Mavi Çiçek Senfonisi

❤♾23

Satır arası yorumları istiyorum💙
İyi okumalar :')

💫Demi lovato_ give you heart a break

"Kötü düşünceleri birkaç saniyelik bırakalım ve o birkaç saniye sadece yaşayalım"

Bazen hiçbir şeye sahip olduğumuzu düşünürdük. Öylesine kendimizi bu gibi düşüncelerle yalnızlığımızı kanıtlamaya çalışırdık. Fakat o hiçbir şeyi sevgiyle her şeye dönüştürebilirdik. Sevmek ve sevilmek bizim elimizdeydi.

Arkadaşlık, aşk, aile...

Önce canımdan iki parça kayboldu. O iki parçanın yeri asla dolmuyacaktı fakat yaralı yeri saracak güzel insanlar tanımıştım. Annem gibi seven bir kadın ile tanışıp kokusuna sarılmıştım. Dostlarım olmuştu dört tane birbirinden güzel yürekli. Kardeşim yoktu ama şimdi öz olmasakta bir miniği kardeşim gibi sevmiştim. Ve yüreğimdeki gökyüzüme bir bulut eklemiştim. Küçük ve sade bir aşk filizlenmişti hasta kalbimde. Belki çiçek açardı bir umut...

Ben Kumsal Balcı. Dostlarının bir gözyaşıyla canı yanan, kalbinde yetiştirdiği sevgiden ise vazgeçmeyecek sıradan birisiydi.

Ve şuan canım yanıyordu...

Elimdeki fırçayla tuvali hızlı hareketlerle boyuyordum. Dolu gözlerimden damlayan yaşları takmadan ruhumu besleyen şeye devam ettim. Hayatımda yer ayırdığım en güzel şeylerdi boyalar.

Ruhumu da boyayalım mı?

Tam bir saattir boş bir tuvale işkence ediyordum. İçimdekileri dışa bu şekilde vuruyordum. Elimdeki boyalardan nasibini almış fırçayı masaya bırakıp elimi peçeteyle sildim. Sonra düşündüm.

Benim yüzümden üzülen insanları, benim yüzümden gözyaşlarını harcayan insanları, benim yüzümden kırılan kalpleri...

Ağlayan ve benim için endişelenen, kalbi kırılan insanlara durumu izah etmek yerine odaya kaçmıştım. Cidden bunu yapmış mıydım? Onların gözyaşlarını gördüğüm halde elimden bir şey gelememişti. Bu çok kötüydü.

İmge hariç hepsinin beni affediceğini biliyordum. Zaten suç benimde değildi ki.
Suç hasta olan kalbimdeydi...

Çalınan kapının sesiyle elimin üstüyle gözlerimin üstünü sildim. Kapıya doğru döndüm ve yavaşça açılan kapıdan güzel mavilerle karşılaştım. Gözlerimi kaçırıp önüme döndüm.

"Müsaitsin galiba"

Kapıyı kapatıp yavaş adımlarla yanıma doğru adımladı. Bakmadım sevdiğim mavilerine. Bu durumda en iyi gelecek şeydi ama ben sevdiğim herkesi incitiyordum. Onu da incitmekten korkuyordum.

Çenemde hissettiğim nazik dokunuşun sahibine mecburen çevirdim bakışlarımı. Önümde diz çökmüştü ve bana bakan gözleri nefes almam için en güzel gökyüzüydü.

"Sen ağladın mı baykuş?"

Kızardığından ve şiştiğinden emin olduğum gözlerimi kapattım. Kafamı çeviremezdim. Ben ondan başka yere dönmek istemiyordum. Fakat bu halimi de görmesini istemiyordum.

"Ağlamışsın. Ağlama bir daha"

Merhameti hissettiğim bakışlarının yanılma olmasını istedim. Çünkü nasıl benim kalbim onunla doluysa, onunda başkası için öyleydi. O başkasına aşıktı. Fakat bana iyi davranıyordu. Farklı bakıyordu. Galiba ben yanlış anlıyordum.
Zaten başka ne olabilirdi ki...O başkasına aşıktı. Gerçi bu onu sevmeme asla engel değildi. Karşılıksız aşk en özeliydi...