Küçük bir kız çocuğu bir aşkın başlamasına neden oldu. Biri kardeşi için biri ise çocukları sevdiği için bu yola başladı. Kapılar hala açık. Ya sürekli açık olacak. Ya da tamamen kapanacak. Bunu zaman gösterecek...
Mavi onların rengi.💎
Mavi onların...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hatalar...Sık sık yaptığımız ve vazgeçemediğimiz eylemler... Güzel değil aksine yasak gibiler. Hatalar aslında bize aykırı olan şeyler. Mesela benim hatam da bu: Birini sevmek...
Yine bir hastanede açmıştım gözlerimi. Buna artık alışkındım. Fakat keşke olmasaydım. Hatta keşke gözlerimi dahi hiç açmasaydım. Gözümden bir damla yaş yastığa düştü. Gözümden düşen tek şey yaş da değildi. Benim gözümden bir bulutta düşmüştü. Ben yağmuru öyle büyütmüşüm ki gözümde o bana bulut gibi gözükmüş. Oysa onun bir bulutla alakası bile yokmuş.
Aklıma gelen haberler, fotoğraflar yüzünden gözümün ıslak olmasını yadırgamadım. O zaten benim ağlamam için elinden gelen her şeyi yapmıştı.
Aldatmak gibi mesela...
Hoş buna da alışırım. Ama onsuz...Artık bir olmamızın imkanı dahi yoktu. Bana bir açıklama yapmayan birine ihtiyacım olamazdı.
Biz tekrardan Bulut ve Kumsal olamazdık...
Yapamazdım.
Açılan kapıyla sarışın bir hemşire yanıma geldi ve kolumdaki serumu kontrol etti. Ardından bana bir şeyler dedi ve yine odada yalnız bıraktı. Beyaz battaniyeyi alıp yüzüme kadar çektim ve sessizce ağladım. Sancıyan kalbime başka anlamlar yüklemedim. Tek nedeni ameliyat olmamdı. Sadece bu daha fazlası yok...
Açılan kapı sesi yüzünden sessizce ağladım. Eskiden de böyle olurdu. Bayan Ses duymasın diye de sessiz bir şekilde ağlardım. Ben en iğrenç zamanımda bile başkalarını düşünürdüm. Kimse üzülmesin, ilgilenmesin diye elimden gelen her şeyi yapardım. Hoş bazılarından karşılık alırdım.
"Ağlamanı...istemiyorum"
Ne?
Hayır! Hayır! Onun sesi değil! Hayır şuan o burada değil! Bu olmamalı...o burada olamaz değil mi?
Ve saçımda bir dokunuş hissettim.
Hadi sesi yalan dokunuşu da mı Bal...
Kahretsin, o burada...
Lütfen hemen git...
Gitmedi.
"Baykuş...bak ben geldim"
Gelmemeliydin.
Konuşmadım.
"Özür dilerim. Senden çok özür dilerim. Haberim yoktu."
"Haberin olsaydı ne değişirdi?"
Sustu fakat elini saçlarımdan çekmedi. Ben daha fazla dokunmasına izin vermedim ve kızarmış suratımı ona çevirdim. Lanet olsun! Onu görmek dahi istemiyordum. O şuan bana iyi gelen son şey dahi olmazdı. Fakat onu özlediğim gerçeğini değiştiremezdim.
