Mavi Çiçek Senfonisi

❤♾13

Multi:Bulut,Kumsal ve İkizler (Bulut ve ikizler kardeş gibi durmuyor mu?)

Playlist:Fikri Karayel_ Yol
(Tutmayın yol verin gidene gidene...)

Efkar mod: on

"İnsanlar özlemekten korktuğu için kimseye güvenmiyordu."

🦉🍯🦉🍯

Bazı insanlara göre özlemek basit bir duyguydu. Öyle düşününler vardı. Hiçbir zaman bencil bir insan olmadım. Olamazdım. Sürekli insanlara yardım ettiğim ve onları düşündüğüm için pollyanna gibi gözükebiliyordum. Ama ben böyle biriydim. Ve şimdi de Dört silahşörlerimi merak ediyordum. Onları görmek, konuşmak ve sımsıkı sarılmak istiyordum. Meleklerimle sadece birkaç kez konuşmuştuk. Zaten onlarında işi başından aşkın.

Arabada hala sessizlik hüküm sürüyordu. Çanakkale sınırları içindeydik ama hala nefes alamıyordum sanki. Bozcaada'ya gitmem gerekiyordu. Onları görmem gerekiyordu.

"Bulut arabayı durdurur musun?"

Böyle birşey neden yaptığımı çok iyi biliyordum. Yapmam gerekiyordu.

Şaşkınlıkla bana baktı.
"Neden?"

Güzel soruydu. Ama zordu. Pat diye sen dengesizsin. Yolda seninle konuşmak olmaz mı diyecektim.

"Şey.....öyle gerekiyor"

Evet öyle gerekiyordu. En azından onu kızdırmayan bir cevap oldu.

"Senin her isteğini yapmak zorunda mıyım? "

Değildi. Ama bende onun isteklerini yapmak zorunda değilim.

"Bende senin her istediğini yapmak zorunda mıyım?"

Evet biraz kızmıştı sanki. Kaşlar çatıldı, mavi gözleri kısıldı ve yüzü kasıldı. Cevap gelmeyince tekrar konuştum.

"Durdurucak mısın?"

Arabanın hızını yavaşça azaltarak kenarıya park etti.

"Şey....söylicektim ama kızmak yok tamam mı? Bak zaten evet veya hayır demen yeter_"

"Uzatma Baykuş."

Tamam sorabilirdim. En fazla kafamı cama çarpardı ve beyin kanamasından öbür dünyayı boylardım.

"Eeeee.....şey şimdi biz Çanakkale sınırları içerisindeyiz. Çanakkalenin içinde olduğumuz için birşey isticektim. Yani şey tamam farkındayım akşam olmak üzere ama benim evime uğramam gerekli. Yani Bozcaada ve Ayvacık arası 1 saat sürer. Akşam galerimde kalırım. Sonra sabah benim dörtlümü görürüm. Batu gelir alır. Söz geri gelicem"

Uzun konuşmamın ardından tepkisine baktım. Düşünür gibi yaptı. Neyi düşünüyor ?

"Neden Batu"

Sorduğu soru bu muydu?46 kelimelik konuşmamdan Sadece bunu mı takılmıştı.

"Yani senin işin olur. Zaten gelmezsin almaya. Veya Batu da istemezse uçağa biner gelirim"

"Neden emin cümlelerle konuşuyorsun. Bilip bilmeden konuşma"

Çatılı kaşlarını görünce ister istemez suratım düştü. Hayır dicekti.

"Cevabını söylemene gerek yok. Anlıyacağımı anladım devam edebilirsin" dedim ağlamaklı çıkan sesimle.

Yüzü değişik birşekilde baktı.

"Evet diyeceğimi nerden anladın Baykuş"

Dediği cümleyi beynimde bir beş on kere gezdirdim. Tura çıktılar resmen. Evet mi diyecekti. Kabul etmişti. Cidden mi.