ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 2

Medya:Selin Saral

Arabadan inip Ali'nin koluna girdim neredeyse cıvıldıyordum şuan ruh halim çok bozuktu.Sarhoş gibi gülüyordum,kapının önünde hepimiz toplaşırken Emre,Yiğit,Baran ve Yağız bize doğru yaklaştı çok sevgili eski sevgilim Baran dışında hepsi ile aram iyiydi abim gibi korurlardı zaten.Topluca içeri girdik nereden esmişti bilmiyordum ama Koray Ve Serkan hariç 6 ay önce bu tayfa yine çıkmıştı tabi o zaman Baran Ve ben adeta aşk böcekleriydik ! Loca kısmında bir masaya oturduk sonrası abimlerin izin verdiği kadar içtim normal sarhoş etmeyecek kadar içmiş olmama rağmen bozuk ruh halim yüzümden çoktan kafayı bulmuştum

Etrafıma baktım herkes eğleniyor Ve sohbet ediyordu bian kendimi toplulukta yalnız hissettim çünkü burada o keskin koku vardı.Zihnimden yok olmuş o şeyler tekrar canlanıyordu,ve bu benim nefes almamı engelliyordu hemen kendimi toparladım.

Zira bunu kimse bilmiyordu Ve bilmeyecekti kendimle bile bu konuyu konuşmayacaktım.Bu konu da aşırı kararlıydım kendimi soyutladığım ortama hızla geri döndüm Serkan Ve Koray'la eski anılarımızı anlattık onlar içtiler de içtiler sohbet ettik bol kahkaha attık bian Baran'la aramızda olanın saçma olduğunu Ve cidden arkadaşken çok daha iyi olduğumuzu fark ettim artık ondan kendimi çekmem boşaydı.

"Bu bi kızı dövmüştü Koray ile ben evlenicem diye gerçi oda haklı ben olsam bende benimle evlenmek isterdim"dedi Koray kahkahalarla gülüyorduk Sinan Ve Çınar çocukça şeyler olduğunu bildikleri için sorun etmiyordular."Hiçte bile küçükken tek mahalle dışına kaçan sen ve abimdi ondan o bi kere"dedim bende gülerek aşırı saçma bahanemle daha da güldük.

"Kıskançlık bu kızın kanına işlenmiş, Arda abinin düğünü vardı geçen yaz...Çınar'a talip çıkmış Allahım bi çıldırdı kızı dediğine diyeceğine pişman etti.Sebebi de kız yeteri kadar güzel değilmiş..."kahkaha atmaktan yarım yarım anlatan Esma'ya somurttum ama kendimi tutamayıp bende kahkaha attım Çınar beni kolunun altına saçımı öptü,"Korkma çiyan kimse yerini alamaz"dedi gözlerime bakarak tamam salak falandı ama onu çok seviyordum canımdan bir parçaydı."Aksi zaten olamaz Çınar !"dedim kaşlarımı çatarak sonra kendini tutamayıp gülünce benden de bi kahkaha peydahlandı.

Telefonumun çalması ile Çınar'ın kolundan çıkarıp telefonuma uzandım,babam arıyordu hafifçe yukarı baktığımda saatin 5'e geldiğini gördüm nasıl bu kadar ilerlemişti.Hemen telefonu açıp kulağıma götürdüm."Efendim babacım"dedim müzikten bağırarak."Saat kaç oldu haberiniz var mı ?Ayrıca o telefonlar neden kapalı ?"dedi sinirle bizimkilere bakınca duymadıklarını fark ettim."Duymamışız baba gürültü hem zaten çıkıyoruz şimdi siz uyuyun birkaç saate geliriz,Seni seviyorum"deyip kapattım çünkü uzatsam azar işitecektim bizimkilere kalmamız gerektiğini söyledim ve hesabı isteyip kalktık aşırı bi açlık beni rahatsız edince isyan bayraklarını salladım.Ve bunu üzerine çorbacıya gittik ve son durak mahalleye geldik.Koraylar mahallenin başında durdular biraz ileride Baran durdu Ve Emre ile Yiğit'i bıraktı.Sonra tekrar ilerledi Yağız ile zaten aynı bina da oturuyordu mahallenin tam ortasında yani evin önünde durup şu ölüp bittiğim Range Rover'dan indik,babamın ailesi gayet varlıklıydı anneminde öyle ama ikiside ve amcamla halam mütevazı bi hayat istiyorlardı.En büyük amcam bütün şirketini yönetiyordu Ve canım halam da günün birkaç günü şirketteydi ama buna çalışmak denmezdi amcam zaten avukatdı babam gibi kendi mesleğini icra ediyordu,en büyük amcam Ahmet her ne kadar ısrar etse de bu ikiliyi şirkete getiremiyordu oda artık pes etmişti.Aslında daha iyi bi semtte yaşayabiliyorken babam doğduğu evde yaşamak istemişti ve birlikte olmak için halam Ve amcam da buradaydı onları takdir ediyordum çünkü ben bu kadar parayı bırakıp kendi mesleğimi yapar mıydım bilmiyordum.Gerçi yapardım babam bana böyle öğretmişti,annemin annesi yani ananem bi ressam zaten dedem ise yönetmen annem de çok güzel yazılar yazar ama oda babam gibi süslü bi hayatdan hep kaçmış Ve kaçarken ruh ikizini yani babamı bulmuş.