lacrimosa

2.9 ❦

❦

"Ne yani ben mi yer yatağında yatacağım şimdi?"

Romeo'nun annesinin odadan çıkmasını bekleyemeden hayretle sorduğumda kadın bana kaşlarını kaldırarak bakmış daha sonra Romeo'ya dönmüştü.

"Kızı yerde mi yatıracaksın eşek sıpası?"

Romeo yatağının üzerinde yayılarak uzanmış, annesi ve ben ise yer yatağını hazırlıyorduk. Romeo omuz silkerek sırıttı.

"Maira'ya hayatta yatağımı vermem ben. Ses kaydetme cihazı falan yerleştirir."

Gözlerimi daha iri iri açıp hayretle ellerini belime koydum. "Ben sapık mıyım?"

"Değil misin? Evime geldiğin yetmiyor bir de yatağımı benden çalmaya çalışıyorsun. Pijamam bile sende." Romeo ukalaca konuştuğunda annesinin havada fırlayan terliğini görür gibi oldum. Zaten ardından Romeo'da acıyla inlemişti.

"Eşek sıpası seni! Bencilliğin beden bulmuş hali! Kızcağız iyilik etmiş gelmiş seninle ders çalışmaya, iyilik yapan birisine böyle kaba davranılır mı?"

Annesi yine Romeo'yu azarladığında kendimi gülmemek için kasıyordum. Şu an Romeo'nun siyah pijamalarını giymiştim ve pijama altının belime büyük geldiği için iki elimlede onu tutarak komik bir görüntü çiziyordum.

Romeo ve annesinin söz düellosu bittiğinde annesi pes ederek bana döndü. "Yerde yat sen kızım. Ben yarın alırım onu ayağımın altına."

Annesi Romeo'ya son kez misafir gitsin konuşacağız bakışlarından attığında Romeo omuz silkti.

"Kapıyı aralık bırakıyorum." dedi annesi aynı bakışların bir başka versiyonu bana atarak. "Kapatayım demeyin, ikinizide eşek sudan gelinceye dek terlik manyağı yaparım."

Ben uslu uslu başımı salladığımda Romeo arkasını dönüp çoktan uzaktan kumandayla ışığı kapatmıştı.

"İyi geceler Valide Sultan." dedi Romeo ifadesiz bir sesle. "Artık izin ver rahat bir uyku çekelim."

İsminin Valide olduğunu öğrendiğim kadın odadan çıktığında dediği gibi kapını aralık bırakmıştı, karanlık odadın içine bakışlarımı gezdirdim ve Romeo'nun bana dönük olan sırtını bir süre izleyerek yer yatağının içine girdim.

Nasıl başarmıştım bilmiyorum ama hem Romeo'nun annesiyle tanışmıştım hem odasındaki avizeni görmüş, hem de onunla aynı odada uyuyordum. Her ne kadar yer soğuk olsa da bu beni mutlu etmişti.

Onun kaldığı, her gün gördüğü bu oda da olmak.. bu masal gibi bir şeydi.

"Romeo uyuyor musun?" diye fısıltılı bir sesle sordum.

Birkaç dakika sonra cevap geldi. "Evet."

"Uyuyormuşmuş." dedim alayla. "Bir şey diyeceğim."

"Yine ne var?" Romeo bıkkınca sorduğunda onun sırtını izleyerek gülümsedim.

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Öylesine."

Ve bana cevap vermedi. Daha sonra ben de konuşmadım zaten. Çok mutluydum. Bu mutlulukla bir ömür uyuşabilirdim.