ဒဏ္ဍာရီ ( COMPLETED)

Part-26

မိုင်းကိုကားဂိတ်အားလိုက်ပို့ပေးခဲ့ပြီး... မြို့ထဲကလက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွင်လက်ဖက်ရည်ဝင်သောက်ရင်း TVကလာနေသည့်ဘောလုံးပွဲအားထိုင်ကြည့်နေလိုက်၏။

" ဦးစိုးရေ ကြားပြီပြီလား မြို့ဟောင်းဘက်ကကိစ္စ..."

" ဘာဖြစ်လို့လဲ ဖိုးသားရ...."

" ဘာဖြစ်ရမှာလဲဦးစိုးရာ... မနေ့ညက မြို့ဟောင်းဘက်မှာ ရယ်သံတွေငိုသံတွေကြားနေရတယ်တဲ့... "

" ဟေ... ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား.... အဲလိုမကြားရတော့တာတော်တော်ကြာနေပြီကို..."

" ဟုတ်တယ်ဦးစိုးရာ... မြို့ထဲကလူတွေပြောတာကတော့ အခုလာလည်တဲ့ကျောင်းသားတွေများအမှားတစ်ခုခုလုပ်လိုက်လားမသိဘူးတဲ့..."

" အေးကွယ်....ပြောလို့ရတာမဟုတ်ဘူး... ကလေးတွေကနားမလည်တော့ တစ်ခုခုလုပ်လိုက်မိသလားမှမသိတာ..... ဘုန်းဘုန်းရော ဒီကိစ္စသိပြီးပြီလား..."

" ဘုန်းဘုန်းက ပြည်ကို တရားဟောသွားတာလေ... မသိလောက်သေးဘူးထင်တာပဲ...."

" ကဲ့ပါကွာ... အရင်ကလည်းကြားနေရတာပဲ... ဘာမှအထွေအထူးမဖြစ်လောက်ပါဘူး... အရင်တိုင်း ချိုဆိမ့်ပဲလားဖိုးသား..."

" ဟုတ်ဦးစိုး... "

" ခဏစောင့် ငါကိုယ်တိုင်ဖျော်ပေးမယ်... မင်းအဖေက ငါ့လက်ရာမှကြိုက်တာကွ...."

ဆိုင်ပိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးနှင့် ဖိုးသားဆိုသူရဲ့ပြောနေသည့် စကားများကြောင့်  ခေတ် တွေဝေသွားရသည်။ မနေ့ကဖြစ်ခဲ့သည့်  ခိုတွေနှင့်ငှက်ဆိုးများအားမြင်ယောင်မိတော့... ဒီမြို့ကလူတွေပြောသလိုပဲ ကျွန်တော်တို့တခုခုမှားခဲ့လေသလား???

မိုင်းကရော.... ချက်ချင်းကြီးထပြန်သွားရတာ ဒီကိစ္စတွေနဲ့ပက်သက်နေတာလား???

ခေတ်အတွေးများကာ Hotel သို့လမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။

"ဘယ်လိုလဲ ခေတ်ရ... မင်းကောင်လေးမရှိတာနဲ့ပျင်းနေပြီလား..."

Hotel ထဲဝင်ဝင်ချင်း ခနိုးခနဲ့ဆီးကြိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည့် ငြှိုးကြောင့်... တစ်ချက်မဲ့လိုက်ကာ ဘာမှတုံ့ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ Hotel အတွင်းသို့လှမ်းဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။