Mavi Çiçek Senfonisi

❤♾21

Multi: Elif Eda Keskin🥀(kız bence fena değil)

İyi Okumalar Ballar💙

Playlist:
Can Ozan&Deniz Tekin_ Baktın olmuyor(Baktın olmuyor bu şarkıyı dinle)
Ozbi&Gülce Duru_ Façalı yürekler

***

"Kafamdaki düşünceleri denize atsam, kumsala çıktıklarında kum tanelerinin iki katına eşit olurlardı"

Hayatta ummadığımız şeyler başımıza gelirdi. Olacağına ihtimal bile vermediğimiz olaylar, Bir daha duyamayacağımız ses, Hatırlanmayacak bir anı veya geçmişte kalmış bir dostluk. Bunlar aslında umulması gereken şeylerdi. Çünkü hayat istemediğimiz, düşünmediğimiz şeylerden oluşuyordu.

Uzun zamandır işitmediğim bir sesi duymak beni dondurmaya yetmişti. Arkamı dönüp unuttuğum simayı görmek titrememe sebep oldu. Nedenini ise saniyeler arasında çözemeyeceğim için yavaşça arkamı döndüm. Ve sesinin zıttı olarak değişen simaya baktım. Karşımda bambaşka bir Elif vardı. Benim tanıdığım siyah saçlı, gözlüklü, stresli kızın yerinde sarı saçlarını pembeyle tatlılaştıran, sevimli ve yüzünde oluşan kocaman tebessümüyle bana bakan Elif duruyordu. Yeşil gözleri dolu dolu bana bakıyordu. Özlediğim veya öyle düşündüğüm simayı düz bir şekilde incelerken o koşarak gelip kollarını boynuma doladı.

"Ah, Kumsal...çok özlemişim çok" dedi titrememekte zorluk çeken sesiyle.

Ben ise cevap veremiyordum. Hareket edemiyordum. Hani uzun zamandır bir arkadaşınızı görmezsiniz ama görünce illa bir tepki verirsiniz ya. Ben yapamıyordum. Sanki tüm vücudumu yapıştırmışlardı. Belki de hala şoku atamıyordum. Uzun zamandır ortada olmayan Elif bir anda karşıma çıkmıştı. Bu beni mutlu etmiş miydi bilmiyorum. Ama şuan huzursuzdum.

"Kumsal" dedi benden ayrılırken. "Biliyorum uzun zaman oldu ama özlemedin mi beni?" Dedi dolu gözlerini eliyle silerken.

"Elif...sen " devamını getiremedim. Ne diyecektim ki? Bana haber vermeden niye gittin, niye bir kere bile olsun iletişim kurmadın mı?

"Biliyorum sana hiçbirşey söylemedim. Aramadım da ama haklı nedenlerim var" dedi gözlerimin en içine bakarak.
"Seni önemsediğimi biliyorsun" dedi.

Bunu o kadar rahat tavırla söylemişti ki ister istemez ağzımdan tuhaf bir kıkırdama kaçtı. Cidden beni önemsiyor muydu?

"Yapma. Doğruları söylüyorum" dedi elimi tutarken.

"Ne yapmayayım Elif? Bir anda ortadan kayboldun. Hiç mi düşünmedin ardımda bıraktıklarım ne olcak diye. Beni önemseme şeklin bu mu?" Dedim soğukkanlılıkla.

"Bak biliyorum böyle yapmamalıydım. Fakat herşey ani gelişti" dedi omzumu nazikçe tutarak.

Gözlerimi yüzüne çevirdim ve o an dikkatimi çeken asıl şey Elif'in arkasından buraya doğru gelen Erdem oldu. Onu görmemle büyüyen gözlerim kalbimin korkuyla kasılmasına neden oldu. Gözlerimi Elif'in yeşillerine yavaşça çevirdim. Birşey olduğunu anlamışcasına bana baktı. Ama o an onun harelerini donduran birşey oldu.

"Kumsal! Herkes seni bekliyor" dedi o benim alışık olduğum, onun ise özlem duyduğu sesle.

Hiçbirşey yapamadım. Gözlerim yavaşça Elif'in gözlerine çevrildi. Geçmişi hatırlatan ses gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Empati kurdum. Ve o an onun hissettiklerini anlamaya çalıştım. Ama anlayamazdım. Herkes kendi yüreğindekileri, hissettiklerini anlayabilirdi. Bazen bu bile mümkün değilken onun hislerini nasıl anlayabilirdim?

"Kimle konuşuyor_" yanımıza yaklaşarak kurduğu cümle yeşil gözleri görmesiyle buz tuttu.

Elif özlediği belli olan yüze dolu gözleriyle bakarken, Erdem ise donmuştu. Aralarında her ne geçmişse gözleriyle anlatıyor gibiydiler. Erdem kasılan yüzünü bana çevirdi. Elif ise gözlerini kaçırıp gözyaşlarını sildi. Birbirlerine bakmaktan çekiniyorlardı. Doğru olanda buydu zaten. Aralarındaki ilişkiyi bilemezdim ama artık eskide kalmıştı. Elif gözlerini tekrar Erdem'e çevirirken Erdem hiçbir harekette bulunmadı.