Mavi Çiçek Senfonisi

❤♾33

Multi: Işıl

"Belki de ben bazı şeylerin farkında değildim..."

Life is life

Kulağımda yankılanan şarkının sözleriyle anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım. Kapıyı çalma gereğinde bulunmamıştım. Amacım bir an önce odama geçip uyumaktı. Kapıda bir dakika dahi bekleyemezdim. Çünkü fazlasıyla yorgundum.

İçeri geçtiğimde evde büyük bir sessizlik vardı. Erdem büyük ihtimalle hastanedeydi. Simge hamileydi. Lakin büyük inatla çalışmaya gitmiş olabilirdi. Zaten çizim yapıyordu. Erdem buna izin vermiştir. Berkay sarışın erkek avlamaya çıkmış olabilirdi. İmge...galiba o da burda değildi.

Üstümdekileri ve çantamı çıkarıp portmantoya astım. Ardından yorgun adımlarla odama girdim ve kapımı kapattım. Hızla kendimi yatağıma attım. Yorgun gözlerimi tavana diktim. Aklıma gelen geçmişteki olayların bir bir geçmesiyle gözlerim doldu.

Evet saçma bir aşk hikayesine kanmıştım. Ama bunu ben istememiştim.
O istemişti. Beni sevdiğini söylemişti. İlk defa nefret ettiğim birisine güvenmiştim. Sevmiştim. Evet maalesef öyle olmuştu. İlk defa birisini öpmüştüm. Bunlar basitti ama beni yaralıyordu. İlk defa ölmek istemiştim. Bunu herkes ister miydi?

İnanın yaşadığım şeyler kolay değildi. Bir platonik bile sevdiği kişi için hem mutluluk hemde hayal kırıklığı yaşayabilir. Ben bu hikayedeki platonik gibiydim. O beni hem mutlu ediyor, hemde hayal kırıklığı yaşatıyordu. Çünkü o benim için yanlıştı. En başından beri...

Belki de tek doğru Işıl'dı...

Bu olayı düşünmeyi kestim ve aklıma ilk gelen şeye bakıp gülümsedim. Bugün olanlara...

Ne kadar mutsuzda olsam eğlenmiştim. Gerçekten bunu yapabilmiştim aylar sonrası.

Gülümsedim.

Canberk ile olan dansımız zaten mükemmeldi. O zaten fazla enerjik ve hareketli birisiydi. Dışa bunu yansıtıyordu. Bense dıştan neşeli biri gibi görünebilirdim. Tabi aylar öncesi. Yine de iyi rol yapabilirim.

Demek istediğim biz uyumlu bir çift olabiliriz...

Dans seçmeleri için bana ulaşabilirsiniz. Neden olmasın dimi?

Kendi kendime sırıtırken çalan telefonun titreşmesiyle elime aldım.

Batu arıyor...

O Batu arıyor. Açsa mıydım acaba?

Derin bir nefes aldım ve telefonu açtım.

"Alo"

"Balım" Işıl'ın sesini duymamla gözlerim kendiliğinden kapandı. Ne çok özlemiştim onu. Dolan gözlerimi ve boğazımda oluşan yumruyu es geçip konuştum.

"I_Işıl, canım"

"Işıl seni özledi Balım" dedi kendinden 3. Tekil olarak bahsederek. Yavaşça gülümsedim ve yatakta doğruldum.

"Balım'da onu çok özledi"

"Nasılsın Balım, iyi misin ki sen?" Sesindeki masumluk beni gülümsetmişti.

"İyiyim birtanem. Sen nasılsın, neler yapıyorsun?"

"Ben kötüyüm. Hergün seni özlüyorum da ondan" Gözümden bir damla yaş aktı.

"Kötü hissetme lütfen. Ben geleceğim ve özlem gidereceğiz tamam mı?"

"Yalan söylemiyorsun ki dimi? Geleceksin bu defa"