ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 41

Defne'nim Ağzından

Gözlerimi yavaşça açtım ışık ile başıma ağrı girdi.
Bi anda kasıklarımda hissettiğim acıyla her şey kafama dank etti.Ameliyathanedeydim ve benden başka kimse yoktu.Hemen ayaklanmaya çalıştım gözümün kararması ile yere yığıldım net göremiyordum tüm gücümle ayaklandım evladımı kaybedemezdim yeniden olmazdı.

Hiç ses yoktu bomboş bi kattı yavaşça koridorda ilerledim iki elimde de ameliyathanede bulduğum neşterlerden vardı.İlerledikçe konuşma sesi duydum.

"Birazdan gelip alacaklar bebeği."

"Biz ne yapacağız peki ?"

"Bizi de alacaklar."

"O kadın ne olacak ?"

"Bilmiyorum uyutup bırakın dediler onlar gelene kadar da uyanmaz."

"Ben yine de bir bakayım."

Kapısı açık odanın içinde geçmesini bekledim seslerden iki kişi olduğunu anladım iki neşteri de sol elim aldım.Adımlar yaklaştıkça kendimi hazırladım.

Görüş açıma girdiğinde arkadan sarılıp ağzını kapattım ve düşünmeden neşteri boğazına defalarca soktum,çırpınışı kesildiğinde yavaşça yere bıraktım.

Ve öbür kızın gelmesi için aynı yerde beklemeye başladım.İlla ki gelecekti.

"Zeynep nerde kaldın ?"

"Sana diyorum ya"

Adım seslerini duyunca tetikte bekledim.

"Zeynep !"

Koşma sesiyle görüş alanıma girdiği an yere eğildiği için sırtına derince bi yara açtım o ne olduğunu anlamadan kafasını tutup boğazını kestim.

Hemen ayaklanıp odaya ilerledim sanırım kimse yoktu bağırış sesine kimse gelmemişti ama kız gelecekler demişti.

Bebeğimi uyurken gördüğümde yaşlarımı tutamadım ama hızlı olmam lazımdı sanırım bodrum kattı dikdörtgen pencereyi açtım rahatlıkla geçebilirdim önüne çektiğim masa ile uzanabiliyordum.

Bebeğimi sıkıca tutup masaya çıktım tıkırtılar gelince hızla çıktım bağırış sesleri vardı,var gücümle koştum hastanenin arka bahçesine çıkmıştım.Kalabalık araba sürüsü görünce ters istikamete koşmaya başladım.

Arkamdan ayak sesleri geliyordu Allah mı güç vermişti bilmiyordum ama dikişlerimin açıldığını hissetmeme rağmen deli gibi koştum bir caddeye çıktığımda insanlar bana bön bön baktı.

Taksinin önüne atladım başka çarem yoktu adam durduğunda kapıyı açtığım gibi bindim.

"Sür çabuk sür."

Adamlar yetişmişti.

"Sür yoksa seni öldürürüm."

Adam sürmeye başlayınca onlarda bi araba ile bizi takip ediyordu.Evin adresini verdim ve taksiciden
Ege'yi aradım bebeğimin ağlaması da durmuyordu kanamamda.

"Efendim ?''

"Ege benim Defne çabuk parkın oraya gel 5 dakikaya orda olacağım peşimde adamlar var."

"Defne iyi misin saatlerdir seni arıyoruz kim peşinde ?"

"Ege dediğimi yap kapatıyorum."

Telefonu adama verip bebeğimi susturmaya çalıştım taksici deli gibi korkuyordu aynı şekilde bende.

Adamlar önümüzü kesmeye çalışıyordu ama taksici bastığı için sadece sürtüyorlardı parkın önünü arabalarla kapatmış Egeleri görünce derin bir nefes aldım.