bahsetmişti ondan.Başını yerden kaldırmayan adamı görünce tebessüm oluştu dudaklarında bu adam da çatlak görümcesinin hafız dedikleri kocası olmalıydı. Onun yanındaki başka bir ırktan olduğu adama baktı göz ucuyla, oda ecnebi damattı,diğer görümcesinin eşiydi demekki. Derya'nın onun hakkında anlattıkları aklına gelince kıkırdamamak için zor tuttu kendini.Ortamda sessizlik uzarken yapacak bir şey bulamayan kız incelemesine devam etti. Kaan'ın anlttığı kadarı,Derya ve kızların sohbet aralarında anlattıkları olaylar ile onları sanki kırk yıldır tanıyormuş gibi hissetti. Biraz ileride Derya ve Kayra'nın ardından bakan adam, adeta ela gözlerinden akan büyük bir acıyla izlemişti onların halini.Duruşundan bile güç akıyordu kumral olan adamın. Boyu bir doksanın üstünde hantal olmayan bir iriliği atletik bir bedeni vardı. Bordo bereli kuzeni Emir olmalıydı bu adam.Zeynep'i ile yaşadıkları düşmüştü belliki aklına. Onun hemen yanında ondan biraz kısa hafif dalgalı saçlı,bünyesi kırlgan,her an hasta olcakmış gibi duran adam da Mehmet olmalıydı. Bakışları yan yana duran iki adama kaydı. Birinin kaşından şakağına doğru uzanan hafif bir iz vardı. Sanki bir kılıcı anımsatıyordu. Esmer tenine farklı bir hava katsa da adamın duruşundan her an tetikte olduğu belliydi. Bu da diğer görümcesinün eşi komiser Doğan olmalıydı. Bakışları onun yanındaki uzun ve kaslı adama kaydı ve onu incelemesine bile gerek kalmadan tanıdı.Bu adam da Derya'nın ablasının eşi Kerim di anlaşılan.Derya eniştesini tarif ederken sarışın ve çok yakışıklı demişti. Hatta gözlerinin rengi gri deyince şaşırmıştı Sarah.Gri göz rengi olur mu diye ama adamın gözleri cidden griydi. Şaşkınlıkla adamın gözlerini izlerken kulağının dibinde hissettiği sesle nefesini tuttu.