ASMALI SAKİNLERİ

Bölüm 33

Medya: Berk ENSAR

"Demek geri döndünüz he."

Gülümsedim dönmüştük ve tabi ki mahallede her şey yayılmıştı.Bizim her ay mahalleye 500 bin harcayacağımız da yayılmıştı.Zaten beni,bizi tanıyan ve seven insanlardı.

Bu savaştan tek başımıza çıkmamız mucize olurdu.Ama yemin etmiştim hepsinin önünde ne olursa olsun bu mahalleye zarar gelmeyeceğine yemin etmiştim.

"Döndük."

Balkona baktım Defne beni izliyordu,bugünü mahalle de geçirecektim.Akşam ise kaldıkları yere gidecektik.Ali'nin amcasının yani Klaus'un bizden bir adım önde olması bizi zorlasa da ne olursa olsun onlardan önde olmalıydım.

Robert Ali'nin büyük amcasıydı,Georgio ise küçük amcası ve onların tüm ailesi bizi öldürmeye ant içmişti.Ama bende onları öldürmeye ant içmiştim ve kesinlikle kaybeden taraf ben olmayacaktım.

"Polis geliyor."

Necip'in bağırması ile mahallenin girişine baktım,polis buraya eskiden de sık sık gelirdi ama bir olay olduğunda durup dururken değil.

Yavaşça yürüdüm ekipler durduğunda bizim ve Hakan babamın binasına gittiğinde kaşlarımı çattım,kimleri alacaklardı.

Sinan binalarına çıktığında bende bizim binaya girdim.
Koluna kelepçe takılan babama baktım.Babam kafasını sallamıştı,şuan kavga çıkarmak yerine onlarla aşağı indim.

Defne'nin babası amcaları ve eniştesi kelepçelenmişti,derin bir nefes aldım.Ellerimi sürekli bağlıyorlardı.

"Hasiktir ya!"

Ataberk öfkeyle polislere bakıyordu,Eslem'lere baktığımda hepsi ağlıyıp bağırıyordu.Elimle Çınar'a işaret verdim.

Onları eve çıkardıklarında polisler çıkmıştı,derin bir nefes aldım.Bu adamları bugün deşecektim.

"Laan!"

Sinirle bağırdım ve arabaya ilerledim.

"Şimdi gidiyoruz herkese haber verin!"

Sinan kafasını salladığında hızla arabaya bindim,hepsi arabalara bindiğinde hızla mahalleden çıktım.Verilen adrese sürdüm,bizim ile birlikte adamlarımız da Asmalı'ya yerleşmişti.

Telefon çaldığında kimin aradığına baktım bilinmeyen numaraydı.

"Ege sürprizimizi beğendin mi?"

Derin bir nefes aldım,işte şimdi dengelerimi bozmuşlardı.

"Çok beğendim."

Gülmeye başladım,en sonunda delirdiğimi hissediyordum.

"O zaman geldiğinde daha da mutlu olacaksın."

Telefon kapandığında sinirle koltuğa attım aynadan baktığımda herkes yerinde gibiydi.Artık Ege olarak değil Robert olarak düşünecektim.

Yoksa yenilmek kaçınılmaz olacaktı,telefonu koltuğun altından alıp Selami'yi aradım.

"Verdiğim adrese dediklerimi götür."

"Tamam abi."

Telefonu kapatıp adresi ve ne yapması gerektiğini yazdım.Biz varana kadar bunu halletmesi gerekiyordu ama Selami becerirdi.

Yarım saat sonra neredeyse varmıştık,telefon çaldığında hızla açtım.

"Abi hazır patlatayım mı?"